Nu wel een volle aula bij ‘Lichtjes en Namen’

Door: Arjen Vos. Voorgaande twee jaren dat de ceremonie van Lichtjes en Namen op begraafplaats Aalsmeer werd georganiseerd kwam daar niet meer dan een handjevol mensen op af. Hoe anders was dat nu. Vrijdagmiddag puilde de aula bijna uit.

Voor het organiserende Zorgvlied, beheerder van de begraafplaats, was het een kwestie van nu of nooit. “Als er deze keer opnieuw zo weinig mensen op af komen, dan is het de laatste keer geweest,” zo had manager Heleen Smits zich voorgenomen. Dankzij iets meer promotie, waarschijnlijk effectieve mond-tot-mondreclame maar misschien ook door het veranderde tijdstip van zondag naar vrijdag, moesten er stoelen worden bijgezet.

Elk onderdeel een eigen lading
Voorafgaande aan het kleine uurtje aula werd er koffie en thee geschonken en ook na afloop bestond die mogelijkheid al werd daar minder gebruik van gemaakt. Ensemble Casuquo, ook voorgaande jaren zingend aanwezig, zong enkele liederen variërend van klassiek (Bach/Mozart) tot licht modern (The Rose). Gedichten werden voorgedragen en een overweging uitgesproken door ritueelbegeleider Susan van Agten en er was een lichtceremonie waarbij de aanwezigen een kaarsje mochten aansteken. Elk onderdeel met een eigen lading. Indrukwekkend was het oplezen van de namen die bezoekers vooraf op een kaart met groeipapier konden schrijven. De kaarten met vergeet-me-nietzaadjes zullen worden geplant in een daarvoor aangewezen perk.

Warmte
Bezoeker Petra die met haar partner naar de bijeenkomst was gekomen, ervoer heel veel warmte tijdens de ceremonie. “Dat je hier aankomt met de lichtjes langs het pad en dit samen met anderen kunt beleven vond ik heel mooi. We hebben een kaarsje voor onze ouders aangestoken en de naam van mijn moeder op een kaart geschreven.” Marianne moest dit jaar haar moeder los laten nadat haar vader 30 jaar geleden al overleed. “Wat mij troost geeft is dat ze nu weer samen zijn. De ceremonie raakte me echt, vooral specifieke woorden die gesproken werden.”

‘Hopen op traditie’
Dat de emotie van de gezichten af te lezen viel, bevestigt Joost die de baspartij zong. “Ik probeer niet heel veel naar de mensen te kijken uit piëteit maar het ontgaat je niet dat het wat doet. Ook bij ons gebeuren er dingen tijdens het zingen. Bijvoorbeeld bij het slot van het laatste lied wat we heel erg hebben uitgerekt zonder dat we dat van tevoren hadden afgesproken. We hopen echt dat het hier net zo’n traditie wordt als op Zorgvlied waar het al twintig jaar wordt georganiseerd.”

Als het aan Heleen Smits ligt, moet dat na deze editie wel goed zitten. “Heel mooi om te zien dat het initiatief nu omarmd wordt. Veel mensen waren geraakt door de ceremonie. Zoals het nu ging is het voor ons een bevestiging dat we hiermee doorgaan.”

(F0to’s: Arjen Vos)