Dodenherdenking ‘leeft’ in Kudelstaart

Door: Joop Kok. Op een eiland midden in het water, reiken sequoia’s naar de hemel, twinkelen de lenteblaadjes van een treurwilg in het warme avondlicht en groeit uit een uit de grond gebarsten betonnen voetstuk een propeller die zowel herinneringen oproept als ons mee lijkt te willen voeren naar hoopvolle tijden. Het is een on-Aalsmeers mythisch aandoende plek hier zo midden in een Kudelstaartse nieuwbouwwijk waar de herdenking aan de oorlogstijd en degenen die zijn gevallen plaats vindt.

Als ik aankom staan de stoelen op hun plek, liggen de bloemstukken klaar, halen de muzikanten hun instrument tevoorschijn en verschijnen de eerste kinderen. Alles gebeurt waardig en vanzelfsprekend. De veteranen die er lopen, Jaap Overbeek gesteund door leden van de dorpsraad, de man die het geluid versterkt, de dirigent die al vroeg aanwezig is, zij zijn de hogepriesters van deze bijzondere avond. Vooraf spreek ik met een jongen die een gedicht gaat voordragen, hij heet, hoe kan het anders, Dylan. Van een drietal meisjes waar ik een foto van neem, zie ik bij thuiskomst dat één van hen het programmaboekje zo heeft opengeslagen dat je direct ziet wat hier staat te gebeuren. Langzaam vult de ruimte zich met mensen, meer dan dat er stoelen zijn. Ook aan beide zijden van het water zie je mensen toestromen.

‘Leven met oorlog’
Dodenherdenking ‘leeft’ in Kudelstaart. Mede door het gebeuren in Oekraïne. Jaap Overbeek wijst er tijdens zijn openingswoord dan ook op dat als thema van de herdenking van dit jaar voor ‘Leven met Oorlog’ is gekozen. Vrede en vrijheid blijken niet langer vanzelfsprekend, de invasie in Oekraïne heeft dat duidelijk gemaakt. Kinderen van de OBS, de Ruimte en de Antoniusschool dragen daarna, afgewisseld met de stemmige klanken van Flora, gedichten voor. Een ieder vanuit zijn eigen beeld van oorlog, de één als een spannend jongensboek, de ander van wat het is om gediscrimineerd en onderdrukt te worden, alsof ze het zelf hebben ervaren.

Duidelijke taal
Namens de gemeente Aalsmeer spreekt Ronald Fransen, hij heeft het over empathie en inclusieve samenleving, moeilijke abstracte begrippen, vooral voor kinderen tot wie hij het woord wil voeren. Gelukkig lardeert hij zijn betoog met duidelijke taal: “Laten we vandaag de slachtoffers van oorlog en geweld herdenken en ons inzetten voor een wereld waarin vrede en vrijheid centraal staan. Laten we ons inzetten voor een wereld waarin iedereen kan zijn wie ze willen zijn en waarin we ons innerlijk vrij voelen om ons eigen leven vorm te geven. Want alleen dan kunnen we echt zeggen dat we vrij zijn.”

Van deelgenoten naar zielsgenoten
En dan, dan breekt het moment aan waarbij we, twee minuten lang zonder woorden, voorafgaand door het indringende klaroengeschal van het Taptoe Signaal, overgaan van deelgenoten naar zielsgenoten. Het gemeenschappelijk beleven van diepliggende emoties raakt een ieder en maakt van dit gebeuren te midden van deze omgeving een machtig prachtige herdenking. Het kransen en bloemen leggen en loslaten van vredesduiven, krijgt hierdoor haast iets vrolijks.

Op weg naar huis kom ik samen met mijn broer de vroegere buren van onze ouders tegen, vader en zoon Bon. Hun familie heeft ervoor gezorgd dat de Royal Air Force de propeller als monument in bruikleen heeft gegeven aan Kudelstaart. Jaarlijks komen zij vanuit Ter Aar en Leimuiden naar deze plek voor Dodenherdenking.

Foto’s Joop Kok, zie ook de gallery onder de advertentie van Meer voor Fietsen

Ronald Fransen sprak namens de gemeente Aalsmeer

Dorpsraadvoorzitter Jaap Overbeek spreekt