Nieuwe Nederlanders: ‘De mensen zijn hier vriendelijk’

Ongeveer eens in de zes weken vindt er in de Trouwzaal van het raadhuis een ceremonie plaats waarbij zogenaamde ‘nieuwe Nederlanders’ de eed afleggen en zich vanaf dat moment officieel Nederlands staatsburger mogen noemen. Ze zijn afkomstig uit alle windstreken en hebben verschillende redenen waarom ze graag Nederlander wilden worden. Met regelmaat geven we op AalsmeerVandaag ruimte aan deze in Aalsmeer of Kudelstaart woonachtige nieuwkomers. Wie zijn deze mensen, wat is hun achtergrond, waarom kwamen ze naar Nederland en wat vinden ze van Aalsmeer? Deze keer vertelt de van oorsprong Syrische Ahmed over zijn beweegredenen om Nederlander te worden.

Door: Jan Dreschler. Ahmed is een innemende jonge man van 35 jaar oud, woonachtig in één van de woninkjes op het Seringenpark. Hij is nu zes jaar in Nederland en spreekt de taal behoorlijk goed. Hij werkt hard, 65 uur per week in twee banen. Zijn wieg stond in Syrië en op 15 december jongstleden kreeg hij de Nederlandse nationaliteit.

Ahmed is geboren in Salamiyah een flink dorp in het midden van Syrië. Wel een andere wereld; de huizen staan wat rommelig door elkaar maar de natuur is er prachtig. De bevolking was arm, maar er was wel een grote onderlinge betrokkenheid. In dat dorp begon Ahmeds vader samen  met zijn broer een supermarkt. Als oudste kind hielp Ahmed vaak in de winkel en zou later zijn vader opvolgen. Toen hij zeventien jaar was sloeg het noodlot toe. Zijn vader kreeg longkanker en stierf. Ahmed en zijn broer gingen van school om de winkel draaiende te houden.

Bommen
In 2017 brak de oorlog uit. Op de grond in zijn dorp werd niet gevochten, maar in de lucht des te meer en de bommen vielen ook op zijn woonplaats. Zij waren hun leven niet meer zeker. Met zijn moeder en broers besloten ze te vluchten, aanvankelijk naar Turkije, dat was het dichtste bij. Ze moesten wel alles achterlaten waaronder de eigen zaak. “Ons leven was toch belangrijker.”

Toen de oorlog steeds maar voortduurde kwamen ze tot de conclusie dat ze elders een nieuw leven zouden moeten opbouwen  en kwam Europa in beeld. Voor Nederland werd gekozen omdat dat land de beste kansen bood op gezinshereniging. “Zoiets weet je omdat er best veel onderlinge contacten zijn met andere Syriërs in heel Europa en men daardoor een vrij goed beeld heeft hoe het overal gesteld is met het vestigingsklimaat.”

Moeder ging vooruit en de broers volgden later. Dat was in 2018. Eerst werd het gezin in een asielzoekerscentrum in Heerhugowaard geplaatst en na een poosje was er een woning in Aalsmeer. Daar werd het op den duur wat krap met zes personen in een klein huis en is Ahmed op zichzelf gaan wonen.

‘Ik ontmoet veel Nederlanders’
Ahmed spreekt goed Nederlands. “Dat komt door mijn werk,” zegt hij, “ik heb niet zo heel veel contact met andere Syriërs, ik spreek ook geen Engels, maar ik ontmoet wel veel heel veel Nederlanders en zodoende leer ik de taal.” Dat Ahmed gericht is op het volledig beheersen van de taal blijkt wel tijdens het gesprek. Zodra er een moeilijk woord valt wordt het opgeschreven en vraagt hij naar de correcte uitspraak.

Eenzaam
Ahmed werkt hard. Hij heeft een volledige baan bij een autoplaatwerkerij en werkt daarnaast zo’n 25 uur per week bij de Jumbo als assistent-teamleider. Zo is de supermarkt een constante factor in zijn leven. “Het werk in Nederland is perfect,” zegt hij, “maar daarnaast ben ik soms ook wel eenzaam. Mensen zijn hier veel meer op zichtzelf dan ik in Syrië gewend was. Vandaar dat het goed voor mij is om zoveel te werken.”

