De redactie van AalsmeerVandaag kreeg een tip binnen uit een huisartsenpraktijk dat de zorg voor ouderen steeds meer onder druk komt te staan doordat Zorgverzekeraars onvoldoende financiële zekerheid bieden. Volgens de assistente van deze praktijk betekent het dat ouderen die acuut moeten worden opgenomen ver weg terecht kunnen komen en dat er wachtlijsten aan het ontstaan zijn voor mensen die thuis verpleging en zorg nodig hebben. Reden genoeg om eens te gaan praten met de kersverse directeur van Zorgcentrum Aelsmeer, Frans Knuit.
Het gesprek vindt plaats aan de hoge tafel van de boomlange voormalig directeur Jan Dreschler. Er zitten nog blokken onder de poten waarover de nieuwe directeur er nog niet uit is hoe hij ze moet verwijderen. Dat lijkt op termijn wel in orde te komen, maar hoe is dat met de zorg voor ouderen op dit moment?
Turbulent
“We worstelen er elke dag mee,“ vertelt Frans Knuit, “ik zit nu 25 jaar in de ouderenzorg en in mijn begeinperiode was het ook zeer turbulent. Nu worden de bejaardenhuizen die we toen bouwden verzorgingshuizen. Het is helemaal geen nieuw idee dat mensen langer thuis blijven. Het is ook goed dat mensen zo lang mogelijk in de eigen thuissituatie willen blijven. Ik hoop dat ik ook op die manier oud mag worden want dat is ook het mooie van dit werk, dat we met kwetsbare mensen werken.”
Mantelzorgers
Wat er volgens Knuit nu aan het gebeuren is, is dat wonen en zorg gescheiden worden. “Dit heeft tot gevolg dat mensen die een beperkte zorgzwaarte hebben, maar wel een beschutte plek nodig hebben voor zichzelf moeten blijven zorgen. Nu zijn het eerst de mantelzorgers en de buren die het moeten doen.”
“Van onze mensen wordt verwacht dat ze dan kijken of het nog gaat met de mantelzorgers. Het is de wijkverpleegkundige die moet anticiperen op vragen uit de wijk. Gelukkig hebben wij heel goede waar ik trots op ben, maar op dit moment is het zo dat onze wijkverpleegkundigen niet altijd kunnen helpen. Niet meer dan met het vinden van een oplossing en goede doorverwijzen. Daar waar ze die zorg wel bieden geeft 80% aan dat ze daar ook nog huishoudelijke werkzaamheden bij doen.”
Maximale capaciteit
Op dit moment is het zo dat het Zorgcentrum de maximale capaciteit heeft bereikt en dat er wachtlijsten zijn voor zowel opname in het verpleeghuis als voor de thuiszorg. Volgens Knuit komt dat doordat de Aalsmeerder graag in Aalsmeer wil blijven, maar ook door het brede pakket dat de organisatie aanbiedt en doordat het Zorgcentrum gewild is. Toch blijken de mogelijkheden beperkt. Het gaat namelijk gewoon over geld en niets anders.
“Wij liepen tegen het plafond van de verzekeraars aan. In juni van dit jaar hadden we al 70% van ons begrote budget uitgegeven. Dat hebben we netjes gemeld conform de afspraken en we hopen op extra budget. Zorg en Zekerheid is de enige verzekeraar die dat tot nu toe doet. Wij hebben bij wijze van spreken te maken met tien verschillende verzekeraars. Elk van hen heeft ons een budget toegewezen op basis van historische gegevens. Dat heeft vorig jaar geleid tot een cliëntenstop bij veel partijen, maar wij zijn gewoon blijven helpen en door de jaargrens van 2016 heen gegroeid. Het argument van de verzekeraars is nu dat er andere zorgaanbieders zijn die nog budget over hebben en dat mensen daar maar naar toe moeten gaan.”
Risico nemen
Wordt het Zorgcentrum gestraft voor het goede presteren en krijgt het centrum wel betaald voor wat er aan zorg geleverd wordt? “Ik hoor in de regio dat alle kleine zorgaanbieders worstelen met deze vragen. Wij zijn wel bereid enig risico te nemen, maar het moet wel verantwoord blijven. We zijn voortdurend bezig met de vraag: Hoe kom ik aan mijn geld? en krijg ik dat aan het eind van het jaar. Het betekent ook dat we elke cliënt screenen op het soort verzekering en op het zorgplafond. Het kan dus inderdaad leiden tot een cliëntenstop en daarmee tot wachtlijsten. En het kan inderdaad betekenen dat mensen hier niet terecht kunnen en ze moeten uitwijken naar Rozenholm of het Kloosterhof of zelfs buiten de gemeente geplaatst worden.”
