Martijn Vervark hangt korf nog niet echt aan de wilgen

 

Veel mensen zullen Martijn Vervark kennen als badmeester in zwembad De Waterlelie. Maar de sportieve Vervark heeft ook veel van zich laten zien en horen op het korfbalveld. Maar liefst twee decennia speelde hij in het eerste team van VZOD/FIQAS. Deze maand nam hij afscheid. 

 

Hij is dan wel niet van adel maar het hart van Martijn Vervark is blauw. Blauw is de kleur van c.k.v. VZOD.  Twintig jaar lang was Martijn bij deze club een vaste speler in het eerste team. Tot aan 7 januari van dit jaar toen hij zijn laatste wedstrijd speelde. Het afgelopen jaar tobde Martijn met verschillende blessures. Of dat te maken heeft met het ouder worden of dat het komt door pure pech dat kan Martijn niet vertellen. Toen bekend werd dat zoon Boaz pupil van de week zou worden vond Martijn dat een goed moment om symbolisch het stokje over te dragen. Samen met zijn zoon mocht hij het veld op lopen, de wedstrijd beginnen en in stijl met een mooie treffer afscheid nemen. Martijn blikt terug op zijn periode bij VZOD.

 

Bijzonder

“Toen ik zes jaar oud was vroeg een vriendje me een keer mee naar de welpen. Emmie Adema was toen trainer en die zei gelijk: ‘Die jongen heeft talent.’ Dat heb ik pas jaren later gehoord, hoor. Ik vond het spel gewoon vooral heel leuk. Korfbal is de enige sport waar jongens en meisjes samen sporten en dat is bijzonder.”

 

Aan de vrouw

Het is dan ook niet vreemd dat er in deze tak van sport al vele ‘korfbalhuwelijken’ zijn ontstaan. Zo is Martijn ook ‘aan de vrouw’ gekomen. Vanaf de pupillen tot aan de aspiranten speelde Martijn altijd in een vast team. Pas vanaf de junioren toen er geselecteerd werd kwam Martijn in een ander team te spelen. En in dat team zat ook Kris Passies. Hoewel zij elkaar al langer kenden bloeide er in die tijd iets moois op. Later zijn ze gaan samenwonen en hebben nu twee kinderen, zoon Boaz en dochter Janou.

 

Goudhaantje

Willem Mast was een groot voorbeeld voor Martijn in de tijd dat hij bij de aspiranten speelde.  Martijn: “Willem was nog heel jong toen hij onze trainer werd en speelde in het eerste. Ergens in de krant had gestaan: ‘Goudhaantje Willem Mast redt het eerste.’ Op de een of andere manier had dat indruk op mij gemaakt. Later veranderde dat wel. Toen heb ik jarenlang met Willem samengespeeld. En ook van de broertjes Van Klaveren was ik onder de indruk als klein mannetje. Maar dat kwam puur door hun bovenbenen.”

 

Klein van stuk

Martijn en Kris hadden beiden talent en mochten zo rond hun zestiende meedoen met de selectiewedstrijdstrijden voor regio Noord-West.  Uiteindelijk zijn ze niet geselecteerd. Waarschijnlijk omdat ze te klein van stuk waren. “Je kunt talent hebben en fanatiek zijn maar iemand met dezelfde eigenschappen en met iets meer lengte is altijd in het voordeel.”

 

Tini Taams was de eerste trainster die Martijn veel geleerd heeft op tactisch gebied. Zij was een betaald trainer van het juniorenteam en gaf veel spelinzichten en leerde hen meer als een team te spelen.

 

Hangmandjes

Op zijn zeventiende toen hij nog een juniorenleeftijd had mocht Martijn naar de Senioren 1. Daar heeft hij nu zo’n twintig jaar lang gespeeld. In die tijd is er veel veranderd in de sport. Martijn vindt het spel vooral dynamischer geworden. “Heel vroeger waren er op het buitenveld drie vakken, wat later twee vakken werden. En tegenwoordig hebben de vakken op het buitenveld ook dezelfde kleinere afmetingen als in de zaal. Dat maakt het spel sneller en een stuk aantrekkelijker. De grootste verandering is dat we geen rieten mandjes meer hebben. Het is allemaal kunststof geworden. Dat was in het begin heel erg wennen. Vroeger had je soms van die hangmandjes. Als de bal op de rand viel dan rolde hij er nog wel in. Als de bal nu op de rand komt dan stuitert hij goed weg ook. Dat is dan wel weer in mijn voordeel omdat ik klein en snel ben.”

 

Carnaval

Wanneer Martijn terug kijkt dan behoort het kampioenschap in de zaal van twee jaar geleden zeker wel tot één van de hoogtepunten.  Martijn: “Dat was eigenlijk met geen pen te beschrijven. De hele Proosdijhal zat vol. Mijn opa van 93 zat er, mijn ouders en mijn hele gezin. En dan kampioen worden. Toevallig was er die dag erna carnaval en gingen we met de platte kar door het dorp heen. Mooier kon het niet.”

 

Wilgen

Wie denkt dat Martijn na zoveel jaar de korf in de wilgen hangt heeft het mis. Als hij voldoende van zijn blessure hersteld is gaat hij spelen in een lager team. Martijn: “Ik heb altijd gezegd: Totdat mijn knieën en enkels het opgeven blijf ik korfballen.”

 

Naast het zelf spelen is Martijn de vaste trainer en coach van de F1 waarin Boaz speelt. En ook bij de kleine Vervark is er al enig talent te ontdekken. Of hij dat talent heeft van zijn vader of van zijn moeder? Wie zal het zeggen?

 

Tekst Ronald Krijger

 

Foto's: (boven) Martijn Vervark juichend na een treffer (foto prive MV), in discussie met de scheidsrechter naast Willem Mast, buikschuivend na het behalen van het kampioenschap (foto's archief AV, zie ook de gallery onder de advertentie van Mohair)

 

(advertentie)