
Wie zich wekenlang op zondagen geërgerd heeft aan mijn gebabbel over sport op deze plaats, en dat kan ik me zeer wel voorstellen, moet vooral gaan reclameren bij de Nieuwe Meerbode. Daar ligt de bron van al het kwaad. De voormalige leidinggevenden van dit oorspronkelijk protestants-christelijke, anti-revolutionaire partijblad gaven mij namelijk toestemming om te starten met een sportrubriek – de eerste na 64 jaargangen. Op vrijdag 24 augustus 1962 bevuilde ik het papier met mijn eerste artikeltjes, daarna gingen nog talrijke bussen drukinkt verloren en werden vele anonieme bomen gekapt.
Hoofdredacteur meester A.B. Roosjen, bedrijfsleider Karel Wesselius, directeur Henk Brummelkamp, chef algemene zaken Jan Goulooze en zelfs ex-premier Barend Biesheuvel, die het zaakje aan de Kanaalstraat namens de aandeelhouders in de smiezen moest houden, gedoogden ruimhartig mijn gepruts. Er kon namelijk niet veel fout gaan: de krant leidde in veel huishoudens een eenzaam bestaan op de deurmat. Alleen de hardliners gingen er achter de brievenbus voor door de knieën en werden voor deze lichamelijke oefening beloond met het commentaar van A.B.R., het door dominees geschreven Woord aan Iedereen, de kerkdiensten, de werkstukjes van Jan de Rijmer, het Wekelijks commentaar van Opmerker en de lange, oerdegelijke raadsverslagen van redacteur Willem Muijs. De aardige Muijs, zelf wethouder in Leimuiden, schreef zijn bijdragen toen al met gevoel voor duurzaamheid met een vulpen op de achterzijdes van misdrukken uit de drukkerij. De Nieuwe Meerbode was een zieltogend blad, dat met zuinigheid en vlijt zwabberend op de been bleef. Een beetje sport in de kolommen zou de boel misschien kunnen opschudden.
Mores
Zondige zondagse sport en protestants geloof gingen een halve eeuw geleden niet lekker samen. Het christelijk dagblad Trouw liet het betaald voetbal nog links liggen en richtte zich uitbundig op het zaterdagvoetbal en het Nederlands zaterdagelftal. Ik sloot me aan bij die trend en respecteerde als ongelovige de godvrezende mores. Over de drie retourtjes wandelsport naar de kerk op zondag viel trouwens weinig te vertellen.
Mijn debuut in de Nieuwe Meerbode bestond uit het schrijven van enkele berichten onder de sensationele titel Sport Allerlei. Niet gelogen, want er was aandacht voor diverse activiteiten: Tilly van der Zwaard boekte nieuwe atletiektriomfen in Schotland, het bestuur van de Turnvereniging Aalsmeer openbaarde plannen voor een sporthal in Aalsmeer-Oost en er waren aankondigingen van een zwemfestijn in het Oosterbad en een tafelkeuring van de Aalsmeerse Konijnen- en Pluimveevereniging in de garage van de heer J. Zekveld, Sportlaan 16a. De duivenliefhebbers van PV De Telegraaf werden onder het kopje Zo vlogen de duiven ook op hun wenken bediend . Na deze overrompelende start dijde de sportrubriek in geen tijd uit tot een pagina in de week, voornamelijk gevuld met zaterdagvoetbal, tafeltennis, trampolinespringen, korfbal bij ODI, zwemmen, schaatsenrijden, atletiek en wielrennen.
Sport is intussen gepromoveerd tot de belangrijkste bijzaak in de wereld met soms hemeltergende nevenverschijnselen. De overdreven aandacht en ranzige bijzaken van het betaald voetbal en andere grote evenementen zijn aan deze zeurpiet niet meer besteed. Dorpspoëet Piet van der Meer, alias Jan de Rijmer, was zich de verwildering van de sport al in 1964 bewust. Onderaan een sportpagina, voor driekwart gevuld met door mij bijeen geharkt nieuws over de zesde plaats van Tilly van der Zwaard op de Olympische Spelen in Tokio, kreeg de hoogbejaarde huisrijmer als zo vaak in de Nieuwe Meerbode het laatste woord:
Na een maandenlange training
en een nauwgezet dieet
is het einde der illusie
vergruizing, altijd leed.
Men noemt dit in grote opmaak
een heel groots Olympisch spel
doch, als dit nu spel moet heten
dan zeg ik dankjewel.
Sport is goed, mits goed bedreven
Maar als geld de drijfveer wordt
Dan wordt het een moordend racen
En doet men sport te kort.
Zo! Ik heb nu even nood aan zondagsrust.
Dit was het laatste stukje Sport op Zondag.
Graag gedaan.
Tekst en illustratie: Jacques de Jonge
61
5 reacties
Hoi Jacques,
Ik had nog graag een paar digitale kniebuigingen gemaakt om meer van jouw hand en hoofd te kunnen lezen. Jammer dat deze koek op Is. Ik heb genoten van de manier waarop jij je verhalen optekende.
Jammer, heb genoten!
Jacques, Ik heb genoten van jouw sportrubriek!! Ik zal en met mij zovelen je missen Jacques bedankt het gaat je goed !!
VR GR Jacques,
Jacques, als fanatiek sportliefhebber heb ik genoten van jouw zondagse rubrieken. Hoop dat je in de toekomst toch weer de scherpe pen oppakt.
Partir, c’est mourir un peu