Hoe is het nu met.. Rini Klijn?

Meer dan een kwarteeuw was ze als ‘Juffrouw Jansen’ het aanspreekpunt en badjuf in De Waterlelie. Inmiddels geniet ze al weer vele jaren van haar pensioen. We zoeken haar op in haar gerieflijke woning in Kudelstaart. De band met het water heeft ze nooit losgelaten. Haar interesse beperkt zich echter niet meer tot een zwembad in eigen omgeving, ze duikt nu wereldwijd in voor ons vreemde oorden en ontdekte een wonderlijke wereld onder water.

Een bijzondere vrouw, de 80-jarige in Amsterdam geboren en getogen Rini Klijn. Nadat haar man twaalf jaar geleden stierf, heeft ze uit praktische overwegingen haar meisjesnaam weer aangenomen. Ze vertelt graag over haar jeugd in haar geboorteplaats. Duidelijk een vrouw met het hart op de tong.

“Mulo-diploma op zak en dan werd het werken, althans in onze kringen. Dat was heel gewoon. Ik werkte tot ik ging trouwen en daarna bleef je thuis. Dat je dat toen gewoon vond, toch ongelooflijk. Getrouwde vrouwen hoorden thuis, dat was destijds de regel. Dat zou ik nu echt niet meer pikken.”

Met man en drie jongens woonde ze op een Amsterdams bovenhuis, tot ze zo’n 38 jaar geleden gingen rondkijken in de omgeving en Aalsmeer de woonplaats voor het gezin Jansen werd.

Strenge badjuf
“Ik wilde graag aan de slag. Ik ben geen huisvrouw en ik kon terecht in het pas gebouwde zwembad de Waterlelie. Ik had altijd wel iets met water, leerde zwemmen in het Sportfondsenbad in de Cornelis Dirksstraat waar ik op mijn vierde het zwemdiploma haalde. Ik kom uit een sportieve familie, had een neef die waterpolo speelde. Ik ging ook aan waterpolo doen en ook handbal. Naar opleiding CIOS gaan? Had gekund, maar mens, daar dacht je in die jaren niet aan. ”

Ze volgde de opleiding van de KNZB en werd het bekende aanspreekpunt. Wie in Aalsmeer wilde leren zwemmen kon niet om ‘Juffrouw Jansen’ heen die bekend stond als een strenge badjuf.

”Ja, dat was ik ook wel. Ik begon bij het zwembad op 17 februari 1974 op de administratie, maar werd al snel de juffrouw die ging lesgeven. In feite heb ik er alles gedaan, ik was van de salarisadministratie maar ook van gebak halen bij de bakker. Ik ben tot 2005 de zwemjuffrouw gebleven en men wist, dat er met mij niet viel te spotten. Ik hoorde later wel eens: juf, u had zo’n harde stem, ik was wat bang voor u. Maar ik vind, er moet discipline zijn en tegenwoordig zie ik dat nog wel eens anders.”

Onderwaterwereld
En toen was ze in 2005 gepensioneerd en werd het tijd voor andere dingen. mijn eigen naam weer aangenomen. binnenstapt in de gang in Rini’s woning krijgt direct te zien welke hobby inmiddels een vaste plaats kreeg in haar leven. Een wand vol fleurige indrukwekkende foto’s van wezensvreemde dieren uit de onderwaterwereld die Rini sinds enkele jaren heeft ontdekt. Onze fotograaf, in het verre verleden in het bezit van een zeeaquarium, ziet direct herkenning in de wonderlijke, soms zelfs enigszins vreesaanjagende afbeeldingen, voor de journaliste gaat er die middag een wereld open.

Hoe kwam ze erbij om zich op niet meer zo jeugdige leeftijd te gaan te verdiepen in de wereld onder water?

