Pierre’s Pennenstreken: ’t Kèn nèt

Pennenstreek 340. Eten in een restaurant op anderhalve meter – een dinner for two: ’t kèn nèt! Op zondag 15 maart 2020 genoten wij (aan een apart tafeltje, toevallig op anderhalve meter van de anderen) van een zes-gangen Amuse diner in hotel-restaurant Huize Koningsbosch in Bakkum (Castricum) – met een Exclusief concert van Mariëlle Koeman & Jos van Beest trio. Wij zouden dit jaar toch niet op vakantie gaan, dus een muzikaal diner plus hotelkamer kon er nèt vanaf.

Het bleek de laatste avond dat zoiets kon; wel werd de hoteldeur voor ons open gehouden, konden wij handen ontsmetten en gaven wij een ‘elleboogje’ bij de begroeting…

Tijdens de maaltijd drongen berichten tot ons door dat de sauna gesloten werd en dat in Zandvoort – om half zeven al! – de cafés door de politie waren ontruimd. In hotels was vooralsnog niets aan de hand, dus wij konden rustig muzikaal af eten.

Maar… stel je voor, dat in Huize Koningsbosch één geval van ‘corona’ zou worden geconstateerd… Het hele hotel veertien dagen in quarantaine… Wij reden meteen naar huis, naar ons eigen bed; laat die hotelkamer maar zitten!

Gewoon
Een maand eerder waren wij nog ‘gewoon’ naar het zondagochtendconcert in het Concertgebouw geweest: ‘Tanguero’ Carel Kraayenhof en het Württembergisches Kammerorchester Heilbronn. En naar de bioscoop in de Schouwburg Amstelveen, naar een film waarover Trouw schreef: ‘Ga niet naar For Sama, je krijgt de vraag niet uit je hoofd: waarom heeft de wereld dit laten gebeuren?’ En, toevallig in dezelfde tijd, zagen wij in de Kleine Komedie de voorstelling Jihad van Liefde naar het verhaal van Mohamed El Bachiri – de metrochauffeur uit het Belgische Molenbeek die zijn grote liefde en moeder van zijn drie kinderen verloor bij de terreuraanslag in de Brusselse metro op 22 maart 2016.

Dat kon nog allemaal ‘gewoon’, toen het ‘nieuwe normaal’ nog niet was ingesteld. Eén voorstelling blijft nog in ons hoofd rondzingen: die van december 2019, ook in Schouwburg Amstelveen. Dat is Eindspelvan Samuel Beckett – alle spelers op afstand van elkaar. Eindspel…

Maatregelen
Nu, tien weken na de lock down, mag het weer: een dinner for two. Maar, streng op anderhalve meter. In Aalsmeer hebben de restaurants minder ruimte dan toen – ‘eeuwen geleden’ – in Bakkum. Dus wordt het passen en meten, en… veel minder omzet! Maar het is belangrijk dat ze blijven bestaan, dus steun ze en blijf niet weg.

Levende muziek erbij, kan alleen in de grotere eetzalen en maakt het extra gecompliceerd. ’t Kèn nèt, misschien, op de Nieuwe Meer… Met kleine bandjes (trio of kwartet) en allerlei beperkende maatregelen – handen ontsmetten op de pont, reserveren, entree heffen… Maar of het echt gezellig wordt?

Hetzelfde kun je je afvragen bij een concert, een cabaret of een ander (muzikaal) optreden. Dertig mensen, op anderhalve meter uit elkaar in de zaal, en de artiesten/musici op net zo’n afstand van elkaar… Dat is het dilemma: je wilt graag de muzikanten en artiesten steunen door ze eindelijk weer een – betaald! – optreden te gunnen (de Kunst moet gered worden!), met publiek erbij. ’t Kèn nèt, misschien…

Ook is het belangrijk dat cafés blijven bestaan; zij hebben een belangrijke sociale functie. En de uitbaters doen hun uiterste best om met wijd verspreid zittende klandizie toch wat omzet te halen. Maar niet iedereen leeft met ze mee. Toen de terrassen weer toegankelijk werden, kregen ze meteen van de Inspecteur Roken dit bericht:

Een caféhouder twitterde: ‘Beginnen jullie weer? De horeca is op sterven na dood en jullie komen even met de genadeklap.’

Samenleven in Nederland. ’t Kèn nèt… Maar eigenlijk is ’t niks!

Tekst Pierre Tuning