Pierre’s Pennenstreken: ‘Bederf’

Door: Pierre Tuning. Pennenstreek 397. Bederfelijke waar moet snel verhandeld worden, anders is het niks meer waard. Groenten en fruit, bloemen en planten zijn gauw ‘over de datum’, daarom is haast geboden. Haast bij de inkoop, haast bij het inpakken en verzenden, haast bij de grens, haast bij de ontvangst en haast bij de verkoop.

Daarom is Aalsmeer als handelscentrum van bloemen – de meest bederfelijke waar die je kunt voorstellen – zo aantrekkelijk voor de drugscriminaliteit. Deze vorm van ondergronds maatschappelijk bederf komt hier steeds meer aan de oppervlakte. Eerst in een loods aan de Legmeerdijk, waar een drugslab werd ontmanteld en onlangs in een boerderij aan de Hoofdweg, waar 3000 kilo cocaïne (‘straatwaarde’ 200 miljoen euro) werd aangetroffen, elf miljoen aan cash, zes vuurwapens, dempers, munitie en geldtelmachines.

Het bederf leeft onder ons. In het amfetaminelab werden twee Poolse (?) mannen gearresteerd en in de boerderij ‘de ondernemer Mike S.’ schrijft de NRC. ‘Diens naam is ook te lezen op post bij het huis in De Kwakel. S. is geen Colombiaan, maar een Surinaamse Nederlander. In een interview met een blad voor Ajax-supporters zegt hij een bouwbedrijf in Mexico te hebben en regelmatig heen en weer te pendelen.’ Mike is een voetballiefhebber, waar nooit iets op aan te merken was: ‘Een graag geziene gast bij de businessclubs van FC Aalsmeer en Ajax,’ schrijft NHnieuws.

Wie is nog veilig?
De moordaanslag op Peter R. de Vries is ‘een intimiderend signaal uit de onderwereld om te laten zien dat niemand onkwetsbaar is,’ schrijft de NRC, die de emeritus hoogleraar criminologie Cyrille Fijnaut aanhaalt: ‘Ten opzichte van 25 jaar geleden is de zware misdaad omvangrijker, georganiseerder, gewelddadiger, winstgevender, corrupter, meer ingebed en grensoverschrijdender geworden.’

Wat kan een bloemenhandelaar doen, als hij een importzending uit Zuid-Amerika uitpakt en daarin een verborgen lading cocaïne aantreft? Zou hij meteen naar de politie stappen – of zou hij even denken aan het fruitbedrijf in Maasdriel? ‘De afgelopen periode zijn weer huizen beschoten in Hedel, Kerkdriel en Velddriel, adressen die te maken hebben met het fruitbedrijf De Groot Fresh Group. Medewerkers van het bedrijf worden al sinds mei 2019 bedreigd. Toen is een lading cocaïne aangetroffen in een van de fruittransporten en heeft het bedrijf de politie ingelicht. Afpersers eisten in sms-berichten een vergoeding voor de geleden schade van 1,5 miljoen euro,’ schrijft Trouw.

Na de aanslag op Peter R. de Vries twitterde de journaliste Rosanne Kropman (‘ik blokkeer iedereen die anoniem twittert’): ‘Ik stond vanavond ouderwets langs het politielint. Naast de aanslag was er nog iets wat mij diep raakte. De mensen die het schieten hadden gezien, die de verdachte hadden gezien, die de mogelijke vluchtauto hadden gezien durfden geen van allen met hun naam in de krant.’

Lifestyle
Laura Vissenberg, kandidaat-Kamerlid voor GroenLinks, herinnert zich na de moordaanslag op Peter R. de afscheidsspeech van Jozias van Aartsen als interim-burgemeester van Amsterdam: ‘Wat als de lifestyle van de een bijdraagt aan de dood van een ander.’ Het Parool drukte hem af:

‘Amsterdam is een wonderschone stad. In voorbije eeuwen opgebouwd door pragmatische, nuchtere, sobere mensen. Het is een stad, die aantrekt, die nieuwsgierig maakt, die uitdaagt. Die overal een mening over heeft en die graag luid laat horen. Geen stad zo trots als Amsterdam. Een vrije stad, een tolerante stad. Volgens het promotiefilmpje dat nieuwe Amsterdammers wordt getoond ook: de stad waar alles kan. Dat laatste klinkt heel zonnig. Maar mij grijpt het inmiddels naar de keel. Overvallen, liquidaties, ingeschoten ruiten, handgranaten aan de deur. Daarvan zou je nog kunnen zeggen dat zulke dingen helaas nu eenmaal gebeuren in een grote, levendige wereldstad. Maar wat als de lifestyle van de een bijdraagt aan de dood van een ander? Van kinderen? Als een veelbelovende tiener nonchalant word doodgeschoten voor de ogen van de kinderen waar hij zich voor inzet, als er piepjonge slachtoffers van cocaïnevergiftiging vallen, als journalisten die zich daarin vastbijten, worden bedreigd, zijn we wat mij betreft de grens van vrijheid-blijheid ver voorbij. Geen groter schrikbeeld voor een burgemeester, dan dat we onze kinderen niet meer kunnen beschermen. Ik heb vanaf deze plek al vaker gezegd dat de ondermijning door criminaliteit in deze stad een kritisch punt nadert. Nog voor mijn aantreden hier, werd ik door experts gewaarschuwd dat vragen naar het drugsbeleid in deze stad nu eenmaal heel gevoelig lag. Ook in de Raad. Mevrouw de aanstaande burgemeester, wethouders, leden van de Raad, ik vraag u dringend: Laat die gevoeligheid varen. Stop de ondermijning. Daar zullen extra middelen en extra mankracht bij de politie voor nodig zijn. Ik heb u beloofd dat ik tot mijn laatste uur als burgemeester hiervoor zou strijden. Zo is het gegaan.’

Kort gezegd: wat met een snuifje begint, eindigt met moord en doodslag. Iedereen die met harddrugs te maken heeft, draagt bij aan het bederf. En niemand is meer veilig.

(Foto politie AA)