“Mijn man Kees en ik gingen al vaak met vakantie naar Italië en dan zaten we vaak aan de waterkant. Dan keek je zo in de zee en dan dacht ik altijd al, wat zou er toch allemaal onder water zitten. In de Waterlelie hadden we twee duikverenigingen en mijn man zei toen: waarom ga je niet eens een keer proberen te duiken? Die duikverenigingen gingen duiken in Vinkeveen. Ja, ik was direct gegrepen. De eerste keer dat ik na duiklessen te hebben genomen echt ging duiken was in Oostvoorne. Ik zag toen zulke prachtige scheermessen en was echt verkocht en gegrepen door de duiksport.

Onverschrokken
Als vrouw van middelbare leeftijd leren duiken, lessen gaan nemen en je verdiepen in de voor de meesten van ons onbekende wereld onder water. Wie met haar spreekt krijgt bewondering voor haar moed en durf. Heeft ze nooit angst gehad? Rini, op wie het woord onverschrokken van toepassing is kijkt de verslaggeefster wat spottend aan.

“O, nee, ik vind echt niks eng, ben nergens bang voor. Je moet natuurlijk goed de technieken van het duiken leren, de ademtechnieken en de houding die je moet aannemen. Je leert eerst duiken met een lamp. En je mag nooit duiken zonder een buddy, je houdt elkaar in de gaten. Echt, er is zoveel moois te zien onder water. En vanaf het moment dat ik ben gaan duiken ben ik me gaan verdiepen in de mogelijkheden die er overal ter wereld zijn om te duiken. Er ging een wereld voor me open.”

Aan de hand van het kleurige fotomateriaal wijst ze ons op bijna niet met het blote oog zichtbare kleine schepseltjes.

“Zie je dit? Zo groot als mijn pinknagel. En dan ineens zwemt er weer een zeeëgel voorbij of een school zeekreeftjes. Of een zeekoe. Enge beesten? Nee, een zeeslang die is gevaarlijk, maar die benadert jou echt niet. Het is schitterend, wat je allemaal te zien krijgt.”

Golf van Mexico
We begrijpen dat de onderwaterwereld voor Rini niet beperkt bleef tot een onderwatertripje in de Vinkeveense Plassen en Oostvoorne.

“Je leert je adressen en duikmogelijkheden kennen. Ik ken inmiddels duikscholen, buddy’s en ik rijd dan in mijn eentje in de auto naar Kroatië en ga een weekje duiken. Ik ben nu net weer terug uit Egypte, ik heb daar op verschillende plaatsen gedoken. Ik verbleef daar een weekje op een schip vanwaar we dan doken. Heel fantastisch was het ook om te duiken in de Golf van Mexico. En verder staat er dit jaar een reis op het programma naar Sulawesi, Celebes, daar verheug ik me erg op.

Dat is in september en voordien ga ik nog wel even tussendoor een bezoek brengen aan mijn zoon die met zijn gezin in Amerika woont en dan is er ook nog een korte duikreis in Egypte.”

Is  er nog een gebied waar je nog eens dolgraag naar toe zou gaan om te duiken?

”Ja, naar de Malediven maar dat is te kostbaar, het is een enorm dure bestemming.”

Adviesraad
Als er niet wordt gedoken brengt Rini de dagen door in Kudelstaart.

”O, ik verveel me niet, hoor. Ik bezoek elke week een zeer oude mevrouw in het Zorgcentrum, probeer de juiste rolstoel voor haar te regelen. Ik ben er achteraan gegaan dat we hier voor dit appartementencomplex meer afvalbakken geplaatst krijgen, dan maak ik deel uit van de adviesraad WMO die de vinger aan de pols houdt en dan met name voor ouderen, ja,ik bemoei me graag met allerlei zaken. En me bezig houden met de duiksport hoop ik nog vele jaren te kunnen doen. Weet je wie tot op haar 98^e aan fotograferen en aan duiksport deed? Leni Riefensthal. Nee, ik deel niet haar gedachtengoed, hoor,  maar ze is wel 101 geworden.”

Tekst Leni Paul Foto’s Jaap Maars

(advertentie)