Column: ‘Schiphollen’

Door: Paul Bras. Toen ik afgelopen zaterdag het nieuws volgde over de eindeloze klucht tussen de luchthaven Schiphol en de omwonenden kwam ik een, voor mij, nieuw werkwoord tegen: Schiphollen. Volgens van Dale is de betekenis:

Misleiden door manipulatie, leugens, het verdraaien van feiten enz. (welke handelwijze wel wordt toegeschreven aan Schiphol in relatie tot de omwonenden van die luchthaven).

Het is van een zeldzame treurigheid dat de strijd van omwonenden tegen de luchthaven Schiphol en de overheid over geluidsnormen en vliegbewegingen betekenis heeft gekregen in de vorm van een werkwoord. Dat zegt iets over de duur en den intensiteit van het conflict.

Het nieuwe dieptepunt werd afgelopen weekend bekend gemaakt. Het aantal vluchten gaat naar beneden, maar de geluidsoverlast voor met name Aalsmeer en omgeving zal er niet minder op worden. Ik weet niet of u de uitzending van 18 februari van EenVandaag heeft gevolgd, maar ik heb met stijgende verbazing de uiteenzetting van minister Harbers aangehoord. Vorig jaar juni heeft hij aangegeven dat het aantal vluchten van Schiphol naar beneden moet en zal gaan. Het getal dat daarmee samenhangt is 460.000 vluchten per jaar. Een half jaar later roept Schiphol dat de berekeningen niet kloppen. Zij komen uit op 400.000 vluchten per jaar en daarmee komt het wereldwijde netwerk van Schiphol in gevaar. Harbers laat die berekeningen controleren door een extern bureau en komt tot de conclusie dat Schiphol gelijk heeft en hij rekt de geluidsnormen voor de omwonenden weer op. Harbers geeft daarmee toe aan Schiphol. Dat is dus een zuivere vorm van schiphollen. Harde toezeggingen blijken eens te meer boterzacht.

Dat het mogelijk is dat telkens weer opnieuw beloften worden gedaan die niet worden nagekomen heeft natuurlijk alles te maken met botsende belangen. Aan de ene kant staat Schiphol met de wens om telkens meer uit te breiden. Meer vluchten, meer landingsbanen, meer vliegbewegingen, meer passagiers, meer winst. Het kabinet staat aan de kant van Schiphol. Een grote luchthaven verstevigt onze economische positie in Europa en de wereld. Schiphol is een belangrijke speler als doorvoerhaven van passagiers. Schiphol is een belangrijke banenmotor voor de regio. Voor de overheid is Schiphol zo belangrijk dat besluitvorming altijd in het voordeel uitvalt van de luchthaven.

Aan de andere kant staan de omwonenden. Zij willen minder vliegbewegingen, minder geluidsoverlast en halen hun gelijk desnoods via de rechter. Ook het klimaat heeft baat bij minder vliegbewegingen. Dat staat weer haaks op het aantal Nederlanders die graag hun vakantiebestemming snel en comfortabel willen bereiken.

Beloften zoals Harbers vorig jaar zomer heeft gedaan worden altijd naderhand weer teruggedraaid of anders uitgelegd. Voor een groot deel van de omwonenden zal de geluidsoverlast afnemen, voor Aalsmeer, Kudelstaart, Amstelveen, de Kwakel en Uithoorn is dat niet het geval. Iedereen is gelijk alleen sommigen zijn meer gelijk dan anderen.

Ik heb wel vaker op deze plek met enig cynisme geconstateerd dat de economie belangrijker is dan het mentale welzijn van burgers. Misschien willen wij iets wat niet mogelijk is. We willen een fijn leefklimaat om te wonen, we willen naar zonnige vakantiebestemmingen vliegen om uit te rusten, we willen een fijne baan , misschien wel op Schiphol. Tegenstrijdige belangen. Dat lees ik ook in de brief van de gemeente Aalsmeer aan minister Harbers die is terug te lezen op de site van Aalsmeer Vandaag. Hierin wordt gesteld als eerste punt: Streef naar een betere balans tussen duurzame connectiviteit en een gezonde leefomgeving.

De vraag is of dat mogelijk is

Paul Bras is een geboren en getogen Amsterdammer die nooit gedacht had ooit een Kudelstaarter te worden. Totdat zijn woonplaats een café kreeg, toen was hij om. Zou zelfs van de daken kunnen schreeuwen dat hij daar ‘groos’ mee is. Muzikaal talent maar dat schreeuwt hij dan weer niet van de daken. Bescheiden en zachtmoedig.