De begintijd was moeilijk. Maar er waren ook hartverwarmende dingen. “Ik wilde graag een fiets en vond een perfect opgeknapt exemplaar voor maar 40 euro. Toen de verkoper vroeg waar ik woonde en ik aangaf dat dat in het asielzoekerscentrum was deed hij spontaan nog tien euro van prijs van de fiets af terwijl die toch al spotgoedkoop was.”

Baas ontevreden
Het contact met de gemeente herinnert hij zich als ingewikkeld. “Ik kwam bij een klantmanager terecht vanwege de uitkering die ik de eerste tijd ontving. Ik wilde heel graag èn de taal leren èn werken tegelijk. Ik werd bij een Lidl in Amsterdam geplaatst terwijl ik nog helemaal geen Nederlands kende. Dan kan je ook de etiketten niet lezen en je werk niet goed doen. Ik voelde mij daar erg ongelukkig en mijn baas was ontevreden.”

Toe hij terugkwam bij de gemeente dat dat zo niet werkte was de boodschap: ‘je MOET wel werken!’ “Ik vond het onaangenaam om dat op die manier te horen, want dat was nu juist wat ik het allerliefste wilde.”

Slecht te verteren
Die begintijd heeft hij al lang achter zich gelaten. En hij heeft ook wel begrip voor het feit dat Nederland worstelt met de instroom van vreemdelingen en alle  problemen van dien. Hij erkent dat er ook wel mensen zijn die wat minder ernst maken met hun integratie. Maar Ahmed vindt het slecht te verteren dat de goeden onder de kwaden moeten lijden.

Iets waar hij ook wel last van heeft gehad is het feit dat zo lang je de taal nog niet goed spreekt mensen geneigd zijn om te denken dat je dom bent. Maar dat is natuurlijk niet zo. Het kost gewoon tijd om je het Nederlands voldoende eigen te maken.

‘We zijn hier niet in Syrië’
De mensen zijn over het algemeen aardig en hij heeft hij het in Aalsmeer naar zijn zin. “Ik ben heel erg dankbaar voor de kans die ik hier heb gehad om mijn leven opnieuw te starten.”

Lastige dingen in de omgang met anderen zijn vaak cultureel van aard. “Ik denk vanuit een andere cultuur en dan kom je soms met oplossingen die misschien best wel goed werken, maar on-Nederlands zijn. Dan hoor ik nog wel eens: “We zijn hier niet in Syrië!”

“Ook kan het zijn,” vervolgt hij, “dat ik een grapje maak en dat dat als serieus wordt opgevat. Maar het omgekeerde komt ook voor, dat ik iets serieus wil zeggen en dat de ander begint te lachen.” Overigens is Ahmed daar mild over en snapt hij ook dat hier vanuit een andere context gedacht wordt.

Knipperlicht
We hebben het over ons dorp. “Ik ben blij dat ik in Aalsmeer woon. Het is hier rustig en de mensen zijn vriendelijk. In Amsterdam is wat dat betreft wel anders, daar zie je veel politie op straat en dakloze mensen en er is ook veel criminaliteit. Ik rijd op een motor en toen ik in Amsterdam een document moest halen bij de IND parkeerde ik mijn motor voor de deur. Ik was maar tien minuten binnen geweest, maar mistte gelijk een knipperlicht. Dat was er gewoon afgebroken. Zoiets zie ik in Aalsmeer niet zo snel gebeuren.”

Op de vraag waarom hij tot Nederlandser genaturaliseerd wilde worden, zegt Ahmed: “als je alleen Syrisch bent ben je beperkt in allerlei dingen. Het is fijn om Europeaan en in mijn geval Nederlander te zijn en twee talen te spreken. Je kunt dan overal aan deelnemen, het maakt het leven voller.”

Of hij altijd in Nederland zal blijven of terug gaan naar Syrië als de oorlog ooit eindigt is een vraag waar hij zo geen antwoord op heeft. “Ik wil graag een gezin stichten, maar er is nu nog niemand in beeld. Als ik ooit iemand tegenkom dan is dat een besluit dat je samen neemt.”

(Foto’s Arjen Vos)