Column: ‘Visserslatijn’

Door: Belle Fleur. Tante Griet en oom Teun waren de uitbaters van Café Cardol aan de Leimuiderdijk. Tante Griet was een zuster van mijn vader. Tante Griet hield van kinderen, zo ook van mij.

Als veertienjarige ging ik op de zondagmiddagen nog graag met mijn ouders mee naar haar gezellig café, waar zij bij tijd en wijlen hardhandig de scepter zwaaide.

Aan de bar op krukken zaten de doorgewinterde drinkebroers, veelal vissers, elkaar stoere verhalen te vertellen. Ik zat dan verderop aan een tafeltje, dat tante Griet voor haar visite reserveerde, met rode oortjes naar de mannen te luisteren.

Naast mij souffleerde mijn nichtje steevast wie wie was en wie het met wie deed of had gedaan.

Eén van die verhalen ging over een glazenwasser, die een kopje koffie was gaan drinken bij een van zijn cliënten. Zij had er een prachtige zoon aan over gehouden. Dit weet ik toevallig. Maar dit geheel en al terzijde. U heeft het niet van mij. Douwe Egberts was getuige.

‘s Zomers lagen de vissers na het innemen van te veel alcohol bij tante Griet op de zolder van het café in dikke slaapzakken hun roes uit te slapen, om tegen zonsopgang, als het zonnetje voorzichtig door de kieren van het dak scheen, als eerste een mooi visstekkie te bemachtigen.

In het café stonk het naar verschraald bier. Op het kleine terras voor de ingang zaten meestal de rijkere jongens, met aan hun zijde hun mooie grachtengordelvrouwtjes. Hun blik strak gericht op hun mooie drijvende paleisjes, die van zwart geld aangeschaft, vlak voor hun neus geparkeerd, in de ringvaart lagen.

Dit waarschijnlijk ter compensatie van een kleine piemel, die ook nog wel eens wilde haperen.

Met een zekere weemoed denk ik nog vaak terug aan die tijd, vooral als ik het liedje op de radio hoor van Pierre Kartner, alias Vader Abraham: “Daar in dat kleine café aan de haven, daar zijn de mensen gelijk en tevree, daar telt je geld of wie je bent niet meer mee.”

Nieuwbouw is voor het café in de plaats gekomen. De kapper ernaast, waar je nooit een afspraak hoefde te maken, is verdwenen. Tante Griet en oom Teun schenken inmiddels bier aan de toog in de hemel. Ik zal ze nooit vergeten.

Belle Fleur houdt van de natuur, van wandelen, van buiten zijn. Elke dag. Bloemen spelen een belangrijke rol in het dagelijks leven. Erover schrijven ook. Zingen, schilderen en lezen maken het leven compleet. Een Aalsmeerse in hart en nieren.