Column: ‘Het gelijk van Fixi’

Toen de gemeente ergens vorig jaar aangaf de fietspaden van Spoorlijnpad en Baanvak te gaan vernieuwen leek me dat een tamelijk overbodige klus. Wat was er mis met die verbindingen? Goed, het tracé Bielzenpad-Baanvak kon echt wel een upgrade gebruiken, hier was het voor fietsers die niet bekend zijn in het dorp een speurtocht om erachter te komen hoe de route precies verliep, maar met het stuk van Zwarteweg naar Baanvak was in mijn opinie weinig aan de hand. Waren alle fietspaden in de Aalsmeer en Kudelstaart maar van deze kwaliteit, dacht ik.

In mijn ogen zou die energie beter eerst in andere projecten gestoken kunnen worden. De kwaliteit van fietspaden langs Hornweg, Mijnsherenweg, Kudelstaartseweg, 2e JC Mensinglaan laten al jaren te wensen over. Geef dat prioriteit, zou je denken. Maar nu het er zo strak, breed en egaal bijligt geeft het een vorstelijk gevoel over dit biljartlaken naar dorp en weer terug naar huis te suizen. Samen met de vernieuwde fietspaden langs Zwarteweg en Kasteleinweg is het fietsplezier in de gemeente met sprongen vooruitgegaan. In dit deel wel ja. Hopelijk volgen andere routes snel.

Dat zo’n hobbelloze fietsweg ook een nadeel heeft, ervoer ik vorige week zaterdag. Je raakt het namelijk ontwend om rekening te houden met oneffenheden in het plaveisel.

Wat gebeurde er zaterdag? Na een paar uurtjes kunst kijken weer samen met echtgenote op de fiets naar huis. Dom genoeg niet via het zojuist omschreven gladgestreken parcours maar door de Ophelialaan. We moesten immers nog een boodschapje doen (hoewel dat natuurlijk ook prima via het nieuwe fietspad had gekund, maar dat terzijde). Richting supermarkt passeerden we restaurant Oh! waar buiten een feestje gaande was. Afgeleid door zoveel gezelligheid zag ik de flinke kuil in het wegdek over het hoofd en voor ik het wist klapte mijn stuur dubbel en smakte ik tegen de klinkers. Terwijl enkele feestgangers te hulp snelden, checkte ik snel het functioneren van mijn ledematen. Behalve een schaafwond niets noemenswaardigs. Dat stemde vooral mijn echtgenote gelukkig. Die zag zichzelf na mijn net herstelde achillespeesruptuur opnieuw twee maanden voor mantelzorger spelen.

Volgens een van de feestgangers die mij uit de kuil opviste was ik al de tweede fietser die dag die op deze plek onderuitging. Eenmaal thuis daarom meteen maar melding gemaakt in de Fixi-app waarop ik tot mijn verrassing binnen een etmaal melding kreeg dat de zaak was afgehandeld. Omdat ik het nauwelijks kon geloven (zo vaak negatieve reviews over Fixi…), toog ik een dag later naar de plek van het incident en constateerde het gelijk van Fixi. De kuil zag er net zo gladgestreken uit als het fietspad bij Baanvak! Ik was onder de indruk van de voortvarendheid van de gemeente.

Dat gold niet voor ‘Rob Oh!’ Die was niet te spreken waarom hij niemand te spreken kreeg toen hij het calamiteitennummer van de gemeente belde over de gevaarlijke situatie voor zijn deur en daarom maar zelf een jerrycan als waarschuwing voor het gat in de weg had gezet. Die creativiteit heeft vast en zeker voorkomen dat meer fietsers een duikeling maakten en auto’s hun spoiler aan stukken reden.

Dat ik er zonder kleerscheuren vanaf kwam, was een meevaller. Ik heb niet gehoord hoe het met de andere fietser is vergaan maar hoop van harte dat ook hij/zij met de schrik is vrijgekomen.

(Foto’s: Arjen Vos)

Arjen Vos hanteert sinds zijn middelbare schooltijd de camera, en later ook pen en toetsenbord. Mede-oprichter en thans hoofdredacteur van AalsmeerVandaag. Altijd geïnteresseerd in mensen. Chaotisch, jongensachtig, vader van vier kinderen.