‘Lege etalages vullen met kunst is goed voor de sfeer in dorp’

Door: Jan Dreschler. Carla Huson en Michel Sehstedt zijn twee Aalsmeerders die overlopen van creativiteit. Hun reis door het leven verliep verschillend, maar nu is er sprake van een unieke samenwerking. Zij werken vanuit een historische bloemenschuur op het Stokkeland en maken de mooiste dingen. Aanleiding voor het gesprek is een pop-up etalage in de Zijdstraat 39 waar Michel en Carla iets van hun werk tentoonstellen. Ze kunnen hier tot 6 mei aanstaande terecht. Daarna is het pand verhuurd aan een ander. Tot die tijd kan heel Aalsmeer er genieten van grappige kleine schilderijen, kattentorens en zelfs de kunstige verbeelding van de schedel van een dinosaurus.

“Het idee van de presentatie in de Zijdstraat is geboren uit het feit dat we in ons atelier wel mensen kunnen ontvangen, maar geen etalage hebben waar we dingen uit kunnen stallen. Overigens is het de bedoeling dat we in de toekomst wel een etalage bij ons atelier maken.”

Prettig voor kunstenaars
Winkelier Nico Dames heeft hen in staat gesteld de etalage van zijn leegstaande pand te gebruiken, waar Michel en Carla erg blij mee zijn. “Het zou overigens best fijn zijn als andere leegstaande winkelpanden ook zoiets zouden faciliteren. Dat is niet alleen prettig voor kunstenaars, maar komt ook de sfeer in een straat ten goede.”

Behalve dit tijdelijke initiatief in de Zijdstraat is er alle aanleiding om wat dieper in te gaan op hun unieke samenwerking en het feit dat ze elkaar enorm inspireren. Ze hebben zelfs een naam voor deze samenwerking: MC2.

Rembrandts naschilderen
Michel is Aalsmeerder van geboorte en wilde al vanaf heel jong kunstenaar worden. Dat was meer dan vage wens, hij was vastbesloten zijn hele leven daarop in te richten. Kunstenaar zijn en reizen maken, daar wilde hij al het andere voor opzij zetten. Hij leefde sober en wat hij verdiende werd besteed aan dat doel. Als schilder is hij in vele opzichten een autodidact ook al houdt hij niet erg van dat woord. “Ik heb schilderen geleerd door heel veel Rembrandts na te schilderen van boeken die ik uit de bibliotheek haalde.”

Daarna vertoefde Michel veel in het buitenland op diverse continenten en voorzag af en toe in zijn onderhoud door muurschilderingen te maken. Op enig moment was er een opdracht in Thailand om een portret van Marlène Dietrich te schilderen in een bar. Op de laatste dag van zijn verblijf daar maakte hij kennis met een Française. Ze zagen elkaar eigenlijk maar een paar uur, maar daarna vond zij hem terug door ‘Michel’ en ‘surrealisme’ te googelen en nodigde hem uit om naar haar huis in Frankrijk te komen. Er was niet veel nodig om Michel te overtuigen, hij pakte zijn jas en ging op pad. Elf jaar later is die relatie voorbij en is hij weer terug in Nederland. “Het voelt wel een beetje als thuiskomen. En ik kan hier lekker werken.”

Hakken en zagen
Al eerder had hij bij tussentijdse bezoeken aan Nederland samengewerkt met Carla Huson en nu ontstond er een hechte samenwerking. Carla typeert zichzelf als een Aalsmeerse met Zeeuwse ouders. Ook Carla was al jong aangetrokken tot de kunst. “Ik was altijd bezig met hakken en zagen, solderen, naaien kortom met creatieve zaken. Ik wilde dan ook heel graag naar de kunstacademie, maar dit vonden mijn ouders een vrij uitzichtloze beroepskeuze. Dus werd ik doktersassistente. Ik heb dat vijftien jaar gedaan, maar toen heb ik het toch over een andere boeg gegooid. Wat er in zit moet er toch een keer uit!”

