Gastcolumn: ‘Zin in Aalsmeer’

Op 12 december maakte u kennis met onze nieuwe columnist Chrisje Simon-van Oosterhout. In haar eerste bijdrage nam ze u mee in haar verhuisplannen van Amsterdam naar Aalsmeer. Ze stond aanvankelijk niet te trappelen, wat kende ze Aalsmeer nou? Maar naarmate ze ontmoetingen kreeg met het dorp en haar bewoners was het ijs snel gebroken, de koudwatervrees verdwenen en groeide het enthousiasme. Afgelopen week was het ‘moment suprème’ aangebroken. In deel 2 vertelt ze over het proces voorafgaand aan deze grote stap.

Door: Chrisje Simon-van Oosterhout. Nou gewoon, alles in dozen stoppen toch? Verhuizen, jullie herkennen het vast, er komt meer bij kijken dan je denkt. Ik las van de week dat een mens gemiddeld zeven keer in zijn leven verhuist. Ik heb eens geteld, het wordt voor mij de veertiende keer. Maar dan ook wel de meest ingrijpende. Als je meer dan twintig jaar op dezelfde plek hebt gewoond, staat je huis vol. Bom- en bomvol. Een grote kelder lijkt handig want daar kan je alles in kwijt wat je nu niet meer gebruikt, maar denkt misschien ooit nog nodig te hebben. Mijn ervaring is nu dat je die spullen na jaren alsnog verkoopt, weggeeft, of erger, weggooit.

En dan foto’s. Hoeveel foto’s kan een mens hebben en bewaren? Dozen en dozen vol maar ook fotoalbums waar je dezelfde foto’s weer tegenkomt. Het meest confronterend vind ik dat ik mezelf bijna nooit echt leuk op een foto vond staan, maar nu een moord zou doen om er nog zo fris, jong en slank uit te zien als toen. En wat waren onze jongens om op te vreten (nog steeds wel hoor, maar anders). En daar is mijn mijn papa weer, nog vol in het leven, die me toelacht op alle foto’s. Dat is mooi en ook emotioneel tegelijk. Ik heb best wel wat traantjes moeten laten. Dat is ook verhuizen.

Maar eerlijk gezegd vond ik het ook een leuke tijdverdrijving in coronatijd om door die dozen met oude spullen heen te lopen. Naast het wandelen met hond Billie, viel er niet veel te beleven dus nam ik de tijd om alles heel rustig uit te zoeken. Zo kan ik jullie meedelen dat ik als echte carnavalvierster maar liefst achttien verschillende pruiken bezit! Hmm, het zal nog wel even duren voor ik er daar weer een van mag opzetten. Maar ik las dat er ook in Aalsmeer/Kudelstaart gecarnavald wordt, hoe leuk is dat!

Een aantal spullen heb ik kunnen verkopen. En gelukkig heb ik ook veel lieve mensen nog blij kunnen maken met wat servies, een winterjas, een bank en een tuintafel. Veel ging er ook naar onze zoon Ruben op kamers in Den Haag. Zo heb ik een lieve vriendin een vaas gegeven die in haar huis verassend mooi staat. Het idee dat ik spijt zou krijgen van mijn opruimwoede, heb ik gelukkig kunnen onderdrukken. Spullen weggeven ruimt niet alleen lekker op maar geeft je ook een goed gevoel.

Maar jongens wat hebben we zin in Aalsmeer. Lekker alles gaan verkennen. Op zoek naar een nieuwe kapper, een sportschool, een lekkere bakker, een goede slager, visboer, groenteman noem maar op. Nu las ik laatst ook dat er ook een weekmarkt is in Aalsmeer, helemaal top. En als het straks weer kan en mag, kunnen we lekker uit eten bij alle mooie restaurantjes. Aalsmeer ontdekken wordt de nieuwe fase en daar zien we naar uit. Nu nog even alle dozen uitpakken en dan kan het nieuwe avontuur beginnen.

Keep you posted.

Chrisje

(PS Dank voor al jullie hartelijke reacties naar aanleiding van mijn eerste column, heel fijn.)

In een serie van zes (gast)columns neemt Chrisje Simon-van Oosterhout ons mee in het verhuisavontuur van Amsterdam-Zuid naar Aalsmeer. Begin maart vond de verhuizing plaats naar een karakteristieke woning aan de Oosteinderweg waarna het inburgeren kan beginnen. Chrisje is getrouwd met Ido en samen hebben ze twee zonen; Ruben (22) en Daniël (20).