Een Aalsmeerse socialist

Het is een prachtdocument geworden van een bewogen politicus die een eigen sociaal democratisch standpunt durfde in te nemen. Een video met veel liefde en respect gemaakt door Ton Offerman en Han Carpay. Het lukt hen om de toeschouwer met Nico Borgman als gids terug te voeren naar een tijd dat het begrip solidariteit voor een links denkend iemand een vanzelfsprekendheid was.

`Mensen in de kou laten staan, dat doe je niet, je moet opkomen voor je medemens waar dat nodig is, zo ben ik opgevoed. Noem het zoiets als naastenliefde`. Een uitspraak waarmee hij kernachtig de basis van zijn handelen uitdrukt. Het was een tijd dat de burgemeester zich boven alle partijen voelde staan en bepaalde wat wel en niet geoorloofd was.

`Toen ik in het Polderhuis was geweest om met de krakers te praten, werd ik besmet verklaard. Ik mocht wel het raadhuis in, maar niet deelnemen aan vergaderingen`.  Er volgden meer van die woorden en voorbeelden die kernachtig een bepaalde aan tijd gebonden sfeer uitdrukken. Neem het woord winstdeling. Voor iemand opgroeiend in deze tijd zal het weinig zeggen, maar bij mij werkt het als een sleutel op een archiefkast vol herinneringen.

Urenlange debatten tijdens mijn studietijd over de al of niet rechtvaardigheid van inkomensverschillen. Wanneer er over verheffing van het volk wordt gesproken weer een andere archiefkast. Eén vol hartstochtelijke gesprekken in jongerencentrum Boerenvreugd over hoe wij als linkse studenten een rol zouden kunnen spelen bij het invoeren van jongeren in de wereld van kunst en cultuur. Zij zouden zich op hun beurt ons weer deelgenoot kunnen maken van hun ervaringswereld.

Of neem de opkomst van de rooie vrouwen waar ook Elly Offerman het in haar welkomstwoord over heeft. Opnieuw terug naar mijn jeugd. Hoe ik er achter kwam dat het beeld van een vrouw dat ik als vanzelfsprekend van huis uit had meegekregen door nieuwe ervaringen ontoereikend bleek te zijn. Dat ik moest lezen en toetsen om aansluiting te krijgen op de tijd waarin ik leefde.

Toch is het document meer dan een tijdsbeeld. Het laat ook zien hoe je als politicus door slim te opereren een eigen stempel kan drukken op de gebeurtenissen in je dorp. Een voorwaarde is dan wel dat jouw standpunt niet wordt bepaald door het meerderheidsstandpunt van je collega’s. Het is wel democratisch, maar het kan indruisen tegen je principes.

Om dat te voorkomen dwong Nico af dat hij een minderheidsstandpunt mocht innemen. En zo werd dat afgesproken. Bijkomend voordeel was dat bij de behandeling van de standpunten in de raad alsnog voor zijn standpunt kon worden gekozen. Een minderheidsstandpunt in het college kan een meerderheidsstandpunt zijn in de raad.

Een idee voor het opereren van de huidige Aalsmeerse politiek? Wanneer Jop Kluis bij de behandeling van de inrichting van Vrouwentroost een ander standpunt inneemt dan Gertjan van der Hoeven? De raad krijgt dan een keuzemogelijkheid voorgelegd dat niet partijgebonden hoeft te zijn. De wurggreep waarin coalitie en oppositie elkaar door het minimale verschil van slechts één zetel nu gevangen houden, valt dan weg. Een bijkomend voordeel, en misschien wel het belangrijkste, is dat de burger ziet dat het in de politiek om principes gaat en niet om de onderonsjes die worden gespeeld.
Is dat niet waar het in de politiek om zou moeten gaan?

Het document “Een Aalsmeerse socialist” leert ons dat Nico Borgman er in slaagt om trouw aan zichzelf politiek te bedrijven.

Herbert Paulzen, nu schrijver van reisverhalen en ten tijde van het politieke leven van Nico journalist van de Aalsmeerder Courant, verwoordt dit op de volgende wijze: Ik reis nog steeds grote delen van het jaar. Welke uitwerkingen die reizen hebben op mijn politieke standpunten, daar zal ik het maar niet over hebben. Laat ik volstaan met de opmerking, dat cynisme één van die uitwerkingen is. Nico heb ik altijd als een integere man beschouwd, die meende wat hij zei. Die mensen zijn zeldzaam, zeker in `de grote politiek', en dan bedoel ik niet alleen de wereldpolitiek, maar ook de Nederlandse politiek.

Joop Kok is architect en cultuurliefhebber. Is weer gaan studeren, cultureel erfgoed. Kenner van Aalsmeerse gebouwen. Toch nog de politiek ingegaan, fractieassistent bij PACT. Milder geworden de laatste jaren. Niet verlegen om een mening. Eigenwijze vent.