Column: ‘Zwanenzang’

Door: Arjen Vos. Een anekdote in onze familie die het goed doet betreft een streek van mijn ouwe malle oom. Een vrijgevochten avontuurlijk type met een zelfgebouwd landhuis en een hertengewei en een buks aan de muur. Die buks was niet alleen voor de sier, hij schoot er ook mee. Over het algemeen op levenloze doelen als lege blikjes. Eén keer echter trof hij per abuis een kat. Hij wilde hem slechts verjagen omdat hij het op de pas geboren koolmezen had voorzien maar na zijn ‘slecht gerichte schot’ viel het beest tot ooms grote schrik dood neer. In plaats van zijn daad aan de buren op te biechten stopte hij de kat in een zak en deponeerde het vrachtje in de publieke afvalbak in de straat. Op diezelfde bak prijkte enkele dagen later een poesvermistposter…

In de familiegeschiedenis een vermakelijk verhaal. Vanuit de onwetende kateigenaar bekeken, natuurlijk heel verdrietig. Als hij niet mijn ouwe malle oom maar mijn buurman was geweest had ik liever gehad dat hij zijn daad had opgebiecht, spijt had betuigd en met enige vorm van compensatie op de proppen was gekomen.

Ik probeerde me van de week meerdere keren te verplaatsen in de persoon die op zijn eiland aan de Ringvaart een ongelijke strijd voerde tegen vier jonge zwanen. Wat bewoog deze man om een van zijn wapens uit de kast te halen, deze te laden en doelbewust het vizier te richten op de niets vermoedende wezens die net zijn frisgroene grasveld hadden uitgekozen om hun donzige pluizenvacht te poetsen. Meneer was niet gediend van dieren op zijn eiland, las ik ergens. Leg dan een afrastering om je erf, zou ik denken.

Maar goed, meneer legde dus niet één keer aan maar tenminste vier keer. En bij elke keer dat hij een zwanenjong in beeld kreeg (als hij een telescoopvizier gebruikte, moet dat toch een helder en confronterend beeld geweest zijn wat hij op zijn netvlies kreeg) kon hij de afweging maken om wel of niet zijn rechterwijsvinger te spannen. Overzag hij werkelijk de consequenties niet van wat er daarna zou kunnen gebeuren? Dacht hij serieus dat zijn daad onopgemerkt zou blijven? Zou hij na het afschieten van de jongen ook de ouders omgelegd hebben als de overburen hem niet schreeuwend een halt hadden toegeroepen? En hoe had hij gedacht van de zwanenlijkjes af te komen? De vuilnisbak, de Ringvaart, de composthoop of onder de zoden van zijn vredig groene eiland? Hoe zou hij dit verkopen in zijn familie- en of vriendenkring? Het zijn vragen waar je beter niet te lang over na moet denken.

De daad roept herinneringen op aan een wethouder die in de jaren ’90 een soortgelijke streek leverde en wiens naam voor altijd verbonden bleef aan dat incident. Ging dat toen om een reiger, in de ranglijst van sympathieke dieren niet direct een hoogvlieger, maar toch. Zulks wordt niet gepruimd door het volk. Toen niet en nu al helemaal niet. Meer dan 8000 mensen zagen het artikel over de slachtpartij deze week op zowel onze website als Facebook voorbijkomen en we hadden een paar dagen onze handen vol om de doodsbedreigingen aan meneers adres buiten de deur te houden.

Meneer heeft ‘sorry’ gezegd tegen zijn ontdane buren aan de overzijde van het water die de pullen zagen ‘ontploffen’ en de kogeltjes tegen hun ramen hoorden tikken. Er zal meer voor nodig zijn dan een vluchtig ‘sorry’ wil hij ooit nog gezellig kunnen aanschuiven op een verjaardag of burendag. Een goed begin zou zijn om publiekelijk afstand te doen van zijn wapens want als je een wapen hebt, kun je hem ook gebruiken. En zich daarna vrijwillig en nog voorafgaand aan een mogelijke veroordeling aan te melden bij de Dierenambulance of de Zwanenopvang om van de mensen aldaar te horen wat zijn daad teweeg heeft gebracht en zich een tijdlang in te zetten voor dieren die hij liever niet op zijn eiland ziet.

De politie laat weten dat er drie (vermoedelijk) luchtdrukwapens in beslag zijn genomen die nog onderzocht worden. De politie laat ook weten dat er geen aangifte tegen de schutter is gedaan maar dat dit ook niet nodig is om hem te kunnen vervolgen voor hetgeen waar hij van verdacht wordt, namelijk het doodschieten van vier jonge zwanen. “Voor een luchtbuks is geen vergunning nodig maar je mag niet op mensen of dieren schieten,” aldus de politiewoordvoerder. 

Arjen Vos hanteert sinds zijn middelbare schooltijd de camera, en later ook pen en toetsenbord. Mede-oprichter en thans hoofdredacteur van AalsmeerVandaag. Altijd geïnteresseerd in mensen. Chaotisch, jongensachtig, vader van vier kinderen.