Hornmeerbewoners willen af van onrust om Polenpensions

“Hans Tönjann, directeur van abflexkracht heeft dit nooit gezegd.” Marianne Vlak, communicatiemedewerkster bij de in Poolse arbeidsmigranten gespecialiseerde uitzendorganisatie, ontkent met klem de uitspraak: “Ik ben een verdienmodel”, gedaan tijdens de commissievergadering ‘Ruimte en Economie’ eind november. 

Aan tafel in het kantoor te Rijsenhout zit ook directeur Tönjann zelf. Hij zegt: “Wij worden behoorlijk gedupeerd door deze uitspraak. Het staat haaks op alles waar ik, als directeur, maar ook wij, als bedrijf, voor staan. Het raakt ons als een valse beschuldiging.” 

Enkele Hornmeerbewoners hebben die bewuste vergadering gebruik gemaakt van hun inspreektijd inzake het woonbeleid van arbeidsmigranten. In deze spreektijd verweten zij de directeur van het uitzendbureau voor buitenlandse werknemers de uitspraak: “Ik ben blij dat ik kan verhuren. Ik ben een verdienmodel. Ik sta nooit stil bij de bewoners uit die buurt.”

Meer ruimte
Het is te doen om een drietal woningen voor arbeidsmigranten in de Marsstraat en de Mercuriusstraat. Volgens buurtbewoners staan deze huizen voor wat in de volksmond ‘de Polen’ genoemd worden, te dicht op elkaar. Naar aanleiding van overlast door een aantal migranten hebben de buurtbewoners contact gezocht met abflexkracht waarna de groep is uitgenodigd te komen praten over de kwestie. 

Deze groep greep de situatie aan om bij de gemeente aan te dringen op meer ruimte tussen de woningen. Zij willen van 50 naar 150 meter. Marianne Vlak van abflexkracht vertelt: “Sinds 1 januari 2019 is de kadernota arbeidsmigranten van de gemeente Aalsmeer in werking getreden. Daarin is geregeld dat tussen woningen die bewoond worden door arbeidsmigranten, minimaal 100 meter moet zitten. Wij zullen daar bij nieuwe woonvoorzieningen dan ook zeker rekening mee houden.”

Imago
Tönjann ontkent de bewuste uitspraak te hebben gedaan: “Wij zijn een coöperatie en huisvesting is voor ons geen verdienmodel. Bovendien zijn wij er juist trots op dat wij onze medewerkers goed huisvesting kunnen aanbieden. Dat hoort wat ons betreft bij goed ondernemerschap. We zorgen naast de huisvesting, ook voor het onderhoud in en rondom de huizen.” 

Elke woning heeft volgens de directeur een contactpersoon, (huisbeheerder) en om de week is er controle. Daarnaast hebben naaste buren onze contactgegevens. “Ons bedrijf bestaat al 50 jaar en al jaren zijn wij in het bezit van de certificaten van Stichting Normering Flexwonen, de SNF, die garant staan voor een kwalitatief hoge norm van huisvesting. Dit soort uitspraken schaadt ons imago en kunnen tot inkomstenderving leiden, wat wij uiteraard niet willen,” aldus Tönjann.

De onderneming heeft de beschikking over totaal twaalf eigen huizen, evenzoveel huurhuizen en maakt ook gebruik van een migrantenhotel aan de Poelweg waar een aantal uitzendkrachten onderdak krijgt. In totaal helpt abflexkracht 700 Poolse arbeidsmigranten aan werk.

Doorsnee woning
Op uitnodiging van abflexkracht krijgen we een bezichtiging in een van de huizen waar het om te doen is. Adam Bobel, medewerker van abflexkracht en eveneens van Poolse komaf, leidt ons rond in de eengezinswoning op Mercuriusstraat 42. Vanaf de buitenkant een doorsnee hoekwoning. Tuintje keurig bijgehouden en bloemetjes in de vensterbank. Als je al commentaar op de uitstraling zou kunnen hebben, betreft het de schotelantenne die aan de voorzijde wel erg in het zicht hangt. Het snoer bungelend langs de gevel is houtje-touwtje bevestigd. “Daar wordt binnenkort wat aan gedaan,” belooft Bobel. 

