De komende tijd kunt u elke zondag iets nieuws verwachten op AalsmeerVandaag. Jacques de Jonge bood geheel spontaan aan om columns voor ons en u te schrijven waarin verleden en heden in elkaar verweven zijn. Voornamelijk sportgerelateerd en als de inspiratie het toelaat voorzien van een toepasselijke prent. Eveneens door Jacques verzonnen en vervaardigd. Jacques hoopt van harte dat u een reactie achterlaat onder zijn bedenksels. Vandaag de eerste in een hopelijk lange reeks die we iedere zondag om 12:00 uur zullen posten.

éénkennige supporters

Voormalig voorzitter Jan Bakker van de Voetbalvereniging Aalsmeer maakte zich een dikke veertig jaar geleden, bij de ingebruikneming van het sportcomplex aan de Dreef, al sterk voor een voetbalfusie in Aalsmeer. Het heeft even geduurd, maar de ooit wat hooghartige Voetbalvereniging Aalsmeer en het voormalig bleekneusje RKAV zijn vorig jaar alsnog samengesmolten tot één mooie FC, in dezelfde kleuren spelend op hetzelfde sportcomplex in de Hornmeer. De integratie zou intussen een feit moeten zijn. Maar is dat wel zo?



Het was me eerder al opgevallen, en het beeld werd bij de eerste wedstrijden in het nieuwe seizoen bevestigd: de oude identiteiten van beide clubs zijn nog steeds zichtbaar, tussen en buiten de lijnen. Op zaterdag wordt er afgetrapt om half drie, op zondag klinkt – geheel volgens roomsche traditie – een half uur eerder het eerste fluitsignaal. Zaterdag 1 van FC Aalsmeer voetbalt nog altijd in de geest van VVA met een ratjetoe aan spelers, de zondagtak ademt als vanouds de knusse ons-kent-ons-sfeer van RKAV.



De specifieke kenmerken van beide fusieclubs zullen in de komende jaren wel uitvlakken, maar de vraag is hoe lang het gaat duren voordat de supporters meebewegen. De voormalige VVA-aanhang trekt alleen op zaterdag een dikke jas aan voor het zien van een potje voetbal, op zondag zie je vooral de ouwe hap van RKAV. De scheiding zit dieper dan je zou denken. Voormalig RKAV-supporter N. bekende me een tijdje geleden dat zijn vader hem in zijn jonge jaren verbood naar de Sportlaan te gaan voor een wedstrijd van VVA. Pa was rooms-katholiek en niet gediend van voetballende ongelovigen. Voor de protestants-christelijke sportliefhebbers viel in die tijd trouwens helemaal niets te kiezen. Zij konden tussen de preken door slechts een onschuldig wandelingetje veinzen. Het ging dan richting oude Spoorbaan. Vanaf de dijk kon je, tussen de populierenrij door, een stiekeme blik werpen op de verrichtingen van het zondige VVA.



Het is nu wachten op de dagen dat aan de Beethovenlaan ook de harde kernen van het supportersgilde vreemd durven gaan. Breken met oude gewoontes kan verfrissend werken. In Aalsmeer wordt ook dit seizoen soms leuk gevoetbald. Op zaterdag én op zondag.

Tekst en illustratie: Jacques de Jonge