Column: ‘Verwondering’

Door: Paul Bras. Ik behoor tot de generatie die nog nooit een oorlog, zoals mijn ouders die hebben ervaren, werkelijk heeft meegemaakt. Hongersnood en de wrede daden van bezetters zijn aan mij voorbij gegaan. Mijn leven, en dat van velen, is gekenmerkt door een gouden periode waarin een ongekende welvaart tot stand is gebracht. Ik voel me dan ook een gezegend mens. Een stabiel leven waarin heftige gebeurtenissen plaatsvonden zoals de aanslagen op de Twin Towers en het dramatisch overlijden van Prinses Diana Spencer in een obscure tunnel in Parijs. Het neerhalen van het IJzeren Gordijn was hoopvol. Maar alles gebeurde op relatieve afstand, ik was er nooit onderdeel van.

Ik heb op deze plek wel eens eerder geschreven dat we in interessante tijden leven. Echter de laatste jaren verwonder ik me steeds meer. Uit het niets worden we geconfronteerd met een pandemie die niemand had kunnen voorzien. We worden geconfronteerd met mensen die geloven in complottheorieën met als gevolg een tweedeling in onze maatschappij. Ik verwonder me over Poetin die vanwege zijn territoriumdrift een oorlog ontketent waar miljoenen mensen voor op de vlucht slaan en waar ontelbare doden en gewonden vallen. Ik verwonder me over de mensen die werkelijk geloven wat hij ze op de mouw spelt.

Ik verwonder me over Baudet die helemaal de weg kwijt is, Poetin adoreert en minister Kaag verwijt dat ze een spion is. Zijn ideeën gaan er bij de complotdenkers in als Gods woord in een ouderling. Ik verwonder me over de politieke leiders van dit land die na een jarenlange liberale koers, die nog het beste gekenmerkt kan worden als ieder voor zich en God voor ons allen, nu de problemen niet meer het hoofd kan bieden terwijl je dat toch al decennia lang aan zag komen. Ieder volk verdient de regering die het heeft gekozen. Dus we moeten vooral onszelf verwijten maken. Ik verwonder me over al die mensen die nu toch echt even toe zijn aan die vakantie aan de andere kant van de wereld waar ze met het vliegtuig naar toe reizen alsof het milieu er niet toe doet. En maar klagen over de enorme wachtrijen op Schiphol. In Oekraïne hebben ze het lastig, maar dan hebben ze Schiphol nog niet meegemaakt. Ik verwonder me over de vluchtelingen die buiten moeten slapen omdat wij geen fatsoenlijke opvang kunnen regelen. Gewoon omdat het geen prioriteit heeft. En waar burgers zich verzamelen om tegen een AZC te protesteren. Not in my backyard.

Een ander groot probleem in Nederland is dat er een groot tekort is aan betaalbare woonruimte. Een hele generatie is veroordeeld om langer bij hun ouders te blijven wonen met alle gevolgen van dien. De huizenmarkt is volkomen ontspoord. Er zijn verschillende oorzaken aan te wijzen zoals de bankencrisis van 2008, de buitenlandse investeerders en het overheidsbeleid van de afgelopen decennia.

Mijn verwondering geldt ook ons eigen Kudelstaart. In het appartementencomplex waar ik woon staat al meer dan zes maanden een woning leeg. De woning was in erbarmelijke staat en moest worden opgeknapt, maar dat duurde ongeveer twee maanden. Sindsdien is er geen enkele beweging zichtbaar. Je zou toch zeggen dat veel mensen ontzettend blij zijn met die woonruimte. Is dat ambtelijke bureaucratie? Is het onverschilligheid..?

Paul Bras is een geboren en getogen Amsterdammer die nooit gedacht had ooit een Kudelstaarter te worden. Totdat zijn woonplaats een café kreeg, toen was hij om. Zou zelfs van de daken kunnen schreeuwen dat hij daar ‘groos’ mee is. Muzikaal talent maar dat schreeuwt hij dan weer niet van de daken. Bescheiden en zachtmoedig.