Pierre’s Pennenstreken: Rustoord Award

(Pennenstreek 318) Deze ouwe columnist kreeg gelukkig een Han Carpay Trofee. En nog geen Rustoord Award – hoewel dat op mijn leeftijd (77) ook had gekund.

Als je maar lang genoeg leeft en ergens mee doorgaat, krijgt iedereen op een of ander moment in zijn leven wel een onderscheiding, prijs, erepenning, lintje, horloge-met-inscriptie, ridderorde, decoratie of ‘Award’ – een overbodig Engels woord waar ik een bloedhekel aan heb (en dat gelukkig niet rijmt op ‘Han Carpay’).

Voor een Award moet je eerst worden ‘genomineerd’ – oftewel op een soortement kandidatenlijst worden gezet. Dan moet je – ‘dresscode’: ‘black tie’ of (nog sjieker) ‘white tie’ en de dames ‘in het lang’ en met een ‘decolleté complet’ – zenuwachtig aan een glaasje ‘Dom Perignon’ zitten te nippen tot je, alom omhelsd en blij verrast, je allang voorbereide dankwoord voor je hele familie-, medewerkers- en vriendenkring uitjuicht.

Da’s dus niks foor main.

De Han Carpay Trofee heeft de naam van een zeer gewaardeerde collega-journalist; hij heeft de vorm van een harde noot die door een scherpe pen wordt gekraakt. Hij wordt beschermd door een doorzichtige ‘zuivere kubiek’ – alles transparant, niets is verborgen. Zoals dat hoort in ons vak – en zoals een democratie hoort te zijn ingericht.

De ‘trofee’ is niet bedacht door een reclamebureau of zakenclub. Hij werd niet uitgereikt door een ingehuurde presentator of een daartoe aangezochte overheidsfunctionaris. De prijs is een blijk van waardering van collega’s die van je werk op de hoogte zijn, die weten waarmee je bezig bent.

Ik hou er niet van, om in het zonnetje te worden gezet. Daar schrijf ik niet voor; in mijn columns probeer ik – voor mijzelf en daardoor voor anderen – deze chaotische wereld iets begrijpelijker te maken.

Maar ik ben dik tevrêe met de Trofee!

Tekst Pierre Tuning, foto archief AV

(advertentie)