Column: ‘Vliegschaamte’

Door: Paul Bras. Mijn vorige column ging over ‘Schiphollen’, het werkwoord wat synoniem staat voor een onbetrouwbare overheid. Afspraken over het verminderen van vluchten worden jaar op jaar geschonden. Maar niet alleen de overheid heeft hier schuld aan getuige het kort geding dat vliegmaatschappijen met maar liefst 29 advocaten (!) aanspanden tegen het kabinetsvoornemen om het aantal vliegbewegingen dit jaar te verminderen van 500.000 naar 460.000. Het had succes, de rechter oordeelde dat er administratieve fouten zijn gemaakt. Dit jaar worden er nog steeds 500.000 vliegbewegingen toegestaan vanaf Schiphol. De economie wint opnieuw, het grote geld is belangrijker dan de leefomstandigheden.

Een maand geleden las ik in de Volkskrant dat Transavia 5 procent van alle vluchten schrapt in de maanden april en mei vanwege problemen met zes van de 45 toestellen. Het zou gaan om 50.000 reizigers. De redenen zijn een vertraagde levering van vliegtuigen en onderdelen. Inmiddels is het probleem alleen maar erger geworden, voor de maand juni worden nu ook al vluchten geannuleerd.

Als 5 procent staat voor 50.000 reizigers, dan reizen er in april en mei dus 1 miljoen reizigers alleen al met Transavia. Deze luchtvaartmaatschappij moet het vooral hebben van de vakantievluchten, je kunt je dus voorstellen dat in de zomerperiode dit aantal ruim wordt overtroffen.

Ziehier het probleem van botsende belangen. Het economische belang versus het milieubelang. Het belang van de omwoners van Schiphol tegenover het belang van de mensen die vliegen naar hun vakantiebestemming.  De werkgelegenheid in de regio Schiphol is daarmee verbonden.

Ik las ergens dat in een vliegtuig van gemiddelde grootte 187 stoelen kunnen worden geboekt. Als we dat nu als een gemiddelde aanhouden dan leert een snelle berekening dat met 500.000 vliegbewegingen zo’n 9 miljoen passagiers worden vervoerd. Zakelijke passagiers, vakantievierders, reizigers op doorreis, noem maar op. Dat is nogal een aantal. Vliegen is goedkoop geworden, goedkoper dan reizen per trein bijvoorbeeld. Voor een habbekrats kun je naar een zonnige bestemming vliegen. En weer terug. Je hebt van die azijnpissers die daar wat van vinden, die wijzen op de milieuschade. Sommigen trekken zich dat aan en doen aan vliegschaamte. Maar ja, iedereen doet het en je bent een dief van je portemonnee als je die vlucht niet boekt. Bovendien hebben we net twee jaar corona achter de rug, dus nu is het onze beurt.

Het probleem is enorm complex. Waar de overheid (eindelijk) probeert te reguleren spannen de vliegmaatschappijen een kort geding aan. Waar de inwoners van Nederland na de pandemie smachten naar een fijne zonvakantie trekken de omwoners van Schiphol ten strijde. Maar in de dorpen en steden rondom Schiphol zijn er ook mensen die een vakantievlucht boeken.

Uiteindelijk zal de wal het schip keren. Ongebreidelde economische groei gaat ten koste van ons leefklimaat. Een hedonistische levensstijl eveneens. Willen we een leefbare wereld door kunnen geven aan onze kinderen, dan zullen we moeten consuminderen.

Toch jammer dat we niet altijd de schuld kunnen geven aan die onbetrouwbare overheid. Wij allen maken deel uit van het probleem dus we zullen het samen moeten oplossen

Paul Bras is een geboren en getogen Amsterdammer die nooit gedacht had ooit een Kudelstaarter te worden. Totdat zijn woonplaats een café kreeg, toen was hij om. Zou zelfs van de daken kunnen schreeuwen dat hij daar ‘groos’ mee is. Muzikaal talent maar dat schreeuwt hij dan weer niet van de daken. Bescheiden en zachtmoedig.