Column: ‘De jeugd van tegenwoordig’

Door: Wilco Hoogeveen. Eerst maar een disclaimer aan het begin van deze column: ik kon, en kan, er altijd heel slecht tegen als mensen het hebben over de (…) van tegenwoordig. Vul maar in: jeugd, media, politiek. Wanneer ik me verdiep in de geschiedenis dan constateer ik dat liegende politici, oorlogen, vandalisme etcetera altijd al bij de mens hebben gehoord. Er is weinig waarin we tegenwoordig ‘slechter’ zijn dan vroeger. Er zijn nu eenmaal veel mensen op de wereld die aan van alles schijt hebben; zowel toen als nu. Dat gezegd hebbende, wil ik het op deze plek hebben over de Aalsmeerse jeugd van tegenwoordig.

Mijn hele leven wilde ik al een eigen bootje om op de Westeinderplassen mee te kunnen spelen. Ik had ervoor gespaard, maar mijn vader overtuigde me dat de onderhoudskosten veel te duur voor me zouden zijn na de aanschaf. Denk aan onderhoudsbeurten voor de motor, een verzekering, ligplaats en brandstof. Wellicht dat dat ten grondslag ligt aan de irritatie die ik tegenwoordig ervaar als ik knulletjes van een jaar of tien met hun vriendjes zie rond racen op de plassen in de veel te dure boot van hun papa. Na 30 jaar jaloezie kocht ik twee jaar geleden eindelijk mijn eigen bootje waaruit ik lekker kan mopperen op die guitige kinders in hun rubberbootjes die je links en rechts voorbij schieten. Dan bedenk ik meestal toch wel snel; ach, dat zou ik vast ook gedaan hebben als ik 20 jaar geleden over zo’n bootje had beschikt. Want toen wilde ik ook graag een rubberbootje met precies genoeg pk erachter om legaal zo hard mogelijk te mogen. Legaal ja; daarmee was ik blijkbaar toch wel nog iets braver dan ‘de jeugd van tegenwoordig’, maar waarschijnlijk net zo irritant voor andere schippers.

Mijn kantelpunt kwam op een vroege voorjaarsdag. Voor het eerst dit jaar had ik mijn SUP weer tevoorschijn getoverd en ging ik op pad over de Westeinderdijksloot. Suppen over de slootjes tussen de plassen is het zomerse Aalsmeerse equivalent van slenteren door straatjes in Zuid-Europa: het is genieten, ontspannen en onthaasten. Gierig als ik ben heb ik een iets te kleine SUP gekocht (9feet, voor de kenners), wat het extra uitdagend maakt om mijn balans te houden. Maar als supper heb je sowieso geen goede relatie met golven. En weet je wie er veel golven maken? Kleine verwende Aalsmeerse jongetjes in veel te snelle bootjes die denken dat je best met volle vaart over de dijksloot kan racen. Zullen die andere verwende Aalsmeerders met eilandjes langs de sloot ook niet blij mee zijn, want die golfslag is funest voor hun beschoeiingen. Nou bleef ik gelukkig staan op mijn board, maar ze brachten mij fysiek en mentaal toch even goed aan het wankelen. Met wat begrijpelijk gelach tot gevolg.

Het zette me al suppend wel aan het denken: dit is het dorp waar wij in wonen. Waar de miljoenenvilla’s uit de grond springen zoals vroeger hier de aardbeien deden. Waar je voor minder dan vier ton alleen nog appartementjes van 40 vierkante meter kunt kopen. En waar de hangjongeren niet bij een verlaten bushokje hangen, maar in de veel te dure en veel te snelle boot van hun vader de plassen onveilig maken.

Dat bedenkende wist ik niet of dat goed of slecht is. Ik heb liever racende jongetjes op de plas dan plassende jongetjes tegen mijn gevel. Toch denk ik dat het vooral iets zegt over het dorp dat Aalsmeer aan het worden is. Een dorp dat steeds duurder wordt om in te wonen, waardoor het gemiddelde inkomen van de inwoners steeds hoger ligt en logischerwijs het percentage verwende kinderen ook. Ik weet niet hoe men daar vroeger mee omging, maar misschien kunnen we Wassenaar of Bloemendaal om tips vragen…

Wilco Hoogeveen is geboren en getogen Aalsmeerder en met geboortejaar 1990 de junior van de columnistenclub. Met zijn technisch inzicht en creatieve geest schonk hij Aalsmeer escaperooms als Gold Creek, De Torenwachter en andere interactieve spellen. ‘Out of the box’ denken kan hij ook met de pen.