‘Spring maar achterop’

Maandag overleed Eddy Christiani. De muzikant, componist en tekstschrijver woonde het grootste deel van zijn leven in Amstelveen maar verbleef de laatste jaren in Zorgcentrum Aelsmeer. Op 5 mei dit jaar was hij nog eregast bij het speciale Bevrijdingsdagconcert dat in Crown gegeven werd. Enkele weken daarvoor vierde hij zijn 98e verjaardag. Sem van Hest schreef een herinnering aan 's lands eerste popartiest.

Een eenvoudig huis in Amstelveen in een kleine straat achter de Groen van Prinstererlaan. Op de deur een koperen naamplaatje in cursief: E. Christiani. Als postbode, ik moest meer bewegen en dat is een goede stok achter de deur, kwam ik drie keer per week ook daar bezorgen en al snel begreep ik aan de te bezorgen post dat daar Eddy Christiani woonde.

In de drie jaar dat ik er post bezorgde heb ik hem een paar maal gezien en soms gesproken. Een aardige, lieve man. Broos ook. Hij moet toen rond de 85 zijn geweest en hij keek verrast op als je hem aan zijn successen herinnerde. Niet dat ik in mijn jonge jaren een Eddy Christiani-fan was. Dat niet, maar je kende wel een paar nummers. ‘Spring maar achter op’ was wel favoriet want dat kon je gebruiken om meisjes op je fiets mee te nemen. De echte fans waren minstens een generatie ouder.

Veel later realiseerde ik me pas welke invloed Eddy heeft gehad op de popmuziek in Nederland. Niet eens zozeer door zijn repertoire maar meer door zijn innovatieve manier om te gaan met muziek maken, met de instrumenten. En zoals dat deze dagen telkens werd vermeld; hij bespeelde als eerste de elektrische gitaar. In 1939, in Nederland dan, want de eerste bespeler was in 1937 Eddie Durham.

In de oorlog is hij ondergedoken geweest in België, na de oorlog kwam zijn roem en werd hij de meest populaire zanger. Dat behield hij tot medio 50-er jaren. Over die jaren en de successen in de 60-er jaren is al genoeg geschreven. Dat hoeft niet herhaald te worden.

Dan komt de vergetelheid. Hoewel er elke week wel fanmail bezorgd werd in het begin van deze eeuw. Vergeten was hij door een aantal mensen niet. Aan het handschrift kon je zien dat het leeftijdgenoten geweest moeten zijn. Eddy vond het lief, dat zei hij mij ooit een keer.

Als dan het moment komt dat zelfstandig wonen niet meer gaat, verhuist hij naar Aalsmeer. Waarom weet ik niet, wie zal het zeggen. Hier zijn wel meer beroemde artiesten woonachtig. Wellicht trok dat, of gewoonweg omdat er hier wel plek was en in Amstelveen niet.

Afgelopen maandag is hij aan zijn laatste reis begonnen en om hem te eren start ik zaterdag mijn radioprogramma bij Radio Aalsmeer om 10.00 uur met dat liedje. ‘Spring maar achter op!’

Sem van Hest