Cultuurpunthoofd

Begin dit jaar heb ik serieus overwogen te solliciteren. Het bestuur van het Cultuurpunt Aalsmeer leek me wel wat. Gertjan van der Hoeven, het brein achter het initiatief, zocht er “maximaal” vijf man voor. Waarschijnlijk dacht hij al: dat halen we in Aalsmeer nooit. Drie is ook genoeg. Of eentje.

Eerst het geheugen opfrissen. Vorig jaar december had de wethouder het cultuurpunt de gemeenteraad door de strot gedouwd. Een politiek kunststukje. Hij kreeg net op tijd het aarzelende CDA mee. PACT vond de wethouder “erg zuur”, maar stemde in, schoorvoetend. AB, hardop fulminerend tegen KCA (stichting Kunst en Cultuur Aalsmeer), ging ook akkoord. De VVD was tegen, maar alleen maar omdat haar motie om Het Oude Raadhuis te steunen door het CDA werd getorpedeerd.

Stoom uit de oren
Toen de rook die donderdagavond in de raadzaal was opgetrokken, begon er stoom uit de oren van de KCA-bobo's te komen. Voor de KCA-vrijwilligers voelde het aan alsof ze op de brandstapel stonden. Met het uitgebluste Kunstencentrum De Hint was al eerder de vloer aangeveegd.

Conclusie: waar de raad de nieuwe plannen unaniem had kunnen omhelzen en de culturele toekomst er op papier – in crisistijd – best aardig uit had gezien, bleef iedereen met een flinke kater zitten.

Stap dan maar eens opgeruimd het jaar 2013 in!

Oorverdovend stil
Niet vreemd misschien dat het sindsdien oorverdovend stil is gebleven. Je hoort er niemand meer over. De wethouder zwijgt als het graf. Okee, niemand vraagt hem in het openbaar naar het cultuurpunt, laat staan dat iemand hem erover kapittelt. Maar ik vind dat een ambitieuze, stoere vent als hij, zelf een boekje open moet doen. Overtuigd als hij is van zijn eigen plannen. Toch?

Zijn enig zichtbare manoeuvre was de wervingsadvertentie voor bestuursleden, in januari. Je moet bevlogen zijn. Wie bepaalt dat echter? Gertjan, zijn handlangers? Je moet culturele affiniteit, een netwerk in de lokale samenleving en nog wat losse andere kwaliteiten hebben, al hoeft niet alles in elke persoon samen te komen. Met mijn netwerk zit het wel goed. Hebt u me in het tv-programma Kunstmest van Mieke van der Weij gezien? Dat was daags voor de opening van de grote Vermeertentoonstelling in het Mauritshuis in 1996. Daar oreerde ik voor het oog van de natie over schilder Vermeer.  Affiniteit met kunst? Dat zit dus snor.

Enthousiast aan de slag
Weet u hoe Gertjan zich liet citeren bij het aanprijzen van de vijf bestuurszetels? “We gaan enthousiast aan de slag met het cultuurpunt.” Tja. Achteraf niet zo'n handige opmerking, alleen al gezien de erfenis van 2012. Verstoorde relaties tussen dorpsbestuur en culturele elite. Veel te dure externe adviseurs die voorwerk voor het cultuurpunt verrichtten waar de honden geen brood van lusten. Vervelende nasmaak van de beslissende raadsvergadering. Lekkere start met het cultuurpunt…

De ideeën voor de “spin in het web” (woorden van de wethouder) die het cultuurpunt moet zijn, vind ik trouwens zo onaardig niet. En kom op zeg, een beetje frisse wind door de belegen KCA-gelederen, dat moet kunnen. Ietsje innovatiever, ietsje flexibeler, ietsje meer oog voor andersdenkenden. Een scheutje coördinatie eroverheen. Culturele agenda's tijdig naast elkaar leggen, ter versterking van het aanbod. Lokale kwaliteiten blijven aanspreken en verder uitbuiten.

Niet genoemd
Toch heb ik niet gesolliciteerd. Maar… ik ben ook niet 'genoemd' of gevraagd. Dacht de wethouder soms dat ik niet beschikbaar was? Of erger nog (voor mij dan…), ben ik niet eens in zijn hoofd opgekomen? Ging hij ervan uit dat ik de vereiste kwaliteiten niet bezit?

Nu is het te laat. Ik pas ervoor het niet-bestaande bestuur van een papieren tijger op te vrolijken.