Beroepshalve was ik de laatste weken betrokken geraakt bij de plannen van het ‘Fort bij Kudelstaart’, zoals het monumentale bouwwerk officieel te boek staat. Ondernemers H en M die zich eigenaar van het Fort noemen, hebben ambitieuze plannen gesmeed om de meer dan 100 jaar oude betonklomp te transformeren tot een hedendaags gebruiksvoorwerp waar veel mensen plezier aan kunnen beleven.
‘Zeilfort Kudelstaart’ is inmiddels de naam die er bij de buitenwacht ingepompt wordt. Als watersportcentrum met onder meer een hotel, café-restaurant, wellnessruimte, vergadergelegenheid en als absoluut hoogtepunt een ondergrondse parkeergarage, wordt de aftakeling van het Fort een halt toegeroepen en voor de komende 50 of misschien wel 100 jaar veilig gesteld. Uiterlijk zal het Fort volgens de plannenmakers niet of nauwelijks geweld worden aangedaan. De nieuwbouw wordt straks weer netjes toegedekt met een dekentje van grond waarop de natuur zijn gang kan gaan. Er worden (uit het zicht) zonnepanelen geplaatst en de waterwinning wordt in ere hersteld op de manier zoals dat oorspronkelijk ook uitgevoerd werd. Maar liefst 500.000 liter water kan er in het ondergrondse reservoir worden opgeslagen.
Ik vind het allemaal erg indrukwekkend wat deze ondernemers hebben uitgedacht. Het is haast te mooi om waar te zijn. Tijdens de rondleiding die we paasmaandag met ons gezin kregen, vertelde gids Rob van Unen uiterst boeiend over de historie van dit unieke gebouw. Achteraf bleek de hele Stelling van Amsterdam een zeldzame vorm van geldverkwisting. Omgerekend naar deze tijd zouden de ruim 40 verdedigingswerken bij elkaar 46 miljard (!) euro hebben gekost, zo vertelde ons deze gids. Ongeveer een miljard per fort dus. Een zeer bedenkelijke uitgave in ogenschouw nemend dat kort na het gereedkomen het vliegtuig een vlucht nam en inundatie als strategie in een klap nutteloos was geworden. De Deltawerken kostten omgerekend minder dan de helft. Die investering heeft wel zijn nut bewezen.
Terug naar de plannen van H en M. Als er geen bezwaar tegen hun voornemen wordt aangetekend, kan morgen de slurf de grond in om de paar honderdduizend kuub zand uit de bodem weg te zuigen. Maar helaas voor de heren is dat bezwaar er wel. De recht tegenover het Fort wonende families K en A, delen bepaald niet het enthousiasme ven H en M. Gevreesd wordt dat het straks gedaan is met de rust. Dat de hotelgasten, de zeilliefhebbers en de kinderen van de schoolkampen tot diep in de nacht lallend en feestend op het terras zullen zitten.
Precair punt is dat deze beide bewoners politiek betrokken zijn bij Absoluut Aalsmeer en daarmee wellicht een machtsmiddel hebben om plannen te dwarsbomen. En wat doen hun partijgenoten als het op het innemen van een standpunt aankomt? Zijn ze loyaal met de fractievoorzitter en zijn assistent of volgen ze hun eigen gevoel? Het zouden binnen de partij wel eens interessante vergaderingen kunnen worden.
Natuurlijk heeft iedereen het democratisch recht bezwaar te maken tegen plannen die de directe leefomgeving kunnen veranderen. Een Zeilfort, prima, maar Not In My Backyard. En ook niet in mijn voortuin. De vraag is waar rationele weerstand ophoudt en persoonlijke rancune begint. De scheidslijn is soms zeer dun. Helemaal tegenhouden lukt vaak ook niet, rekken kan wel. Dat zien we bij de plannen rondom de Zuiderkerk waarbij het democratisch proces er al meer dan tien jaar voor zorgt dat er niks gebeurt. Alleen maar omdat een enkele buurtbewoner keer op keer bezwaar maakt. Wat heb je liever vraag ik me af; een verpauperend gebouw voor je neus of een keurig appartementencomplex dat de nijpende woningnood tegengaat?
