
Na de Feestweek en de Pramenrace is voor veel Aalsmeerders min of meer de zomer voorbij. Als dan in de Voogesbakkerij de anijsmoppen er weer zijn weet je: het is herfst. Tijd voor een gesprek met Martin Vooges, de 'uitvinder' van deze smakelijke traktatie en goed voor veel nostalgische verhalen.

Je stamt uit een bakkersfamilie.

Verzuiling in het broodwezen…..
“Je had inderdaad destijds veel bakkers. Mijn vader en oom hebben later Passchier en Zuyderhoudt overgenomen. Die hadden geen opvolgers. Later had je nog veel meer bakkers: Doeswijk, Boogaards, Roodenburg, De Eendracht, Gerard Jansen om er een paar te noemen. En dan had je nog Van Gils, maar die bakte geen brood, alleen gebak. Elke bakker ventte ook brood, ieder had zijn eigen wijk. Ik ging zelf ook op mijn veertiende al met de bakfiets met brood de wijk in. En dan had je als middenstander ook je eigen aanhang. Katholieken gingen doorgaans naar bakker Doeswijk, bij ons kwamen veel Doopsgezinden”
Jij werd de derde generatie bakker in de Voogesfamilie. Ooit overwogen een ander vak te kiezen?

Wenneke: “Ik wist niks van een bakkerij, had altijd administratief werk gedaan, maar het lukte al gauw me in te werken.”
Het was in de tijd dat veel bakkerijen stopten met hun bedrijf. Vooges breidde echter zijn 'imperium' uit. Er werd diverse malen in de Zijdstraat verhuisd om uiteindelijk al weer vele jaren op de bekende plek naast Blokker te zijn gevestigd.
Ook het assortiment breidde uit. Bleef de aankoop van veel Aalsmeerders in het verleden beperkt tot een halfje wit, een heel bruin en 's zaterdags wat kadetjes, mede door de komst van de supermarkten werden bakkers inventiever. En Martin Vooges heeft altijd zijn ogen goed de kost geven, ook op de vele vakantiereizen die het echtpaar maakte.
Martin: “Zag ik bijvoorbeeld op wintersport in Oostenrijk een Semmelbroodje, dan maakte ik dat na. En in Frankrijk vond ik dan bijvoorbeeld een bepaalde brioche. Thuis daarmee aan de slag. Ik heb nog een diploma gehaald in het bakken van Frans stokbrood, want dat is echt anders als het stokbrood zoals wij het hier bakken.”
College Frans stokbrood
Er volgt een klein en gedetailleerd college over de fabricage van het befaamde Franse stokbrood.
Martin vervolgt: ”We waren altijd in voor nieuwe dingen. En we hadden naast onze klanten in de winkel ook altijd onze leveranties aan grote bedrijven, aan exporteurs, aan de veiling, aan Schiphol en aan Joop van den Ende. Heel lang leverden we bijvoorbeeld ook aan Fokker. Als zulke grote klanten dan wegvallen dan moet je weer op zoek naar andere dingen. Daar ben je ondernemer voor.”
Wenneke: ”We hadden ook altijd geweldig personeel, het voelde als familie en dan denk ik aan Woudie, aan de zussen Joke, Inge en Mieke die er nog steeds zijn. Iedereen was enthousiast. We betrokken het personeel ook overal bij, je deed alles gezamenlijk. Ik herinner me dat ik soms buiten de ramen aan het lappen was en dan zeiden klanten wel: moet jij nou die ramen zelf lappen? Ja, waarom niet. We maakten geen verschil, iedereen pakte aan. Eens per jaar ging Martin er met de mannelijke medewerkers op uit en ik met de dames.”
Martin: ”Wij hebben echt de tijd mee gehad, dat is nu allemaal anders. Stonden er zaterdag al vroeg lange rijen klanten voor de deur, moesten ze een nummertje trekken. Maar ja, toen kreeg je de opkomst van de supermarkten. Die namen en nemen nog steeds al meer omzet mee uit de broodbranche. Jonge mensen hebben het druk, doen boodschappen in de supermarkten en nemen daar dan ook brood mee. En er is keus uit zo'n dertig soorten brood. Wij zijn er wel trots op dat onze zaak nog steeds zeer succesvol wordt voortgezet door Wim, Corine en Jasper Engel.”
Schetst nog eens de hectiek van hun vroegere ondernemersleven.

Had je ooit tijd voor hobbies?
“Nou nee, in die tijd echt helemaal niet.”
Je stopte met de bakkerszaak vrij jong, je was nog geen vijftig jaar.
“In zestien jaar hebben we het verdiend en daarom stopten we zestien jaar geleden.”
Verdwenen saamhorigheid
Naast het veranderend koopgedrag van de consument verdween langzamerhand ook de onderlinge saamhorigheid tussen de Aalsmeerse ondernemers, zegt Vooges, “er was destijds overleg, er waren gezamenlijke reisjes, er was openheid en dat is allemaal verdwenen. Neem alleen al in de Zijdstraat de openingstijden. Sommige winkels gaan zaterdag om half 10 open, op zaterdag gaat de een om half drie dicht, een ander weer op een later uur. De ondernemers bemoeien zich nauwelijks met elkaar, ieder heeft echt zijn eigen toko. Klantentrouw is er nauwelijks meer. Men vergeet als ondernemer dat je voortdurend moet investeren in je klanten, dan komt de trouw er ook wel.”
Terug naar nu. Hoe brengen jullie nu doorgaans de dag door?
Martin: ”Er is genoeg in en om het huis te doen. En Wenneke speelt tennis. Ik zit in het bestuur van de Korenmolen, assisteer een vriend bij de botenstalling, tennis, golf en we reizen graag.”
Wenneke: ”En vergeet niet het zelf roken van zalm. Jij volgde een cursus en maakt nu de lekkerste zalm.”
Aan het einde van het gesprek word ik meegetroond naar prachtig houtsnijwerk aan de wand van de gang.
Martin: ”Ja, ook een hobby van me. Heel leuk om te doen. Nee, we vervelen ons echt niet.“
Tekst: Leni Paul, foto's Arjen Vos
(advertentie)

260
6 reacties
Ik haalde gebak bij oom theo en tante jo en verkocht het door in mijn broodwijk in Badhoevedorp in de jaren 70.
Bakker Bart Brengt Best Brood Bij u thuis.
Mooie tijd.
Vriendelijke groet Bart.
Ik haalde gebak bij oom theo en tante jo en verkocht het door in mijn broodwijk in Badhoevedorp in de jaren 70.
Bakker Bart Brengt Best Brood Bij u thuis.
Mooie tijd.
Vriendelijke groet Bart.
Onwijs leuk artikel Martin! Ik heb jouw ‘Vooges brood’ nooit geproefd, toen woonde we nog in Nieuwveen, maar jouw gerookte zalm is verrukkelijk! Vakman!
Van 1981 t/m 1987 als bakkerij hulpje bij Martin en Wenneke gewerkt, heb in de bakkerij echt leren werken.
Denk er nog steeds met veel plezier aan terug!
Groet,
Rob
Een bakkersfamilie met een goud randje!!
Een goed ondernemer in hard en nieren!!
Veel gezondheid en geluk in uw verdere leven.
GR Jacques,
Nog altijd blij dat ik als wethouder tegen de stroom in hun woonplek aan de poel mogeljjk heb gemaakt..