Zo’n 25 jaar geleden is Carla zich fulltime met kunst bezig gaan houden, met name keramiek en glas. “Sindsdien ben ik een stuk gelukkiger,” zegt ze. Ze werkte eerst in de leeggekomen garage van Maarse en Kroon en later in Jac. Tak kleuterschool. Inmiddels heeft ze een eigen atelier op het Stokkeland in een voormalige bloemenschuur uit 1917 en zegt: “dit is de mooiste plek ooit en het is ook nog mijn eigendom geworden.”

Kruisbestuiving
Beiden werken nu een jaar samen. “Er is een enorme wederzijdse kruisbestuiving. We houden er allebei van om hard te werken, zeven dagen per week. Michel, de schilder, wijdt Carla in in de geheimen van de schilderkunst terwijl zij hem de kneepjes van de keramiek bijbrengt.

Het belangrijkste is dat zij elkaar ook in creatief opzicht zo stimuleren. “Elke dag zijn er weer nieuwe ideeën en eigenlijk zeggen wij: het mag wel iets minder creatief, want we komen tijd te kort om die ideeën ook uit te werken.” Als je hen vraagt naar hun droom, zeggen ze: “Ooit willen een eigen expositie hebben in New York.”

De stijl van Michel is te typeren als magisch realistisch of surrealistisch. Hij zelf heeft wat minder met die begrippen  “Ik laat gewoon graag mijn fantasie spreken. Als ik ‘s nachts iets droom bijvoorbeeld dan wil ik dat over overdag verbeelden en er een verhaal over vertellen. Wat ik eigenlijk doe is schrijven met verf.”

Kattentorens
En hij is daarin behoorlijk succesvol. Zijn schilderijen blijven zelden onverkocht. Daarnaast pakt hij ook andere dingen aan bijvoorbeeld kattentorens. Het gaat daarbij om ingenieuze constructies die een waar walhalla zijn voor je huisdier. Zijn kunst gaat gepaard met humor. Wat te denken van een schilderijtje van een peer met de spreuk ‘toffe peer’  of twee Spaanse pepers met de tekst ‘some like it hot’.  Ook zijn er door hem gemaakte schedels van prehistorische dieren

Keramiek met as
Ook Carla is veelzijdig. Zij werkt met keramiek en glas, maar is ook steeds op zoek naar nieuw materialen. Een bijzonder aspect is wat zij doet met herinneringen. Zij maakt bijvoorbeeld herineringsdekens, vervaardigd van delen van kleding van iemand die overleden is. Maar ook is het mogelijk om met de as van een geliefd mens of dier iets van keramiek te maken als een herinnering of om bij je te dragen. “Je kunt mensen daar heel erg blij mee maken”

We hebben het over wie hun doelgroep is en hoe je je creaties aan de man brengt. “Vroeger werkten we wel met galerieën, maar dat is tegenwoordig haast niet meer te doen. Een galerie vraagt zo’n 55 procent van de opbrengst en dan blijf je dus òf arm òf je moet het product wel heel duur verkopen om er genoeg aan over te houden. Bovendien is er inmiddels het internet en dus kun je veel gemakkelijker dingen aan de man brengen.”

Geen 80 soepkommen
Michel zegt: “ik wil ook vooral dingen maken waar ik zelf door geïnspireerd wordt. Als ik al een opdracht krijg dan moet die zo ruim mogelijk omschreven zijn, zodat ik mijn eigen fantasie er in kwijt kan. Dus eigenlijk ben ik m’n eigen doelgroep.”

En ook Carla noemt een opdracht in bepaalde opzichten ook wel wat akelig. “Je bent dan niet meer vrij in wat je doet. Het is niet zo dat ik helemaal geen opdrachten aanneem, maar als iemand 80 soepkommen bij mij zou willen bestellen dan ga ik dat niet doen. Creatieve vrijheid is het allerbelangrijkste.”

Kortom bij MC2 gaat het om twee gedreven kunstenaars die genieten van hun talent. Of zoals Carla zegt: “Het is toch wonderlijk dat je tien kilo klei koopt voor ongeveer tien euro en dat daar iets uit voortkomt wat mensen blij maakt en waar ze geld voor over hebben. Ik vind dat heel bijzonder!”

(Foto’s: Arjen Vos)