Wie de schoen past moet hem overigens zelf ook aantrekken. In de jaren ’80 ontstond het plan om op een rustiek paardenlandje tegenover ons huis een jongerencentrum te bouwen. De hele buurt, mezelf incluis, kwam in opstand. Tot aan de Haagse rechtbank aan toe waar we met tientallen buren heen gingen om het tij te keren. Voor mij hoefde dat centrum helemaal niet. Ik hield van dat weiland met zijn slootjes waar we overheen sprongen, op paling visten en de paarden voerden. Het kwam er toch. Misschien wat vertraagd dankzij onze koppige protesten. Maar inmiddels hoort het helemaal bij Aalsmeer en voorziet het duidelijk in een behoefte. Als ik terugkijk op ons protest van destijds, vind ik mezelf egoïstisch.
Dat wil ik buren K en A van het Zeilfort in wording ook voor houden. Toen zij zich hier vestigden in de Fortloods en een huis ernaast lieten bouwen was er ook argwaan vanuit de buurt: “Het was hier juist zo lekker rustig, houden we die rust?” Ik zou ze willen zeggen: alles went, een jongerencentrum, een appartementencomplex en ook een Zeilfort. En voor je het weet zit je straks zelf op dat terras met een rosétje naar de bootjes te kijken en vraag je je af waarom je je er ooit tegen verzet hebt.
Arjen Vos hanteert sinds zijn middelbare schooltijd de camera, en later ook pen en toetsenbord. Mede-oprichter en thans hoofdredacteur van AalsmeerVandaag. Altijd geïnteresseerd in mensen. Chaotisch, jongensachtig, vader van vier kinderen.
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
10 reacties
Beste Arjan,
Wat jammer dat je een column hebt geschreven waarin blijkt dat je maar weinig inhoudelijke kennis hebt van wat er daadwerkelijk speelt tussen de bewoners en de ontwikkelaars van het fort. Het degradeert jou column tot een pulp artikel vol met onwaarheden en verkeerde aannames. Ik hoop voor je dat je betere foto’s maakt dan de pulp die je schrijft.
Op website van de werkgroep: http://www.fortkudelstaart.com staat duidelijk te lezen dat de bewoners ontwikkeling van het fort juist toejuichen! Verstandig zou alleen zijn dat de ontwikkelaars dit samen met de omwonenden gaan doen i.p.v. zelf een plan doordrukken gericht op winstmaximalisatie.
Een doorn in het oog hierbij is de congres/vergaderzaal met een capaciteit van 250 personen. Tezamen met restaurant, café en hotel (35 kamers) maakt dit een ideale plek om bruiloften, (bedrijfs)feesten en partijen te houden met de nodige overlast die daarbij komt kijken. Het gaat hier overigens niet meer om activiteiten (ingetogen karakter) ter ondersteuning van de zeilsport maar om het maximaal uitbuiten van het fort.
En precies daar wringt de schoen tussen omwonenden en ontwikkelaars.
ik vind dit een opruiende column en het wekt op mij de indruk dat de schrijver vooringenomen is. Zoals een raadslid in overweging moet voordat hij zijn eigen belangen als inwoner gaat behartigen, moet een hoofdredacteur dat doen voordat hij zijn mening via een column kenbaar wil maken, denk ik.
Grappig hoe mensen een column niet kunnen onderscheiden van een journalistiek artikel en daarmee de columnist niet kunnen onderscheiden van de journalist/hoofdredacteur. Ik ken een oud hoofdredacteur/columnist die trots op je geweest zou zijn!
