Ode aan een dorp van niets

Dordrecht. Een kaartje werd in mijn handen gedrukt en ik moest gelijk de moestuin in met een wildvreemde jongen. Rare situatie maar eigen schuld. Deze zondag is een trainingsdag en het is té koud en té vroeg om tegen te stribbelen. 

De startopdracht buiten is simpel. Er is geen goed of fout. We leren elkaar kennen door vragen op kaartjes. De jongen en ik zoeken een luwe plek tussen boerenkool en een rivier en beginnen. Bij de eerste letters stromen dampwolkjes uit onze monden. Het is écht koud. Nee, we mogen het niet hebben over wie we zijn en wat we doen. Dat is bijzaak. Er is geen goed of fout. Alleen vraag en antwoord. Dit gaat leuk worden. Hou van vervreemding en absurde situaties. 

Ik begin en lees hardop: “Wat wil je veranderen in je leven?” Zijn antwoord is net zo tevreden en ambitieus als hij eruit ziet. Leuk dit. Dan is het mijn beurt. Hij leest, wat bibberend, zijn vraag op van zijn kaartje. “Hoe zorg je dat je weer kalm wordt?” Oei, die zag ik niet aankomen. Ik zeg: “Aalsmeer natuurlijk!”

Op de momenten dat ik Aalsmeer noem, heb ik altijd de drang gelijk uit te leggen waarom het dorp deugt. Aalsmeer lijkt niet op Almere. Dat weet ik… Aalsmeer is niet zo sexy romantisch als Venetië of hip als Stockholm. Toch komt Aalsmeer bovenaan mijn favoriete locatie-lijstje. Waarom?

Aalsmeer is meer dan het lijkt. Wat er níet is maakt het juist af! Aalsmeer maakt mij kalm door het ‘gewone’. Het dorp van herwonnen en verloren land. Dat voel je. Dat zorgt voor balans en harmonie. Dat merk je. 

Natuurlijk, de mensen en de straten zijn een tikje te rustig. ‘Doe maar gewoon en val niet op!’ lijkt elke jas van dorpelingen te schreeuwen. Stemmige, onopvallende kleuren. Een Zijdstraat vol jassen zonder vleugje humor, trend of patserigheid. Dat gewone is niet bah! Rust en kalmte brengt verdieping. Aalsmeer maakt kalm omdat de tijd langzamer tikt. Tik…tak…tik…tak. Tijd heeft meer waarde, lijkt wel. Hoe dat komt? Bij de bloemenveiling en op Schiphol maakt elke seconde een groot verschil. Zou dat het zijn? Te snel of te langzaam heeft een prijs. Zoiets gaat na generaties in de mens zitten. Tijd is kostbaar en tijd kost je ook.

Kalmte door regelmaat en herwaardering voor de kleine wereld. Ophef, gele hesjes en egoïsme is letterlijk ver door hakkelig openbaar vervoer… Wat een gelukje. Kleine en grote problemen lossen op door een rondje Poel te fietsen. Hoelang dat rondje duurt ligt aan je conditie, de wind en of je trek in paling onderweg. De Poel maakt kalm. Kalm dooft frustratie en voedt je inspiratie. Gratis! Lang leve het niets!

‘Wauw’ hoor ik naast mij. De jongen en ik kijken naar de trage rivier en de boerenkool en denken samen na over het niets. Hij begrijpt mij. Het niets was nog nooit zo aantrekkelijk. We stoppen. Tijd voor koffie en training.  

Op weg naar huis denk ik aan alles wat ik leerde vandaag. Het was goed. Niets is niet suf. Columns schrijven voor Aalsmeer Vandaag trouwens ook niet. Goede keuze. Koester het niets en elkaar. Elke dag. 

Anna-Maria Mantel smeert een vleugje Italiaanse passie en Amsterdamse gezelligheid uit over Aalsmeer sinds ze hier bleef plakken aan een telg van een Aalsmeerse bloemenicoon. Verslaafd aan radio, contact met mensen en talent voor het organiseren van feesten. Echte buurter.