Bart Kabout, wethouder met oog voor verhoudingen

(Commentaar) In mijn artikel over mogelijke kandidaten om wethouder Van Duijn op te volgen, noemde ik ook Bart Kabout. Ik omschreef hem als genuanceerd, relativerend en in staat tot het voeren van een goed debat. In zijn optreden vond ik hem wel wat voorzichtig en noemde dat schroom, daar zou hij overheen moeten stappen. Toen ik hem daar tijdens de perspresentatie mee confronteerde en vroeg hoe hij dat zelf zag, antwoordde hij: “Ik herken daar wel iets van, maar het gaat om het resultaat en in een aantal gevallen is toch datgene besloten wat het CDA voor ogen stond.”

Hij had gelijk, mede door zijn toedoen komt er geen éénrichtingscircuit over het Raadhuisplein en blijven de openingstijden van de winkels op zondag gehandhaafd.

Zijn optreden als raadslid was zakelijk en gericht op het helder krijgen van de argumentatie achter de door het College aan de Raad voorgelegde maatregelen. Zo legde hij aan wethouder Van Rijn de vraag voor hem te overtuigen dat de circuitvariant beter was dan de rotondevariant. Hij kreeg een herhaling van een antwoord dat al eerder was gegeven. Een geroutineerde politicus zou hem daar haarfijn op gewezen hebben en het pad hebben geplaveid voor het indienen van een amendement. Niet Bart Kabout, die heeft een andere achtergrond. Als advocaat bij de Rabobank hield hij zich bezig met probleemkredieten en kreeg hij met boze en geëmotioneerde mensen te maken. In zo’n situatie heb je niks aan iemand die met zijn vuist op tafel slaat. Met begrip en respect bereik je dan veel meer. Een houding die hij meenam naar de politiek. Maar die werkt anders, daar heb je niet te maken met een rechter die boven de partijen staat maar met gevoeligheden van partij- en coalitiegenoten. Dat was de reden waarom Kabout niet doorhaalde. Het was dankzij de inzet van AA, D66 en de PvdA dat alsnog zijn inzet handen en voeten kreeg. Zie daar de kracht en de zwakte van Bart Kabout: zijn oog voor verhoudingen.

Het zal een moeilijke taak zijn om wethouder Van Duijn, gezien als één van de meest talentvolle (jonge) bestuurders van het land, te doen vergeten. Die viel in een opengevallen wethoudersplek, alles wat hij zou gaan doen kon alleen maar meevallen. Voor Kabout ligt dat totaal anders, men is een wethouder gewend die het vak beheerst, eentje die, neem het Schipholdossier, durfde op te treden. Een erfenis waar hij mee om zal moeten gaan. Als verzachting, ook Van Duijn heeft zijn weg moeten vinden, die startte met het imago van ‘de met het opgeheven vingertje terechtwijzende dominee’.

De tijd en vooral Bart Kabout zelf zal leren wat hij waard is.

Eén van de onderwerpen waarop hij dat kan laten zien is het ‘Amstelveendossier’. Zijn financiële kennis en manier van opereren komt uitstekend van pas in dit vol sentimenten beladen onderwerp. Hij was al voorzitter van de commissie die de onderhandelingen met de gemeente Amstelveen voert. Door zijn benoeming als wethouder liggen de verhoudingen ineens anders en krijgt hij veel meer ruimte om zijn eigen stempel te drukken. Hier kan hij bewijzen wat hij waard is.

Voor de Raad is het jammer dat hij vertrekt, hij was het aanspreekpunt voor andere partijen en durfde, weliswaar voorzichtig en met oog voor verhoudingen, de ratio boven het sentiment te stellen. Marlon van Diemen-Kreeft, zijn vervangster, mag dan de gemiddelde leeftijd wat omlaag en de feminiene inbreng misschien wat omhoog brengen, maar inhoudelijk betekent het vertrek van Bart Kabout wel degelijk een aderlating. Dat gat zie ik haar in het geheel niet opvullen, ik vraag me sowieso af waarom juist zij hem opvolgt. Ze stond als nummer 16 op de lijst bij de afgelopen verkiezingen en behaalde slechts 18 voorkeurstemmen, Ton Harte, nummer 12 op de lijst, behaalde 19 voorkeurstemmen en Marga Heijenk nummer 13 op de lijst zelfs 74 voorkeurstemmen, leg mij maar eens uit waarom juist zij de opvolger moest worden. Getalenteerd? Ik heb het niet ontdekt toen zij in de Raad zat. Potentiële stemmentrekster omdat ze in het bestuur van Spie zit? De voorkeurstemmen gaven iets anders aan. Ze moet wel over veel voor mij onbekende kwaliteiten beschikken want zelfs haar zwangerschap weerhield het bestuur niet om haar als vervangster op te stellen.

Met het opstappen van Robbert-Jan van Duijn uit de Aalsmeerse politiek vinden er in het CDA, de Raad en het College fundamentele verschuivingen plaats, het zal tijd en energie kosten alvorens een nieuw evenwicht is bereikt. Over twee jaar is het aan de kiezer om kenbaar te maken wat die er van vindt.

Tekst Joop Kok, foto archief AV

(advertentie)