De heer Vos verwijt twee lokale politici dat ze betrokken zijn bij wat er in hun woonplaats gebeurt. Het zou een slechte zaak zijn als ze niet betrokken waren. De essentie van lokale politiek is dat burgers invloed hebben op de besluiten die worden gemaakt over hun leefomgeving. Betrokkenheid is daarvoor een vereiste. Vos noemt die betrokkenheid vervolgens een ‘machtsmiddel’, omdat de heren K. en A. daarmee hun fractie mee kunnen krijgen. Ja, zo gaat dat in fracties. Daar wordt gediscussieerd over standpunten en de een probeert daar de ander te overtuigen.
Maar over betrokkenheid gesproken, Arjen Vos schrijf dat hij ‘beroepshalve’ betrokken is geraakt bij de plannen voor het Fort. Wat bedoelt hij daarmee? Het lijkt me een vreemde manier om te zeggen dat je je als journalist in de ontwikkelingen rond het Fort hebt verdiept. Hoe is hij dan precies betrokken bij het Fort?
Voor alle duidelijkheid: ik ken de heer Vos persoonlijk niet, net zo min als ik de heren K. en A. ken en ik heb bij de laatste verkiezingen niet op Absoluut Aalsmeer gestemd. En ik woon ook niet bij het Fort.
Beste heer Vos,
Wellicht had u er beter aan gedaan om bij uw camera te blijven, i.p.v. ook pen en toetsenbord te hanteren.
Een beetje journalist doet aan hoor en wederhoor, zoals K ook al opmerkte.
Dan had u kunnen weten dat de weerstand tegen de grootschaligheid van de plannen van de heren L en H niet uitsluitend van de twee door u genoemde personen komt maar van een zeer ruime groep omwonenden.
Het is duidelijk voor wiens karretje u zich heeft laten spannen.
“De Erfpachter mag de Erfpachtzaak uitsluitend gebruiken ten behoeve van zijn Ondernemingsplan, zijnde een watersport gerelateerde functie.
Daarnaast zijn als aan de watersport ondergeschikte functie kantoor, winkel(s) en horeca toegestaan, mits deze passen bij het ingetogen karakter van Fort Kudelstaart”
Artikel 9, lid 1 van de Erfpachtovereenkomst tussen Gemeente Aalsmeer en Zeilfort Kudelstaart bv
Beste heer Vos,
Inderdaad is het plan van H en M ‘te mooi om waar te zijn’….
Helaas heeft u zich eenzijdig laten informeren. De Werkgroep Fort Kudelstaart is niet tegen ontwikkeling van het fort, maar wel tegen de huidige plannen. Uitgangspunt van de gemeente is namelijk om een ‘Zeilfort’ te creëren, in plaats van het plan voor een ‘Hotel-en Congresfort’.
Zie ook http://www.fortkudelstaart.com
Wat een top initiatief, de buurt zou het moeten omarmen. De kosten van het in stand houden kunnen zo bekostigd worden door de uitbaters. Buren ga aub uit de verdediging en kijk hoe jullie problemen kunnen oplossen met de toekomstige uitbaters in plaats van creëren. Succes!
Goed stuk Arjen,
En wat fijn die mooie nieuwe ontwikkelingen bij het Fort in Aalsmeer.
Beste Arjan Vos, wat een prachtig verhaal, gelukkig bent u een echte journalist. Hoofdredacteur nog wel. Dat wekt vertrouwen. Echter, u doet nu voorkomen dat slechts twee buren bedrenkingen hebben tegen de plannen. Laat ik u verrassen… het zijn er veel meer, heel veel meer. Jammer dat u niet de moeite heeft genomen u als redacteur, hoofdredacteur nog wel om eens een keer van uw stoel te komen en met de mensen te gaan praten. U geeft de indruk dat de heren de redders van het Fort zijn… met gemeenschapsgeld wordt het Fort geconserveerd. Niet door de initiatiefnemers. En daarbij, het Fort is voor de prijs van slechts 270000 euro door de gemeente aangekocht. Dat is minder dan het goedkoopste huis in Aalsmeer. Uw artikel rammelt aan alle kanten, een redacteur onwaardig.