Het gebruikelijke mailtje van Han Carpay
'Ha Hermen, Ik hoef het je niet te vertellen dat je zaterdag….Ik zie hem wel verschijnen, denk ik. grh'
als reminder voor m'n column voor Aalsmeer Vandaag was er begin deze week niet. Han, de beste schrijver van Aalsmeer, is niet meer.
Dinsdag was zijn uitvaart. Er waren meer mensen die moesten staan, dan er konden zitten.
Wat zong zijn vrouw Yo mooi…
wat aangrijpend waren de herinneringen van de kinderen Loes en Sam…
wat indrukwekkend was wat familie, collega en vrienden vertelden…
wat bijzonder was het, dat de conference die Han zelf over zijn uitvaart had geschreven, werd voorgelezen…
wat was het een mooie uitvaart, voor zover dat mooi kan zijn.
Flauwe grapjes
Han moest, vertelden Loes en Sam, vaak lachen over zijn eigen flauwe grapjes. Bejaardenhumor, werd het genoemd. Ik herkende het. Toen ik in de jaren tachtig met hem samenwerkte bij de VBA, nu FloraHolland Aalsmeer, maakte hij het grapje: 'Ik heb een broertje dood aan van de doden niets dan goeds'. Hij lachte erom, maar vond het ook 'te plat voor woorden'. Zó voor de hand liggend, dat kon gewoon niet.
En bij alle goede geschreven en uitgesproken woorden en de mooie beelden over Han, dacht ik: 'Bij zoveel van de doden niets dan goeds zou Han zich omdraaien in zijn graf. Of urn'. Ook te plat voor woorden…
Tegenwicht
Om enig tegenwicht te geven, hoor en wederhoor hè Han, heb ik toch enkele minder goede eigenschappen van je kunnen bedenken.
Han kon zich niet voorstellen, dat hij mensen persoonlijk kon kwetsen. Want dat was nooit zijn bedoeling, dat weten ze toch? Misschien blijkt dat ook uit het feit, dat hij pas heel laat begrip kon opbrengen voor lezers die het verschil tussen columnist en verslaggever niet konden duiden. Hij legde zich daar niet bij neer, maar trok de in zijn ogen en overtuiging enig juiste conclusie: ik stop als columnist… Want eigen mening is minder belangrijk dan zo zuiver mogelijke journalistiek.
Dat is de tweede eigenschap, die voor hemzelf minder goed uitpakte: bescheidenheid. Tegelijk een compliment…
De derde: ijdeltionisme? Of perfectheid. Inderdaad, een samentrekking van ijdelheid en perfectionisme. Stelselmatig heeft hij zich onttrokken aan deelname aan het Groot Aalsmeers Dictee. Waarom? Stel dat hij niet als eerste zou eindigen, of okay, niet in de top-3…? Het bewijs daarvoor leverde hij door te melden dat hij wel als schrijver, niet als deelnemer, zou willen meewerken aan een tuinbouwdictee…
Toch drie dingetjes
Heb ik toch drie dingetjes als wederhoor kunnen toevoegen aan de vele mooie herinneringen, Han. En beschouw het verder als een compliment dat er mensen zijn die, omdat ze jouw gelijk en integriteit niet konden erkennen en evenaren, je een riooljournalist hebben genoemd. Echt waar. Niet in je gezicht, natuurlijk niet. In de Aalsmeerse achterkamertjes, die je zo verfoeide. Die je zo genadeloos rechtvaardig aan de kaak stelde. Jij bent voor mij het tegendeel.
Veel heb ik van je mogen leren, collegiaal werkten we samen, sportief waren we het wel eens oneens.
Je veelzijdigheid, integriteit en meelevendheid gaan we missen. Dank daarvoor.
We zijn er stil van, nog steeds. En bij de Matthaüs Passion pinken we dit jaar een extra traantje weg. En bij Westmalle Tripel proost ik op de herinneringen die we blijven koesteren…
Je gezin, familie en dierbaren wens ik dezelfde koestering toe, in de liefde die je voor hen had.
Had, Han, helaas…x
Hermen de Graaf
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
6 reacties
Wie ruimschoots de jaren des onderscheids heeft bereikt, herkent met groot gemak wat wel en wat niet oprecht is.
Ieder woord aangaande deze columnist is er één te veel.
@ Erik: nooit gemerkt dat de columnist de door jou genoemde kanten heeft aanvaard en omarmd, integendeel. Wel concreet is zijn voorwaardelijke uitnodiging dat Han een openbaar excuus zou maken ‘waardoor de plaatselijke journalistiek aan kracht, inhoud en respect wint’. Dat zegt meer dan denkbeeldige tranen en een brok in de keel. Zie “Is iedereen tegenwoordig van de pers?, auteur Hermen de Graaf in zijn column op AalsmeerVandaag, 28 februari 2015.
Je kunt pas echt van iemand houden als je ook zijn (iets) minder mooie kanten aanvaardt en omarmt. Gelukkig was Han bij leven al geen heilige. Dick en Jiska, voor mij is het onbegrijpelijk dat jullie de tranen in de ogen en het brok in de keel bij Hermen kunnen missen.
Hermen, jijzelf bent niet up-to-date: Royal FloraHolland
Hermen…….ga je mond spoelen met zeep.
En gooi je pen in het riool.
Ben verbijsterd over de onwaardige en suggererende opmerkingen van de columnist over de voorbeeldige journalist Han Carpay die, gezegend met een bijzondere en innemende persoonlijkheid zaken in het politiek-Aalsmeerse durfde te beschrijven. En daarin een standpunt verwoordde dat door vele inwoners breed werd gedragen.