Door: Arjen Vos. ‘De ketenen zijn verbroken, de tafel is gedekt’. Met die tekst in de uitnodiging werd aangegeven dat iedereen welkom was op het Keti Koti festival voor Aalsmeer en Kudelstaart gisteren in het Dorpshuis. Met muziek, dans, workshops en eten werd feestelijk herdacht dat de slavernij in Nederland 162 jaar geleden werd afgeschaft.
Aangekondigd als een feest van vrijheid, samen zijn en verhalen was er niets teveel beloofd. Met een kleurrijke aankleding van de zaal en dito uitdossing van de aanwezigen was de basis voor een feest meer dan aanwezig en ook de royale traktaties uit de Surinaamse keuken en een gastvrij welkom maakten het voor elke bezoeker een feest van verbinding. Precies wat initiator en projectleider en kunstenaar Steven Partiman met zijn team van vrijwilligers voor ogen had. “We hebben het niet altijd door maar we hebben zoveel verschillende nationaliteiten in ons dorp. Om die op deze manier samen te brengen was een grote wens van me.”
‘Dit hadden we nodig’
Dat die missie geslaagd is, is een understatement. Steven is er een dag later nog van onder de indruk als hij erover praat. “We hadden hier mensen van allerlei komaf: Surinaams, Antilliaans, Curaçaos, India’s, Indonesisch, Javaans, Papoea’s, Amerikaans, Turks, Pools, Chinees, Oekraïens en ook Nederlands. De mooiste reactie kwam van een wat oudere heer uit Kudelstaart die zei dat hij helemaal flabbergasted en in de wolken was van wat hier gebeurde. ‘Dit hadden we nodig’, zei hij.”
Festival is spreekbuis
Steven kreeg in zijn omgeving niet direct de handen op elkaar toen hij het idee van een Keti Koti Festival in Aalsmeer opperde. “Ik heb met inwoners van deze culturen gesproken en de reactie was: ‘als we niks doen, doen we al gek genoeg’. Ze wilden niet opvallen omdat ze vonden dat ze met zo weinig waren. Toen dacht ik: speciaal voor jullie ga ik nog harder. En nu zie je dat het gewaardeerd wordt. Dit festival is voor hen een spreekbuis om zich te laten zien.”
Wie er gisteren bij was kan beamen dat de betreffende culturen zich heel graag willen laten zien. Vrouwen gehuld in hun koto missie, mannen in de koto masra of in batikshirts met Afrikaanse prints. Maar ook andere culturen waren herkenbaar en zo veranderde het Dorpshuis in een kleurrijk en extravagant spektakel waarbij de bezoekers maar wat blij waren met de aanwezige airco.
Kwartje
Dankzij een vol en gevarieerd programma was het voor bezoekers onmogelijk zich ook maar een tel te vervelen. Luisteren naar verhalen, meedoen met gesprekken, proeven van barra’s, bojo’s en fladder, kijken, luisteren en meedansen met optredens; het was er allemaal. Indrukwekkendste voor Steven was te ontdekken wanneer het kwartje viel bij bezoekers dat het vooral om de erkenning gaat van het slavernijverleden. “Dat is voor ons vele malen belangrijker dan dat we een zak geld zouden krijgen en dan denken dat het daarmee klaar is.”
(Foto’s: Jaap Maars, zie ook de galerij onder de advertentie van Meer voor Fietsen)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
6 reacties
Koos Paehlig. Ik vind het jammer dat U niet begrijpt wat de feiten zijn . Het is vreselijk geweest dat de mensen door hun eigen landgenoten in vroegere eeuwen zijn verkocht aan handelaren en daar zijn wij in Nederland niet schuldig aan. Er zijn altijd groepen mensen geweest die te werk gesteld zijn zoals de mensen net als mijn eigen vader die opgepakt zijn in de Tweede Wereldoorlog en jaren in Duitsland dwangarbeid hebben verricht. De mensen die dit overleefd hebben zijn gewoon na de oorlog weer in hun eigen land gaan helpen met de opbouw zonder te mekkeren.
HeY
Het is herdenken en stilstaan aan wat mijn voorouders is aangedaan: martelen, verkrachting, je eigen naam niet mogen dragen, alles werd je afgenomen, je was geen mens en zelfs een hond had het beter. Er zijn geen graven van slaven, men werd in een gat gedumpt. Maar ze hebben het overleefd met heel veel littekens en opoffering. 162 jaar is niet lang geleden. 400 Jaar onderdrukking werkt nog steeds door. Men moet echt ophouden met: ‘het is zolang geleden’. Mijn oma is 92 geworden ze stierf 1n 2010. Nederland heeft veel geld verdiend aan de mensen/slavenhandel en was een van de wreedste met straffen. Misschien een idee om die mensen kennis te laten maken met ontvoeren en martelen dan piepen ze wel anders.
De organisatie heeft ons als bezoekers bij de opening van de viering de volgende 3 vragen gesteld:
1. Hoe ervaar jij vrijheid?
2. Vind je dat we harder moeten werken aan culturele verbinding?
3. Wat zie jij over 10 jaar op cultureel vlak en verbondenheid voor jezelf en anderen in Nederland en in deze omgeving?
Je kan je antwoorden doorsturen naar Steven Partiman, die een geweldige job heeft gedaan samen met de vrijwilligers.
L de Moor,
Je snapt blijkbaar niet wat Keti Koti betekent. Als je zo denkt, laten we dan ook stoppen met:
4 mei dodenherdenking, 5 mei bevrijdingsdag, Kerst, Paas, Hemelvaartsdag, Pinksteren. En vul verder maar aan.
Gewoon doorgaan met leven. 🥹🥲
Het is heel mooi dat mensen uit het Caribische gebied het slavernij verleden voor zich zelf herdenken met het KETI KOTI festival in Amsterdam. Het is vreselijk geweest dat landgenoten van de eerste slaven zelf deze mensen verkocht hebben aan allerlei handelaren om in andere landen gedwongen hard te moeten gaan werken. Het is ondanks alles gelukkig alweer 162 jaar geleden dat de slavernij is afgeschaft en wordt het nu tijd dat iedereen weer verder gaat met zijn eigen leven en niet steeds geld gaat vragen voor activiteiten die niets meer toevoegen aan het verleden.