Waar ga ik op stemmen?

Bij de keuze waar ik op ga stemmen speelt niet alleen het programma van een partij een rol, maar ook mijn visie op de mensen en dan met name de lijsttrekkers, die het willen uitvoeren. Als voormalig fractieassistent van PACT en voorzitter van de PvdA heb ik de politiek van dichtbij meegemaakt, die ervaringen zullen mede mijn visie kleuren.

Van verfrissend en verstandig naar Altijd Dichtbij
Toen ik een bijeenkomst van het CDA bijwoonde over het verkiezingsprogramma was ik positief verrast. Zowel door de opkomst als de professionele wijze waarop de avond was georganiseerd. Vanuit een stip op de horizon werden de verschillende thema’s benaderd. Extremen werden tegenover elkaar gesteld om zo de gulden middenweg te kiezen. Een typische benadering voor een partij van het midden.

De boodschap van Altijd Dichtbij geeft aan wat de partij ambieert: er voor een ieder willen zijn. Zekerheid en warmte bieden aan degene die er alleen niet uitkomt. Een menselijke benadering die op de website wordt ondersteund door de wijze waarop de kandidaten worden gepresenteerd. Boodschap en presentatie sluiten naadloos op elkaar aan, chapeau.

Nadeel van het gekozen motto is wel dat het rentmeesterschap, de zorg voor de wereld om ons heen, zo´n echt typisch CDA motto, wat op de achtergrond raakt.

Het geloof dat de komst van Floriworld bij Royal FloraHolland een versterking voor het toerisme én het bedrijfsleven betekent, deel ik niet. Ik zou graag zien dat het CDA het motto Altijd Dichtbij ook inzet in op versterking van wat al dichtbij is, namelijk de Historische Tuin.

Van dominee naar verbinder
Robbert-Jan van Duijn, de man van het vingertje, heeft zich in vrij korte tijd ontwikkeld tot een politicus die zoekt naar verbinding. Laat zich niet van de wijs brengen, trapt niet in de val van jij-bakken en durft het aan om raadsleden uit te nodigen om zo zijn kennis te verdiepen. Een vernieuwer, nee, oog voor het experiment, ja, integer, zeker.

Van Aalsmeer Werkt naar Hart voor Aalsmeer
Ook de VVD kiest voor een emo-motto. De kandidaten dragen een rood hartje op de borst. Vooral wanneer het aan de linkerzijde, op de plek van het hart knippert, is het een beeldmerk dat eerder associaties oproept met de PvdA dan met de VVD.

In het programma geen na te streven vergezichten maar wensen gericht op veiligheid, betaalbaarheid en ruimte om te ondernemen, ook op het gebied van evenementen. Het programma straalt vooral deugdzaamheid uit. Het is niet voor niets dat de partij er prat op gaat de meest stabiele partij (geen afwezigheid of wisselingen) te zijn. 

Meer dan bij het CDA, wordt bij de presentatie van de kandidaten de maatschappelijke functie belicht. Onder leiding van Robert van Rijn is de spruitjeslucht rond de VVD voorgoed verdwenen. Op zijn expressieve gezicht, wipneusje en kuiltjes in de wang, is snel te zien wat hij ergens van vindt. Aan zijn inzet en slimheid wordt niet getwijfeld. Zijn soms wat nonchalante en humoristische houding valt niet altijd even goed, zeker niet wanneer dit met enig cynisme gepaard gaat.

De VVD zal zeker een wethouder leveren, of dat Robert van Rijn zal zijn betwijfel ik. Ik vermoed dat hij het onderwijs trouw blijft en dat de VVD het volledig ingewerkte en goed gebekte raadslid Nanda Hauet, naar voren zal schuiven.

Kansen voor iedereen, samen krijgen we het voor elkaar
Net als bij de VVD gaat het bij D66 om de vrijheid van het individu. Nadrukkelijk niet, zoals bij de VVD, om economische vrijheid, maar vooral om culturele vrijheid. Het programma, met als hoofdthema’s duurzaamheid, preventie en burgerparticipatie, is de meest uitgebreide van alle partijen. Opmerkelijk voor een partij die zegt te geloven in de kracht van het individu. Bij het doorbladeren van het programma vraag ik me af waar toch dat wat chique anarchistische en provo-achtige elan van D66 uit de periode van Hans van Mierlo is gebleven. Ik haal het ook niet uit het motto, ook daar ligt te veel de nadruk op de rol die D66 zelf wil spelen. Het woord 'samen' klinkt sympathiek maar is meer iets voor de PvdA. Waarom niet gekozen voor een motto als ‘Jij bepaalt’ of ‘Aalsmeer dat bepaal jij’?

Lijsttrekker Wilma Alink is een verpersoonlijking van het programma. Ze wil zo graag bewijzen dat ze het goed meent en dat ze het kan. Geloofde ze maar meer in zichzelf,  het zou haar en de partij goed doen.

Naast het CDA en de VVD zie ik ook D66, met vooral kiezers in Nieuw-Oosteinde, als collegepartij. Graag zou ik Willem Kikkert als wethouder zien. Hij heeft kennis van zaken en was in de besprekingen over het al of niet verder gaan met PACT een eerlijke gesprekspartner.