Eigen glazen ingooien
Met de SNF-sticker op het raam laat het huis zien dat het bijzonder onderdak verleent. “Wij doen er alles aan om te voorkomen dat de bewoners overlast veroorzaken voor de omgeving en voor elkaar,” legt Bobel uit. Om dat te bewijzen wijst hij op een prikbord in de gang waarop in duidelijke bewoordingen in zowel het Pools als het Engels wat wel en niet getolereerd wordt. Bij drugsgebruik, binnenshuis roken, geweld, vernielingen of saboteren van spullen, volgt verwijdering uit de woning. Om daarna eenvoudig weer aan goede huisvesting te komen valt niet mee en bij abflexkracht liggen ze er in elk geval uit. Het gebeurt volgens Bobel niet of nauwelijks dat er zulke drastische maatregelen moeten worden genomen omdat de bewoners daarmee hun eigen glazen ingooien: “Onze medewerkers willen hier het liefst zo veel mogelijk werken om een kapitaaltje te verdienen waarmee ze in Polen iets op kunnen bouwen.”

Uitvergroot
Waarom enkele bewoners zo in het geweer kwamen tegen de aanwezigheid van Poolse arbeidsmigranten in de straat, roept daarom de nodige vragen op. Volgens Marianne Vlak wordt de overlast tamelijk uitvergroot. “Natuurlijk zitten ze wel eens met elkaar in de tuin. Roken een sigaret of luisteren naar muziek. Als het te wild wordt kunnen de bewoners het aan de bewoners zelf aangeven. Er wordt dan echt wel rekening mee gehouden. En als dat niet werkt kan men contact opnemen met ons. Wij komen dan gelijk in actie. Wij zijn er immers ook bij gebaat dat er geen problemen ontstaan in de buurt.

Geen bemoeienis
Dat de regelgeving nu voorschrijft dat de ruimte tussen de migrantenhuisvesting naar 100 meter gaat, is pech voor arbeidsmigranten van abflexkracht dat het hoekhuis op nummer 38 tot begin januari 2019 huurde van een particulier. Voor dat huis is geen officiële vergunning afgegeven. “We hebben nu geen enkele bemoeienis meer met dat huis. De mensen die erin wonen zijn ook niet bij ons werkzaam,” aldus Marianne Vlak.

Dat bewuste huis wordt volgens omwonenden inmiddels bewoond door meer dan het maximaal toegestane aantal van vier mensen. Gevraagd is om handhaving.

Transparant gesprek
De buurtbewoners die de kwestie vorig jaar aanhangig hebben gemaakt bij het gemeentebestuur, staan niet te springen om in de media te komen. “Het enige wat wij als buurtbewoners willen bereiken met elkaar, is een rustige en veilige leefomgeving met en voor iedereen. Het liefst hebben we op korte termijn een transparant gesprek samen met abflexkracht en de wethouders Van Rijn en Van Duijn,” laten ze in een reactie weten. Daartoe hebben ze een aangetekende brief met dit verzoek op het gemeentehuis laten bezorgen.

Intussen heeft de aandacht die AalsmeerVandaag aan deze zaak schenkt, ertoe geleid dat de omwonenden een afspraak voor een gesprek met abflexkracht hebben gemaakt. De kou tussen die partijen is daarmee mogelijk uit de lucht. 

Tekst Mandy van der Zwaard en Arjen Vos,

Foto's (vanaf boven) de woning in de Mercuriusstraat 42, directeur Hans Tönjann van abflexkracht aan het woord, de woning in de Marsstraat, de SNF-sticker op het raam, het interieur van de woning aan de Mercuriusstraat en huismeester Adam Bobel die een inspectieronde doet. Foto's Arjen Vos

(advertentie)