
BIBBERIBA
'Hé, Bibberiba, zwemmen doe je in de VIBA'. Dat zongen wij jongetjes in de jaren vijftig, schatplichtig aan een swingende muziekhit. Met de twee simpele rijmregels waren we nog niet uitgezongen, maar de rest van de tekst, waarin ook het Oosterbad wordt genoemd, is hopeloos zoekgeraakt in de kelders van mijn geheugen. Evenals de naam van de artiest die de song populair maakte. Was het Fats Domino, of misschien Louis Prima?
De VIBA was het zwembad van de Vereniging tot Instandhouding van een Badhuis in Aalsmeer, gelegen naast de watertoren. Daar leerden we niet te verdrinken. Geen overbodig tijdverdrijf in een dorp met zoveel water. Om kennis te maken met het openbaar vocht was ik al vroeg gedoopt in een door mijn opa volgeschepte praam. Opa was een groot pleitbezorger van het zwemonderwijs en logischerwijs de mede-oprichter van het Oosterbad. Voor die sociale bewogenheid werd hij uit het universum beloond met een dochter die kampioen schoolzwemmen werd en de harten stal van de jongens op door badmeester Geurts georganiseerde zwemfeesten.

Meesteres
Mijn eerste en enige zwemdiploma nam ik als achtjarige in ontvangst van de meesteres van het bad, een volumtueuze Amsterdamse met rood haar, als ik wel ben. De dominant ogende dame zetelde in een hokje in het midden van de badinrichting, een grote koffiepot, een krant en breiwerk binnen handbereik. Later maakte de heer Neerincx zijn opwachting in het bad. Hij had gezelschap van een chique witte hond met zwarte vlekken, maar zónder zwembroekje. De verwaande teef, het zou zomaar een Dalmatiër geweest kunnen zijn, heb ik dan ook nooit van de houten stijgers zien duiken en zag haar helaas evenmin gebruik maken van de glijbaan.

Bibberen
Het is alweer begin mei. Vroeger keek ik op deze tijd van het jaar uit naar de openstelling van de VIBA, gelijkgestemden stonden dan met een opgerold handdoekje te bibberen voor de ingang van het Oosterbad en de Blauwe Beugel. Het koude water namen wij ijsbeertjes toen voor lief. Deze week zag ik dat de betonnen buitenbak van de Waterlelie aan de Dreef nog wacht op IJzeren Heinig volk. In het binnenbad trekken slapjanussen baantjes in gekookt water van 24 graden. Mij zal je daarin niet meer zien spreiden en sluiten. De vliezen tussen mijn tenen zijn verschrompeld en om mijn hoofd boven water te houden heb ik tegenwoordig nood aan iets anders dan levertraan en spekvet.
Tekst: Jacques de Jonge
Afbeeldingen:
Advertentie van de VIBA in een gemeentegids uit de jaren vijftig. 'Een bad met een prachtig uitzicht' volgens de wervende tekst. De zetter van de advertentie moet er door afgeleid zijn, want hij liet de VIBA niet naast de Watertoren liggen, maar naast de Westertoren. Verder twee foto's van het Oosterbad in de jaren dertig. Op de groepsfoto van een zwemfeest staat rechts van de bevallige dames de populaire, naar Australië geëmigreerde badmeester Geurts in vol ornaat.
133
9 reacties
Het liedje was: Hé baberiba zwemmen in de VIBA, verzuipen in het Oosterbad. Oh wat is mijn broekje nat. Er was nogal wat rivaliteit tussen de leden van de VIBA en het Oosterbad. In 1964 ook meegedaan aan de zwemkampioenschappen in de VIBA. Ik was de enige die ingeschreven was voor de schoolslag. Zwemleraar Dick de Kuier heeft zich toen ook opgegeven voor de schoolslag. Na het startschot doken we het water in. Ik kon erg ver onder water zwemmen en zwom het hele zwembad onder water. Dick zat rond te kijken waar ik eigenlijk was en toen hij zag dat ik aan de andere kant boven water kwam lag hij een halve zwembad lengte achter en zette een enorme sprint in. Vlak voor de finish haalde hij me in en ik werd dus tweede. Helaas . Ook met valsspelen redde ik het net niet.
Schitterend, die foto’s en verhalen, zo herkenbaar, vooral die hoge golven als er een windje stond. Zelf heb ik mijn A diploma in de VIBA gehaald en later, nadat ik van het dorp naar de Hornmeer verhuisde, mijn B in de Waterlelie. Allebei onder begeleiding van badjuf Ageeth die gewoon meeverhuisd is naar de Waterlelie. Wat ik mij kan herinneren was bij het afzwemmen voor mijn B de VIBA al niet meer in gebruik. In 73 of 74 is na één of een paar jaar “leegstand” de hamer erdoor gehaald.
Hey baberiba, zwemmen in de VIBA, zongen wij altijd. Van wie ik dat weer gehoord heb? Geen idee! Dat het al door zoveel mensen, zoveel jaren gezongen werd voordat ik Überhaupt geboren was heb ik mij nooit beseft.
He, bibberiba, zwemmen in de Viba zwemmen in het Oosterbad o,. wat is dat water nat. was volgens mij de tekst die we toen zongen.
Mijn eerste Zwemlessen gehad ,wat een belevenis!
De kieren in de steigers , En de stem van de badmeester was aan het eind van Poel te horen !
Mooie tijd .
VR GR Jacques,
de badmeester heette Teuns
Diploma’s gehaald in 1958, ondertekend door Rozema
Ik herinner mij inderdaad nog die grote badmeester met een stem…..en dan die haak! Ook de soms enorme hoge golven die letterlijk het zwembad insloeg. Stonden wij in een kringetje met kurken om je middel. Ik heb de twee gehaalde diploma’s altijd nog bewaard.
Schitterend verhaal weer Jacques.
Vooral herkenbaar voor mijn vrouw, die nadat zij in 1953 vanuit Zeeland in de Amstel Uithoorn aanspoelde, ook in de VIBA al bibberend haar eerste zwemdiploma haalde in het koude zwarte water.
‘Hey! Ba ba be re bop’ was ooit een hit van Lionel Hampton, Jacques. De dame in de VIBA die jij aanhaalt met, wat Wim Sonneveld noemde, haar ‘riche nature’ heette mevrouw Rozema. Ik verdenk haar ervan dat zij meesjouwde bij het repareren van de steigers… In die tijd was er ook een altijd aanwezige badmeester met een stem om cokes te kloppen. Een bijzonder aardige man wiens naam ik mij helaas niet herinner.