Absoluut Aalsmeer
Oud AB gedienden Dick Kuin en René Martijn weten van geen ophouden. Op de website een tiental kernpunten die een zo algemeen karakter hebben dat niemand er zich aan zal storen. Achtergrondinformatie omtrent personen ontbreekt. Uit een ingezonden mededeling op AalsmeerVandaag valt op te maken dat één van de vroegere kernpunten van Aalsmeerse Belangen, het handhaven van wet- en regelgeving, opzij wordt geschoven.  

Voor de gevolgen is weinig fantasie nodig: willekeur en een ‘ons kent ons’ ritsel cultuur. Waren we op weg om van de gemeente een integere handhaver te maken, zet AA een stap terug in de tijd.

De geschiedenis laat zien dat de kracht van Aalsmeer vooral gelegen was in het in staat zijn om steeds weer opnieuw te reageren op nieuwe omstandigheden en nieuwe toestromen van mensen. De kracht was juist het niet ‘Absoluut’ zijn.  De kandidaten van AA zijn er zelf het levende bewijs van, een deel van hun identiteit hangt vooral samen met de muziek die zij maken. Dick, Greta, Martijn, Leen en Rob, ze kennen elkaar vooral via de muziek. Maar om nu te zeggen dat ze vooral de lokale Aalsmeerse protest- folk- blues- jazz en boogiewoogie muziek uitdragen, gaat me meer dan een maatje te ver.

Maar waarom dan toch de naam Absoluut Aalsmeer? Ik herinner me een bijeenkomst in de Raadskelder waar het ging over de mogelijke komst van een asielzoekerscentrum. Een van de inspreekster was Greta Holtrop, nummer 3 op de lijst van AA. Ze hield een betoog dat zo negatief asielzoekers was dat ik er van schrok. Alles zo absoluut gesteld, zo zonder enige nuance dat de naam Absoluut Aalsmeer voor mij een negatieve bijklank heeft.

De kans is groot dat Greta met haar uitgebreide netwerk, ten koste van René, in de eind-uitslag zal klimmen. 

Zeker zijn, PvdA Aalsmeer.
Gezien het woord 'zijn', moet ik meteen aan Sartre denken, een filosoof die het zijn van de mens koppelt aan vrijheid en verantwoordelijkheid, een typisch D66 gegeven. Wanneer ik de site bekijk is dat niet bedoeld. Het gaat om het zeker zijn van een eerlijke toekomst, om eerlijk delen, vast werk, goed wonen, een gezond leven en toegang tot scholing en emancipatie. Men noemt dat de rode draden van de sociaaldemocratie. Het programma, moeilijk op de site te vinden, is gebaseerd op een landelijk uitgezet programma.

Opmerkelijk is de aandacht voor het functioneren van de lokale overheid. De PvdA wil dat aan de hand van een evaluatie van de samenwerking met Amstelveen, de gemeente Aalsmeer de regie weer in handen neemt. Ook opmerkelijk is de gedachte van kandidaat Wouter van der Heijde om Schiphol te verplaatsen naar een eiland in de Noordzee. Het sluit aan op een recentelijk in de Telegraaf gepresenteerd plan: ‘Zeebanen’.

In PACT werd lijsttrekker Jelle Buisma nog weleens ingezet als Joker. Hij speelde die rol met verve. Wanneer het hem lukt om zichzelf en zijn lijsttrekkerschap voor de PvdA serieus te nemen, zou dat een verrijking voor de Aalsmeerse politiek zijn. De afgelopen debatten in The Beach en Place2Bieb waren veelbelovend, hopelijk zet hij de lijn door en hoeft hij niet langer zijn identiteit aan zijn opa te ontlenen.

Gezien het gedrag van linksstemmers om voor een vrouw te kiezen, zou het zo maar kunnen gebeuren dat Petra Langezaal, nummer 4 op de lijst, doorschuift naar plek 2.

Aalsmeer Beter en Groener
Tja wie wil dat niet, maar het is een motto dat niet echt uitnodigt om mee te doen. Had er gestaan ‘Aalsmeer Beter en Groener dankzij Jou’, dan had ik het gevoel gehad iets te kunnen betekenen. Ook het programma is vanuit de optiek van de partij opgesteld: Verandering begint bij GroenLinks. Een wat ouderwetse, patriarchale benadering van de kiezer. Dat zal zeker de bedoeling niet zijn geweest.

De voormalig fractieleider van PACT, Ronald Fransen, is de lijsttrekker van GroenLinks. Het is een intelligente vent, maar lui wat betreft het zich verdiepen en eigen maken van de dossiers. Uit frustratie dat hij het debat op inhoud niet kan winnen richt hij dan zijn pijlen op het proces en de persoon.

Ook voor GroenLinks geldt de kiezersvoorkeur voor een vrouw. Dat zou weleens kunnen betekenen dat Sunny Lakerveld, nummer 2 op de lijst, meer stemmen krijgt dan Ronald. Wordt interessant wanneer GroenLinks maar één raadslid mag leveren, wordt dat dan Sunny? Ze heeft flair, maar heeft ze ook de guts? We zullen het zien.

Wat ik uiteindelijk ga stemmen ligt nog open, wie weet levert het verkiezingsdebat maandag 19 maart in het gemeentehuis, mij nog nieuwe inzichten.

Joop Kok is architect en cultuurliefhebber. Is weer gaan studeren, cultureel erfgoed. Kenner van Aalsmeerse gebouwen. Geeft met die achtergrond rondleidingen door het centrum van Aalsmeer. Milder geworden de laatste jaren. Niet verlegen om een mening. Eigenwijze vent.