Loggers versus Vonk

Een spiksplinternieuwe auto. Een televisietoestel in een fraai teakhouten meubel. Een kristallen wijnkaraf. Een platenspeler. Een driedelige kandelaar. Een zilver omrand dienblad. Een gouden halsketting. Een elektrisch scheerapparaat. Een rijk opgemaakte plantenbak. Enveloppen met inhoud en nog “onvoorstelbaar vele dure en ook kleine persoonlijke geschenken”.

Deze hoorn des overvloed werd over burgemeester G.G. Loggers leeggestort, toen hij eind november 1965 met pensioen ging. Ik las het in een vergeeld exemplaar van de Aalsmeerder Courant van toen. Grootste verrassing was volgens de krant de auto, waarvoor de burgerij de gelden bijeen had gebracht: een donkerblauwe Opel Kadett Coupé 1966, de eerste van dit model in Nederland geleverd.

Eveneens een geschenk van de goegemeente, waren de ketting, kandelaar en dienblad voor mevrouw Loggers. Het televisietoestel inclusief luxemeubel ontving de scheidende magistraat van het ambtenarenkorps. De overheidsdienaren hadden blijkbaar zoveel geld ingezameld, dat er ook nog een kristallen wijnkaraf af kon. De platenspeler kreeg Loggers van de raad.

Helaas kon ik nergens in het drie pagina’s tellende krantenverslag terugvinden van wie dat elektrische scheerapparaat was. Dat had ik graag willen weten, want wie geeft nou zoiets aan een burgemeester die afscheid neemt? Loggers zag er altijd uit om door een ringetje te halen en liep zeker niet met een stoppelbaard rond. Een scheerapparaat als stille hint kan het motief van de gever dus niet geweest zijn.

Behalve al deze stoffelijke blijken van dank en waardering, ontving de scheidende burgemeester ook een koninklijke onderscheiding. Omdat hij al ridder was, werd hij bevorderd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Voorts werd hem door wethouder Hein Kolk de erepenning in goud van de gemeente Aalsmeer aangeboden.

Het is deze maand zestig jaar geleden dat Gerrit Gesenius Loggers vanuit Wieringenmeer naar Aalsmeer kwam. Hij werd op 3 november 1954 in de vergaderzaal van de CAV geïnstalleerd door wethouder Joh. Hofman. Loggers was toen, op twee weken na, 54 jaar. Zijn wieg stond in Zwolle, waar hij op 16 november 1900, samen met zijn tweelingbroer Tijmen-Jan (die later architect zou worden), in belandde.

Achteraf gezien, elf jaar later bij zijn afscheid op 29 november 1965, bleek burgemeester Loggers bij de start van zijn ambtsperiode aan de vooravond te staan van een stormachtige ontwikkeling in Aalsmeer. “Toen u in 1954 kwam, waren de omzetten aan de beide veilingen nog geen 25 miljoen gulden. Nu zijn ze de 100 miljoen gulden overschreden,’’ memoreerde wethouder Kolk.

De bouw van het nieuwe raadhuis was een van Loggers hoogtepunten. Kolk bedankte de scheidende burgemeester voor zijn persoonlijke inspanningen om te voorkomen dat er een weg door de Westeinderplassen werd aangelegd. Eveneens voor zijn aanpak van de woningnood in Aalsmeer en “het tijdig onderkennen van het gevaar van de opdringende verstedelijking door de omliggende gemeenten”.

De fractievoorzitters op hun beurt prezen Loggers voor zijn “voortreffelijke wijze van leiding geven. De vergaderingen verliepen altijd prettig en dat is heel veel waard voor een vlotte en weldoordachte besluitvorming, die niet aan emotie of sensatie onderhevig is. U wist andermans mening altijd op juiste wijze te waarderen en te respecteren. U bereikte daarmee, dat niemand zich ooit verongelijkt voelde en wist de juiste stemming te bewaren. Wij wisten waar wij aan toe waren en wij mogen gerust zeggen, dat u steeds recht toe recht aan bent gegaan.’’