Wachtlijst
Ingrid Vonk, hoofd van wijkzorgcentrum ‘t Kloosterhof kan zich hier helemaal in vinden. Ze heeft nog wel wat plek voor de Thuiszorg in de buurt, maar voor mensen die in aanmerking komen voor opname is ook bij het Kloosterhof een wachtlijst. Ze geeft een voorbeeld uit de praktijk: “Laatst hadden we een mevrouw van 93 jaar die was gevallen. Niet ernstig genoeg voor het ziekenhuis, maar wel zo ernstig dat ze niet alleen kon blijven. Haar kinderen en buren waren niet in staat om haar te helpen. Gelukkig hadden we één kamertje vrij voor één nacht. Toen bleek het toch zo ernstig dat ze niet naar huis kon, maar dat kamertje hadden wij al ingepland voor iemand anders. Het gevolg is nu dat mevrouw in Hoofddorp terecht is gekomen.
Spoedbedden
Het kan volgens haar ook nog zo uitpakken dat er een beroep moet worden gedaan op de spoedbedden via de huisarts en dan kan iemand uiteindelijk wel in Den Haag terecht komen.” Is er dan niets aan te doen? “Jawel, we moeten weer terug naar de situatie dat we mensen eerder in beeld krijgen. Als iemand lang thuis blijft gebeurt er uiteindelijk altijd wat. Voor die mensen kunnen we nu pas wat doen als ze een zorgzwaarte boven de drie geïndiceerd krijgen. Dan is het vaak al te laat. Daarom moeten we ook meer spoedbedden krijgen.” Het hele doel van het kabinet om de zorg voor ouderen dichter in de wijken en buurten georganiseerd te krijgen lijkt hiermee datzelfde doel voorbij te schieten.
Foto's: Frans Knuit voor Zorgcentrum Aelsmeer (Foto's Arjen Vos), ouderen aan het ontspannen in t Kloosterhof. (Foto Jan Daalman)
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
6 reacties
Argumenten kan je niet gebruiken bij de zorg .
Zorgen moet je doen, niet maken.
Budget moet beter verdeeld worden naar de doelgroepen die daar recht op hebben. Het lijkt simpel maar dat is het niet, dat begrijp ik ook wel ?!
Goed omgaan met de aanbestedingen in de zorg, het is teveel doorgeschoten.
Beste Piet,
Een zorgzwaartepakket is bepalend voor het aantal uren zorg waar een persoon recht op heeft. Hoe hoger, hoe meer uren. Intramurale zorgsetting staat voor een instantie waarbinnen de muren van een instelling zorg geleverd wordt. Zo wordt extramurale zorgverlening ook wel thuiszorg genoemd. Intramuraal verwijst naar een gebouw waarbinnen het allemaal plaatsvindt.
Vriendelijke groet,
Mariëlle Wegman
Beste Piet,
Een zorgzwaartepakket is bepalend voor het aantal uren zorg waar een persoon recht op heeft. Hoe hoger, hoe meer uren. Intramurale zorgsetting staat voor een instantie waarbinnen de muren van een instelling zorg geleverd wordt. Zo wordt extramurale zorgverlening ook wel thuiszorg genoemd. Intramuraal verwijst naar een gebouw waarbinnen het allemaal plaatsvindt.
Vriendelijke groet,
Mariëlle Wegman
Ook ik (wij) maken ons zorgen over hoe het in de naaste toekomst moet gaan. Maar met alle respect voor Mariëlle Wegman zou ik haar willen vragen wat “zorgzwaartepakketten 1 t/m 10” zijn en “intramurale zorgsetting” is. Ik weet het niet omdat ik er “nog” niet mee te maken heb!
Ook wil ik even kwijt dat ik veel waardering heb voor alle “gewone” werksters en werkers in de gezondheidszorg!
Al jaren wordt gewerkt met de zogenaamde zorgzwaartepakketten. 1 t/m 10, ooit. 1 t/m 3 zijn inmiddels wegbezuinigd. Bejaardenhuizen worden verzorgingshuizen? Nope. Het verpleeghuis is zo’n beetje de enige intramurale zorgsetting waar de hulpbehoevende oudere nog zorg kan krijgen, vanaf zzp 4 (zzp 4 en 5 wordt doorgaans afgegeven aan mensen met stoornissen op cognitief gebied). De mensen die ooit in aanmerking kwamen voor zzp 1 t/m 3 ontvangen nu zorg thuis, is de bedoeling, en moeten terugvallen op hun sociale netwerk. Een netwerk dat niet altijd meer aanwezig is. De zorg moet en kan goedkoper, maar bezuinigingen treffen vooral ouderen- en gehandicaptenzorg. Graaicultuur binnen directies doen ook geen goed. Kijk maar eens naar de tweejaarlijkse Top 50 van Actiz. Bestuurders verdienen een vermogen, over de ruggen van medewerkers en cliënten. Verzekeraars, zorgkantoren en marktwerking heeft deze tak van zorg compleet uitgehold! De verzorgingsstaat die we ooit waren, zijn we allang niet meer. En dat is op punten ook goed geweest. Momenteel kunnen we echter wel stellen dat ons land (regering) hierin echter ernstig is doorgeschoten en op veel plaatsen tekortschiet!
Leve de marktwerking! Ieder land heeft blijkbaar zijn prioriteiten…