Nieuwe Nederlanders: ‘Ik waardeer de rust van Kudelstaart’

Door: Jan Dreschler. Haar naam is Elma Balbuena en ze is 46 jaar oud. Haar wieg stond in het Caraïbisch gebied. Ze is al twintig jaar in Nederland en woont in een eengezinswoning in Kudelstaart. Haar leven kende ups en downs. Soms is ze eenzaam en mist ze haar familie. Toch heeft ze besloten om in Nederland te blijven. Op 11 juli werd ze Nederlands staatsburger.

Elma werd geboren in het dorp Porto Plata in de Dominicaanse Republiek, ongeveer tweehonderd kilometer ten noorden van de hoofdstad Santo Domingo. Het ligt aan de kust en er is veel toerisme. Ze komt uit een hecht gezin. Ze waren niet arm of rijk, min of meer een gemiddeld gezin in een land dat niet in alle opzichten even welvarend was. Ze was de oudste van vier meiden. Toen haar ouders scheidden en haar moeder een nieuwe man kreeg, werden er nog twee meisjes en twee jongens geboren, halfbroers en halfzusters. Elma zegt: “Ik heb niet veel geleerd. Ik moest als oudste na de lagere school mijn moeder helpen in het gezin. Ik heb daar wel begrip voor, maar ik heb ook wel verdriet van het feit dat ik zo weinig geleerd heb. Mijn broers en zusters hebben die gelegenheid wel gehad.”

Liefde op eerste gezicht
Ze ging al heel jong met iemand samenwonen. Ze was toen zestien jaar. Ze runde samen met haar vriend een kleine supermarkt. In die tijd werd ook haar oudste dochter geboren. Elma was toen zeventien. Inmiddels is haar oudste dochter 29 en is Elma op 46-jarige leeftijd een jonge oma. De man met wie ze was, ging na vier jaar vreemd, zoals Elma het noemt. Dat was schokkend. Ze is bij haar moeder ingetrokken en in een restaurant gaan werken om de kost te verdienen. Daar leerde ze in 2003 een Nederlandse man kennen. Het was liefde op het eerste gezicht. “Ik moest altijd om acht uur ’s ochtends beginnen en tot mijn verbazing was daar elke dag weer die Nederlander te vinden. Het was, dat zal niemand verbazen, een Aalsmeerder.”

Gelukkig was het zomer
Na de uitgebreide kennismaking daar heeft hij haar uitgenodigd om naar Nederland te komen en is zij drie maanden hier geweest om kennis te maken met het land. Vervolgens is Elma teruggegaan naar de Dominicaanse Republiek om alle papieren voor zichzelf en haar dochter in orde te maken. Dat duurde negen maanden. “Het was in die tijd nog gemakkelijk,” zegt ze, “nu is het een stuk moeilijker.”

Vervolgens kwam ze met haar dochter naar Nederland toe. “Het was gelukkig zomer dus het weer viel mee. Ik vond alles hier mooi. Wat wil je, ik was verliefd! In de tijd daarna had ik het soms best wel moeilijk met het feit dat ik mijn familie niet kon zien. Maar ondanks de heimwee hield ik vol, want ik hield van hem.” Samen kregen ze een dochter die nu zeventien is en nog thuis woont. “In 2009 is de relatie helaas gestrand en toen was ik weer alleen. Ik ben nu getrouwd met een andere man die ik op werk heb leren kennen. Wij zijn veel samen, maar hij heeft ook z’n eigen appartement in Mijdrecht.”

Toekomst veilig stellen
Dat zij nu na twintig jaar de beslissing heeft genomen om Nederlands te willen worden, komt omdat ze ook voor de toekomst veilig wil stellen dat ze bij haar dochters kan blijven. “Nederland is een goed land om in te wonen. Na mijn scheiding heb ik hier zoveel steun ontvangen, veel meer dan in mijn eigen land. Bovendien zijn dingen in Nederland goed geregeld.”

Openbaar vervoer niet zo goed
Elma woont in een eengezinswoning in Kudelstaart samen met haar jongste dochter. De oudste woont in Amstelveen. Een zus woont in Antwerpen. Als het over Kudelstaart gaat zegt zij: “Ik vond het aanvankelijk een saaie plek. In Amsterdam is het veel gezelliger, maar ook wel heel erg druk. Tegenwoordig waardeer ik dat hier het lekker rustig is. Het openbaar vervoer is niet zo goed geregeld. Soms moet je heel lang wachten op de bus en het is ook wel heel duur geworden.”

Inburgeringscursus moeilijk
Elma spreekt behoorlijk goed Nederlands. Gevraagd naar de inburgeringscursus zegt ze: “De inburgeringscursus vond ik moeilijk. Ik heb wel alles gedaan, maar omdat ik niet goed lezen en schrijven heb geleerd, was het ingewikkeld om het te voltooien.” Sinds achttien jaar doet Elma schoonmaakwerkzaamheden op de veiling. “Op de veiling heb ik heel veel goede collega’s. Het is ongelooflijk hoeveel verschillende culturen je daar tegenkomt, uit Oost-Europa maar ook uit Zuid-Amerika en Noord Afrika. Over het algemeen praten de mensen Engels met elkaar. Mijn moedertaal is Spaans. Ik spreek maar een paar woordjes Engels. Maar ik heb hier van een vriendin ook Portugees geleerd. Het leuke van al die nationaliteiten is dat je heel veel van elkaar kunt leren.”

Minpuntje is het weer
Als je haar vraagt of ook minpuntjes zijn wordt onmiddellijk het weer genoemd. “Het is af en toe koud en af en toe warm. Heel anders dan het constante aangename weer in de Dominicaanse Republiek. Ik heb de indruk dat de mensen in de Dominicaanse Republiek ook wat blijer zijn dan in Nederland. Met vakantie of mooi weer dan zijn de mensen hier ook blij, maar als het slecht weer is worden ze toch wat chagrijniger.”

Elma komt nog wel met enige regelmaat in haar vaderland. “Ik ga ongeveer één keer per jaar naar de Dominicaanse Republiek om mijn familie te zien. Ik mis mijn moeder die nog in leven is. Het zijn wel dure reizen. Op de lange duur wil ik misschien proberen een paar maanden per jaar daar te leven en een paar maanden hier.”

(Foto’s: Jaap Maars)