Pierre’s Pennenstreken: Karin Bloemen schittert in Bacchus

Pennenstreek 324. Schitterend! De Old School Band van Marnix Busstra schittert, zijn gitaar schittert, het keyboard van Eric van de Bovenkamp, de basgitaar van Norbert Sollewijn Gelpke en het slagwerk van Chris Strik… Maar het meest schittert de stem van Karin Bloemen – meer nog dan haar galajurk!

Karin moet in de theaters uitleggen dat zij deze keer als jazzzangeres optreedt maar nu, op zaterdagavond 22 februari in cultureel café Bacchus, is het omgekeerd. Na 27 jaar huwelijk eindelijk op jazztournee.  ‘Met mijn bloedeigen man,’ zegt Karin. De ‘ouwe schooljongens’ Norbert en Marnix begonnen zo’n vijfenveertig jaar geleden met een bandje – en zie eens wat ervan geworden is!

Karin hield altijd al van jazz, vooral van Billie Holiday, Ella Fitzgerald en – later – Dianne Reeves. En zij zingt ook wel eens jazz, ‘niet bloedserieus’, meer ‘met een knipoog’. Daarom moest het er nu maar eens van komen. Maar: ‘Niet in kroegen, want dan wordt er weer doorheen gepraat. En daar is jazz veel te belangrijk voor.’

Toch luistert een overvol ‘KCA Jazzcafé’ ademloos naar de verrichtingen van ‘La Bloemen’ die van Bacchus een doorleefd jazztheater maakt.

Het is vooral de jongere generatie Amerikaanse songwriters die Marnix en Karin heeft geïnspireerd. Zij gaan meteen aan de haal met ‘Open your eyes, you can fly!’ van pianist Chick Corea, zoals dat werd gezongen door Lizz Wright op het Newport Jazz Festival 1993. Er klinkt een fascinerend duet van Marnix en Karin – en de band, met zijn swingende funky rock-ritme, brengt de zangeres tot het kookpunt: ‘Have the courage to be free. You can fly-y-yy!’

Daarmee is de toon gezet. ‘Cold Cold Heart’ komt langs; Norah Jones verkocht er ‘achttien miljoen platen’ van. ‘Wat had ik daarom een hekel aan die vrouw,’ zegt Karin jaloers. Maar ze zingt het wel. Marnix soleert en Eric speelt met de pianoklanken van zijn keyboard. Karin’s ‘scat-improvisaties’ en haar timing, eindigend in een fantastische ‘holler’ tonen haar affiniteit met deze muziek, zoals nooit eerder van haar is gehoord.

Hoewel… ‘Tale Of Two Angels’, opgedragen aan hun twee dochters, werd ooit door Marnix gecomponeerd voor zijn band Second Vision, en Karin heeft er de tekst bij geschreven. Het krijgt een ontroerende vertolking, aanvankelijk fluisterzacht in een rustig Latin tempo, met sfeervolle solo’s van basgitarist Norbert, Eric die met zijn keyboard naar de climax toewerkt en Karin die beschermend begint maar die ten slotte haar dochters letterlijk uit volle borst vrijlaat en de wereld instuurt: ‘Free-e-ee!’

Amy Winehouse (‘die vrouw heeft me enorm geïnspiréérd…om af te vallen’) zong in 2006: ‘He left no time tot regret / Kept his dick wet’. Het lied krijgt van drummer Chris Strik een ‘Grootvaders-klok-intro’ en soft-swinging worden de verschrikkelijkste dingen gezongen (‘I died a hundred times’) en krijgt het een soulvolle Jimi Hendrix-solo van Marnix (dat kan-die ook!), in luide ‘samenspraak’ met Karin.

Dan komt de bouzouki van Marnix te voorschijn, die de intro speelt. ‘En daarna gaan we zingen.’ Natuurlijk gaan we zingen – maar er is ruimte voor grootse, virtuoze solo’s van Marnix en Eric. Indrukwekkend.

En als het pauze is – ‘gaan we zuipen’. Om op adem te komen, want er komt nog veel te genieten.

Zoals het instrumentale nummer ‘Ten Euro Skunk’, waarin Marnix met (een stukje opname van) zichzelf een duet speelt.

Om 11:11 uur zingt Karin (‘ik mag weer meedoen’) heel intiem: ‘So many things that stay the same’, met exact getimede intervallen. Daarna een door Billie Holiday geïnspireerde ‘Lover Man’ – ‘maar wel in de stijl van de Old School Band’ met echte ‘scat-vocals’ alsof Karin nooit anders gedaan heeft.

Stevie Wonder eist de aandacht op (met ‘Visions’). En niet te vergeten Aretha Franklin, van wie een fantastisch expressieve soul-medley van aan elkaar geregen songs wordt vertolkt.

Karin waagt zich aan ‘Mack The Knife’ zoals dat ooit door Ella Fitzgerald (de ‘Queen of alles’) is gezongen, en improviseert ‘in haar eigen taal’ een virtuoos duet met Marnix.

Oef. Marnix speelt al langer jazz in Bacchus dan dat hij getrouwd is. En nu, eindelijk, met zijn vrouw samen…

Dat verdient een bloemetje. ‘Versche’ seringen van een Aalsmeerse kweker voor de diva. Dus voor de hele band. Want in de jazzwereld is iedere muzikant een ‘diva’.

En tot slot heeft Karin nog een muzikale verrassing waarbij ze een mondharmonica tevoorschijn tovert. Zelfs de bandleden keken ervan op. Wat een lol beleefde iedereen aan deze avond. Niemand uitgezonderd.

Tekst Pierre Tuning, foto’s en film Bacchus

(advertentie)