Door: Joop Kok (beschouwing)Ik heb vele herinneringen aan mijn vader. Vervelende, maar ook lieve en leuke. Een van de meest dierbare vind ik wel dat we ooit langs een zelf gegraven vijver in de tuin liepen en hij midden in het gesprek bukte om iets op de grond beter te kunnen bekijken. Hij ging door de knieën, bewoog met zijn hand over het gras en streelde teder een paar grassprieten opzij. Er kwam een geel bloemetje te voorschijn dat glansde in de zon. Tevreden kwam hij weer overeind en we vervolgden ons gesprek.
Toen ik afgelopen zondag aan het eind van de dag het nieuwe Waterfront wandelpad opliep, kwam die herinnering weer boven. Net als mijn vader bleek ineens ook de gemeente meer oog te hebben voor de schoonheid van dat wat bloeit en kwetsbaar is. Direct langs het pad was gemaaid, maar de randen had men met rust gelaten en waren uitgegroeid tot prachtige witte en gele kniehoge golven en rode accenten die opgloeiden in het avondlicht. Bijen zoemden van bloem naar bloem en de ganzen lagen teder naast elkaar in de beschutting van al die pracht zacht op een bed van klavers. Overspoeld door zoveel schoons en me wanend in een schilderij van Claude Monet, maakte ik een vreugdedans langs het water. Een mij tegemoetkomende vrouw lachte me vrolijk toe. Ik voelde me gelukkig. Eindelijk, meer oog voor de natuur, biodiversiteit, bijen, en ook ganzen een plek gunnen.
Een droom
Tot afgelopen donderdagavond koesterde ik die droom, tot op het laatste moment van de raadsvergadering toen Marjanne Vleghaar van de VVD over het achterstallig onderhoud aan de oever van het Waterfront sprak. Ineens bleek dat wat ik als een geslaagd nieuw inspirerend en weinig kostend beleid zag, ‘slecht onderhoud’ moet worden genoemd. Dat al wat kleur en vrolijkheid gaf, als onkruid moet worden bestempeld. Blijkt dat ganzen in het geheel niet vertederend zijn maar overlast bezorgen door alles onder te schijten.
Subjectief
Uit de woorden die we kiezen om een gebeurtenis of situatie te beschrijven blijkt hoe we naar de wereld kijken. Hoe subjectief we de wereld interpreteren en hoe tijdsgebonden uitspraken kunnen zijn. Wie herinnert zich niet de uitspraak van Balkenende in 2006 dat hij de VOC mentaliteit terugwenste? De VOC als voorbeeld van een bedrijf met handelsgeest, daadkracht en durf. Nu en ook toen al zou zo’n uitspraak echt niet meer kunnen. VOC wordt nu ook gezien als een bedrijf dat plunderde, roofde, koloniseerde en slaven dreef.
Hij zweeg
Het was jammer dat Ronald Fransen van GroenLinks niet, net als destijds Femke Halsema bij Balkenende deed, Marianne Vleghaar er op wees dat haar manier van kijken nogal éénzijdig was. Eerder in de vergadering had hij samen met de PvdA moties willen indienen die betrekking hadden op biodiversiteit en maaibeleid. Hij trok ze terug gezien de reacties van de overige partijen. Juist bij dit punt had hij kunnen aangeven dat dat niet terecht was. Dat de VVD er nog steeds vanuit gaat dat bloemen alleen interessant zijn als we er geld aan verdienen en dat ten koste van alles de mens centraal moet staan. Juist dat moet veranderen en dit was zijn kans. De mens maakt deel uit van een groter geheel en als we de menselijke maat als uitgangspunt nemen, dient dat in relatie te zijn tot de hem omringende wereld van Flora en Fauna. Fransen had alle gelegenheid om onze huidige manier van kijken van commentaar te voorzien en om nieuwe gedachtes vorm te geven. Helaas, hij zweeg.
Foto: archief AV/ Arjen Vos
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
8 reacties
Of een bezem en emmer aan een ketting. Of foie gras (grapje).
Een mooi en interessant stuk is dit.
Wat wel een beetje de realiteit is van de ganzen dat mensen niet uitnodigend gaan / kunnen zitten op de mooie traptreden om van de zon en het water en dan ook de bijen en vogels kunnen genieten omdat ze in/ tussen de ganzen poep zitten.
De oplossing is wellicht dat de gemeente iedere dag even de bezem erdoor haalt met een beetje water. Misschien op het zelfde tijdstip als dat ze de prullenbakken legen (zijn die grote gele monsterlijke bakken ook prullenbakken? Ze staan aan de rand van het gras bij het strand)
Maar goed daar is tijd en geld voor nodig.
Persoonlijk hou ik ook van strak mooi gemaaid. Maar ik snap dat ook de natuur zijn gang moet kunnen gaan.
Het valt mij op dat door heel Aalsmeer heen er bossage wildgroei is. Het is ook niet echt mooi wildgroei maar een beetje net niet wildgroei. Wat ik zelf heel jammer vind is dat het gras langs het waterfront niet groeit of niet gezaaid is. Dat is echt houterig onkruid. Niet echt lekker om daar met je handdoek op te gaan liggen. Maar wie weet komt het nog.
Nu wel toch over natuurlijke groei hebben. De veels te grote groenbak op het Beethovenlaan pleintje. Naast de kleine Hoogvliet dat is pas een ergernis. Er zijn al meerdere meldingen gemaakt om dat op te knappen. Het liefst het hele pleintje. 1 bak met beplanting(meer onkruid) is al meer dan genoeg. De ander is nog dramatischer en is een groot kattenriool. Idee: bak weg- bestraten- mooie boom erin- bankje er omheen en we hebben weer een mooie verbindplek. Vooral voor de ouderen is er niet echt een uitnodigende plek om daar even uit te puffen. Het waterfront is een mooie plek en dit plein zit er 200 meter vandaan. Tijd om de Hormeer nog meer op te pimpen. Maar goed dit ging over dat de een wildgroei onkruid noemt en de ander mooi stukje natuur.
Smaken verschillen zullen we maar zeggen. Maar de ganzenpoep mag van mij wel weg 🙂
Joop daarom zag ik je zo vrolijk naar huis wandelen. Ga je binnenkort ook eens wandelen bij het Rooie Dorp? Daar staat het beloofde groen al jaren in de opslag.
Joop waarschuw ff als je weer gaat dansen… dan kom ik kijken! 🙂
Prachtig stuk! 👏
Mooi Joop, typerend Ronald: de hakken in het procedurezand ipv op de inhoud…
Wacht effe Joop, bij het vragenkwartier is het procedureel niet toegestaan in discussie te gaan. Dan mag alleen B&W de vragen beantwoorden. Discussie zou de goed leidende voorzitter hebben afgekapt en dat zou jij als ervaren verslaggever toch moeten weten
Prachtige column, mijn complimenten!