Column: ‘Spreidingswet’

Door: Paul Bras. Ik heb een nieuwe buurman. Hij komt uit Syrië en als ik hem tegenkom zeg ik: hallo buurman en hij antwoordt dan met: welkom. Hij is heel druk aan het oefenen met zijn Nederlandse taal. We drinken af en toe een kop koffie en dan wil hij ook graag zijn taal oefenen. Dan vraagt hij mij wel eens wat sommige woorden betekenen. En dat valt nog niet mee. Zo kwam hij met de term spreidingswet. Ga dat maar eens uitleggen. Maar ik ben niet voor een gat te vangen en ging aan de slag.

De spreidingswet, vertelde ik, gaat over het eerlijk verspreiden van de vluchtelingen in Nederland. Als voorbeeld gaf ik aan dat op het eiland Lampedusa, wat in Italië ligt, heel veel bootvluchtelingen vanuit Afrika aankomen. Die worden over Europa verdeeld. Daar zijn afspraken over gemaakt. In Nederland komen de vluchtelingen aan op één plaats in Nederland; Ter Apel. En die gemeente kan de vluchtelingenstroom niet meer aan. Dus moeten andere gemeenten ook vluchtelingen opnemen. Maar dat willen veel gemeenten niet, dus is er een wet nodig om dat te regelen.
Waarom willen niet alle gemeente vluchtelingen opnemen, vroeg de buurman. Nou, legde ik uit, veel mensen in Nederland denken dat er nu al te weinig ruimte is voor alle Nederlanders, dat er te weinig huizen zijn en te weinig banen. Dus willen ze niet dat vluchtelingen in hun gemeente gaan wonen. Hij keek mij wat argwanend aan. Dit pakken wij heel anders aan in Syrië verklaarde hij.

Ik negeerde zijn opmerking en ging verder met mijn betoog. Deze wet is door de VVD opgeschreven. VVD vroeg hij? Ik vertelde dat het één van de 37 partijen is in Nederland die toevallig ook nog de macht had in Nederland samen met nog vier partijen. ZEVENENDERTIG partijen? Mijn buurman zette grote ogen op. Dat doen we heel anders in Syrië.

Ik ging verder met mijn betoog. De VVD heeft de wet geschreven maar is er nu tegen. Nu begreep hij er helemaal niets meer van. Hoe kan dat dan, vroeg hij. Nou, zei ik, dat komt omdat er verkiezingen aankomen. De VVD wil de gemeenten in Nederland niet verplichten om vluchtelingen op te nemen. Hij begreep er steeds minder van. Ik probeerde het over een andere boeg. De VVD is een partij die een Turkse vluchteling als leider heeft gekozen. Oh, zei mijn buurman, dus ze houden van vluchtelingen. Nou, zei ik, niet helemaal. De gevluchte Turkse leider van de VVD is nu in Nederland helemaal ingeburgerd en ze wil minder vluchtelingen opvangen. Mijn buurman kreeg inmiddels ogen zo groot als schoteltjes. Maar….stamelde hij, hoe zit dat dan? Wie is er eigenlijk de baas in dit land?

Ik zag mijn kans schoon voor een lesje staatsinrichting en begon te vertellen dat we in Nederland een parlementaire democratie hebben en dat je door middel van je stem uit te brengen iemand kan aanwijzen die jouw belangen kan vertegenwoordigen.

Dat doen we heel anders in Syrië zei mijn buurman.

Ja, zei ik, in Nederland wonen ruim 17 miljoen mensen en daarvan mogen 13 miljoen mensen stemmen. Zij kunnen op 37 partijen stemmen en de grootste partij wint. Maar die partij is eigenlijk nooit groot genoeg om alle macht naar zich toe te trekken dus moeten ze samenwerken met andere partijen.

Mijn buurman oogde vermoeid. Wat ingewikkeld, zei hij. Dat doen we heel anders in Syrië. Ja, mompelde ik, dat geloof ik. Wat zeg je, vroeg mijn buurman? Ik keek glimlachend naar hem op en zei: Welkom in Nederland buurman!

Paul Bras is een geboren en getogen Amsterdammer die nooit gedacht had ooit een Kudelstaarter te worden. Totdat zijn woonplaats een café kreeg, toen was hij om. Zou zelfs van de daken kunnen schreeuwen dat hij daar ‘groos’ mee is. Muzikaal talent maar dat schreeuwt hij dan weer niet van de daken. Bescheiden en zachtmoedig.