Dit alles kan helaas niet van onze huidige burgemeester, Jobke Vonk, worden gezegd. Integendeel, de kritiek op haar functioneren is niet mals. Haar ‘wijze van leidinggeven’ is bepaald niet ‘voortreffelijk’ te noemen. Vergaderingen verlopen niet ‘prettig’ en niks geen ‘vlotte en weldoordachte besluitvorming’. Wel heel veel ‘emotie en sensatie’. De ‘stemming’ in de raad weet ze niet ‘te bewaren’ omdat ze niet ‘recht toe recht aan’ is.

In de nog geen anderhalf jaar dat ze nu burgemeester is, heeft Jobke de boel aardig uit de klauw laten lopen. Zó erg dat een groep ‘verontruste Aalsmeerders’ hierover bij haar aan de bel heeft getrokken. Helaas geeft ze weinig thuis, las ik op hun Facebookpagina ‘Aalsmeers Forum’. De burgemeester zegt de door haar ingehuurde externe procesbegeleider niet voor de voeten te willen lopen.

Een ‘procesbegeleider’, die de gemoederen in het raadhuis tot bedaren moet brengen. Een klus die Jobke verdikkeme zelf behoort te klaren. Ik geef u daarom op een briefje dat als zij niet snel beter haar best gaat doen, zij met pek en veren de Aalsmeerse laan wordt uit gestuurd. Een voortijdig afscheid, zonder goud, wierook en mirre, waarmee Loggers bij zijn afscheid werd overladen.

Natuurlijk kun je al het gedonder niet alleen Jobke Vonk aanwrijven. De hele gemeenteraad maakt er een zooitje van. De VVD wijt de verziekte sfeer in de raad aan de wankele basis van de coalitie, die slechts 12 van de totaal 23 zetels telt. PACT-fractievoorzitter Ronald Fransen is het daar mee eens: “Deze krakende en piepende coalitie vraagt om opnieuw onderhandelen en een coalitie die wel een breed draagvlak heeft.’’

Hoewel ik het met hem eens ben, kan Fransen dit natuurlijk schudden. Of dacht hij nou werkelijk dat CDA en AB de klok terugdraaien en ook maar één van hun vier wethouderszetels afstaan aan VVD en/of PACT? Bovendien laten CDA en AB elkaar niet vallen; juist om elkaar in het pluche te houden, zijn ze na de verkiezingen dit onmogelijke college aangegaan.

Maar stel…, stèl dat Fransen zijn zin krijgt en PACT mag weer een wethouder leveren, dan niet ex-wethouder Rik Rolleman! Toen hij in het voorjaar buiten de collegeboot viel, liet hij zich op kosten van de gemeente uitzwaaien op een officiële afscheidsreceptie. Terwijl hij slechts twee jaar wethouder was geweest en doorging als ‘gewoon’ raadslid. En mocht hij toch terugkeren in het college (hij staat te springen), dan betaalt hij de kosten van zijn afscheidsreceptie tot op de laatste cent mooi terug.

Tot slot nog een paar (afscheids)woorden van burgemeester Loggers, waar Jobke en de hare misschien nog iets van op kunnen steken. “Toen ik hier solliciteerde, wilde ik direct weten, hoe de samenstelling van de bevolking was, zoals deze was vertegenwoordigd in de raad. Het bleek een samenstelling van vogels van diverse pluimage. Ik zie dat als een rijkdom, mits die verscheidenheid niet wordt een gescheidenheid. De vele kleuren van een schilderij vormen zich ook door een hogere bezieling tot één fraai geheel. Dan is de verscheidenheid een gelukkige omstandigheid.’’

Burgemeester Loggers ging na zijn afscheid wonen in Kudelstaart, aan de Kudelstaartseweg. Later verhuisde hij naar Epe, waar hij op 20 april 1978 op 77-jarige leeftijd overleed. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de oud-burgemeesters Jac. Tak, J. Kastelein en L. Brouwer, is geen straat of plein in Aalsmeer naar hem vernoemd. Een ernstige omissie, vind ik.

Afbeeldingen: burgemeester Loggers krijgt op 3 november 1954 de ambtsketen omgehangen door wethouder Hofman; voorpagina Aalsmeerder Courant 30 november 1965. (beelden uit archief Dick Piet)