‘Motie Kuin’ strandt door verkeerde accenten

(Commentaar) In de Raadsvergadering van afgelopen donderdag werd door Dick Kuin van Absoluut Aalsmeer een motie ‘Vreemd aan de Orde van de dag’ ingediend. Zijn fractie vond de vergaderruimtes in het souterrain weliswaar prachtig maar nogal kaal wat betreft aankleding. AA wil daar iets aan doen en stelde voor om een stukje cultureel erfgoed van Aalsmeer dat wij dagelijks zien, maar niet echt beleven, in de kelder tot leven te roepen. Kuin stelde voor om aan de Fotogroep Aalsmeer, die dit jaar 60 jaar bestaat, een verzoek te richten om alle rijks- en gemeentemonumenten van Aalsmeer te fotograferen en in door hem ontworpen lijsten tegen de wanden van de ruimtes aan te brengen. Ruimtes zouden bovendien namen van architecten moeten krijgen.

Sympathiek idee, iedere partij was het daar wel mee eens, maar toch werd het door de overige partijen als een ‘Kuintje’ ervaren. CDA, D66 en ook de VVD, wilden daar niet voor onderdoen, ook zij kwamen met een ‘Kuintje’, waarom geen foto’s van aannemers, ondernemers, projectontwikkelaars of Aalsmeerse koks? Waarom geen gebruik maken van de kunst die was opgeslagen, Frits Vogel bijvoorbeeld? Daarnaast vonden de meeste partijen, op de PvdA na, dit niet het podium om je te laten gelden, met name Ronald Fransen van GroenLinks, die vond het een devaluatie van het begrip motie.

Niet aankakken met koks
En toch sneed Kuin een onderwerp aan dat voor Aalsmeer werkelijk uniek is, namelijk het grote aantal landelijk bekende architecten dat in Aalsmeer zijn sporen heeft nagelaten. De bekende architectuur criticus Bernard Hulsman schreef in 1995 dat Aalsmeer een openluchtmuseum is van de architectuur uit het interbellum. Wanneer we echter de architect van het stationsgebouw Wattjes en de eclecticus J.W. Luik, architect Oude Veiling en slagerij Maarse, toevoegen met de wederopbouwarchitecten Salomonson, bejaardenwoningen Seringenpark, en M.F. Duintjer, stedenbouwkundige, dan kun je in Aalsmeer aan de hand van gebouwen de architectuuropvattingen laten zien vanaf het eind van de achttiende eeuw tot en met de jaren ’50. Werkelijk uniek, er is geen stad of dorp in Nederland waar dat mogelijk is, als je dat beseft kom je niet aankakken met lokale koks of ontwikkelaars.

Parijs
Om aan de raadsleden duidelijk te maken wat er verloren zou gaan als, in het kader van de centrumvisie, Flora en ophaalbrug verplaatst zouden worden, liet ik een foto zien van Tobias Rothe. Flora in de as van de Marktstraat centraal boven de ophaalbrug, vroeg in de ochtend, twee dames fietsend richting de fotograaf, in zwart en wit afgedrukt. Een beeld waar je voor naar Parijs afreist. Nu in groot formaat te zien tegen de achterwand van de grote zaal van de oude Veiling. Het is een foto die, zoals Kuin aangaf, je een wereld laat zien waar je maar al te makkelijk aan voorbij gaat.

Leren kijken
Waarom zouden trouwens in het idee van Kuin alleen leden van de Fotogroep Aalsmeer foto’s mogen indienen? Daarmee zouden fotografen als Tobias Rothe, Monique Persoon of Reint Baarda niet in aanmerking komen. En waarom moeten de foto’s in eenzelfde lijst gepresenteerd worden? Waarom bijvoorbeeld niet één foto als wand? Het gaat om het leren kijken, dat is de kracht van de foto van Rothe. Ga daar vanuit en kom niet met een ‘Kuintje’. Daarnaast kan de vraag gesteld worden waarom een ruimte een architectennaam moet krijgen.

Terug naar presidium
Gezien de reacties van de fracties was het duidelijk dat de motie het niet zou halen, Kuin was het met burgemeester Gido Oude Kotte eens dat het beter was om de motie in te trekken en om eventueel de discussie voort te zetten in het presidium.

Tekst Joop Kok