Column: ‘Vreemde vogels en meneer de Uil’

Door: Anna-Maria Mantel-Giannattasio. Aalsmeerders doen mij bijzonder vaak denken aan vogels.  Ze wennen verbazend snel aan nieuwe omstandigheden, sommige maken flink veel geluid als de hormonen opspelen en elk soort heeft een eigen soort nest en een eigen manier van doen. Het uiterlijk van de Aalsmeerder is net als veel vogels per seizoen anders met een uitschieter naar de Feestweek en dan vooral de Pramenrace. Dan is het allemaal extra kleurig is en het gezang extra hard en flink schel.

Sinds kort heb ik dus een hippe, absurd leuke, hobby. Vanaf deze lente ben ik namelijk een trotse vogelaar! Definitief uit de (vogel) kast en daar ben er trots op. Puttertje, Ekstereend en de Topper zijn mijn toppers! Een ommetje in het dorp is pas een kwaliteit ommetje als ik een nieuw soort vogel heb gespot.

Verdomd lastig is het wel dat spotten. Topsport zelfs soms. Soorten zien en benoemen is goed voor het brein. Ik loop, tuur en luister. Door te kijken naar die beestjes van een paar gram leer ik gelijk ook veel van hun fratsen. Door vogelgedrag begrijp ik ook veel van mijn eigen mensen-kolonies hier in het  bloemendorp. Hoe goed is dat? Hoe staat het met jouw vogelkennis? Herken je de Kneu en de Wielewaal of ben je niet verder gekomen dan meneer de Uil van de Fabeltjeskrant.

Mmm
Want dieren zijn precies als mensen
Met dezelfde mensenwensen
En dezelfde mensenstreken.

Lente is een mooie tijd voor een beginnend vogelaar in Aalsmeer. Afgelopen weekend  was ik bij een heuse vogellezing op de Historische Tuin. Bioloog Remco Daalder sprak en hij was méér dan geweldig!  Van hem begreep ik dat veel vogelaars (en dan vooral de soortenjagers dus ) betrokken zijn bij ongelukken. Een gevleugeld (!) gezegde van één van de vogelspotters was zelfs: ‘Ik ben niet bang om dood te gaan als het maar op de terugweg is’.

Aalsmeer blijkt een paradijsje voor vogelaars. Denk aan het Schinkelbos, de Bovenlanden en natuurlijk de Poel. In deze lentedagen gieren de vogelhormonen alle kanten op en start het gezang flink vroeg. Zingen is van levensbelang!  Het bakent je territorium af en maakt je woest aantrekkelijk. Het zorgt ervoor dat je ‘het’ kan doen met de sterkste en de leukste en een groot territorium maakt de kans kleiner dat je vijand je vindt en oppeuzelt.

Hier zie ik dus alwéér veel gelijkenissen met sommige dorpsbewoners en dan vooral die in verkiezingstijd. Het lokkende gezang is inmiddels verstomd en paringsdansjes in de Zijdstraat zie ik ook niet meer. Denk dat het wachten is op de prille kuikentjes die binnenkort uit het ei zullen kruipen.

Kolonievorming heb je ook in Aalsmeer… net als bij de vogels. Zo heb je hier bijvoorbeeld de Buurtkolonie van oudgedienden in stemmige niet opvallende kleuren (doe maar gewoon) en nieuwe vogels die pronken met nieuw geïmplanteerde veertjes op hun bolletje en extra ronde borstpartijen bij de vrouwtjes. Kemphaantjes vind je vooral rond sportterreinen en met mooi weer paraderen alle watervogels dobberend op de Poel. Zangvogels hoor je op de lokale radio en Winterkoninkjes op het ijs. Tuinfluiters heb je overal.

Het broedseizoen valt meestal samen met de lente en sommige Aalsmeerders in onze kolonie zie je vaker hardnekkig een tweede of derde leg proberen. Trekvluchten zijn vaak lang en gevaarlijk naar Curaçao of Frankrijk waar iedereen elkaar weer ziet en aansterkt.

Enfin. Mijn nieuwe hobby geeft mij rust, stilte, frisse lucht en voldoening bij het afvinken. Ik leer dat de dood pas mag komen op de terugweg. Tot die tijd stappen jij en ik hard zingend door.

Kom mee naar buiten allemaal…

Foto Archief AV/Arjen Vos

Anna-Maria Giannattasio is eigenaar van eventbureau Puur.nl dat nog steeds mensen samen brengt. Podcastmaker, blogger, escaperoombouwer en @puur op Twitter. Nooit saai dus. (Foto Merel Meijdam)