Gastcolumn: Meisje uit Zuid verhuist naar Aalsmeer

Net als twee weken geleden treft u vandaag een nieuwe naam aan als schrijfster van een column. We geven op deze plaats ruimte aan Chrisje Simon-van Oosterhout die de redactie onlangs met een opvallende vraag benaderde. Of we het misschien leuk zouden vinden als ze in een reeks columns beschrijft hoe haar verhuizing en integratie van Amsterdam-Zuid naar Aalsmeer verloopt. In maart hopen zij en haar echtgenoot Ido namelijk een huis aan de Oosteinderweg te betrekken. Nieuwsgierig als we zijn, hebben we haar vriendelijke aanbod geaccepteerd en worden we het komende jaar deelgenoot van Chrisjes oversteek van stad naar dorp. Chrisje en Ido hebben twee zonen; Ruben (21) en Daniël (20).

Door: Chrisje Simon-van Oosterhout. “Ik heb het gevonden,” appte manlief op een vrijdagavond toen ik met een paar vriendinnen uit eten was, “ik ben met de scooter langs geweest en was in zeventien minuten thuis op ons plein! Serieus … ik wil het hebben. Nu! Heb afspraak aangevraagd.”

Op papier is het een prachtig huis dat moet ik manlief nageven. Maar wel in Aalsmeer. Wilde ik daar wel naartoe? Weg uit Amsterdam? We waren in ons hoofd al een tijdje bezig met een nieuwe woonplek. Nu onze jongens het huis uitgingen waren wij ook wel toe aan iets nieuws. Wellicht een kleiner huis, maar het liefste wel met wat ruimte eromheen. Door corona hebben we gemerkt hoe belangrijk het gevoel van vrijheid is.

Op weg naar de eerste bezichtiging kregen we bonje. Eerlijk gezegd zocht ík ruzie. Ik irriteerde me aan alles: de weg ernaartoe, een fietser die voorbijschoot, een vrachtwagen die voor ons zat te treuzelen, gaan wonen in een dorp dat ik niet kende… Niets kon mijn goedkeuring vinden. “Weet je wat,” zei manlief toen we bijna bij het huis waren, “dan gaan we toch niet… We moeten dit samen willen en als je al zo begint dan heeft het geen zin. Dan houdt het hier op en kijken we voorlopig ook niet meer op Funda.” De moed zakte hem duidelijk in de schoenen. Maar ja we waren vlakbij en verkoopmakelaar Karin stond op ons te wachten. “Laten we toch maar gaan kijken,” opperde ik.

Wat er toen gebeurde: Ik viel als een blok voor het huis, de omgeving, de rust de uitstraling, het land, het uitzicht. Het schijnt dat ik vóórop liep en constant dingen riep als: ‘oh, kom hier kijken’ en: ‘dít moet je zien.’ Toen ik vanuit de keuken naar buiten keek, naar het weidse land en het water zo dichtbij, was ik om. Hier kan ik wel wonen…

We hebben het huis nog een keer bezocht, en het voelde nog beter dan de eerste keer. Ik werd verliefd op de plek maar had tegelijk ook pijn in mijn buik (ga ik echt weg uit Amsterdam?). We deden een bod maar aankoopmakelaar Emmelien zag en voelde kennelijk toch nog mijn twijfel en emotie. De volgende dag belde zij en vroeg hoe het met me ging.

De dagen hierna bezochten we samen Aalsmeer opnieuw om een beter beeld van plaats en omgeving te krijgen. Zo gingen we lunchen bij On the Rock aan de Westeinderplassen. Ik waande me in Zuid-Frankrijk! Het voelde steeds beter en uiteindelijk hakten we de knoop door. We zijn straks eigenaar van dit prachtige huis. Na het tekenen van het koopcontract in het centrum van Aalsmeer stapte ik nog even bij de bakker naast de makelaar naar binnen om het moment met wat lekkers te vieren. Nog voor ik iets kon zeggen zei een vrolijk ogende dame achter de toonbank: “Wat heb je een leuke jurk aan.” Mijn hart maakte een sprongetje, alles bevestigde dat Aalsmeer de juiste keuze is.

Ons huis op het plein in Amsterdam-Zuid hebben we inmiddels verkocht. Aan een leuk jong gezin dat we ons huis op het plein zeer gunnen. Dus gaat het binnenkort echt gebeuren, in maart 2021 verhuizen we naar Aalsmeer. We hebben erg veel zin in dit nieuwe spannende avontuur.

Wordt vervolgd…

(Foto Arjen Vos)