Meefietsen met kanker geeft Ride for the Roses een andere lading

Door: Arjen Vos. Ze siert al enkele weken vrolijk lachend de promotieposter van Ride for the Roses en ook komende zondag verschijnt ze weer aan de start van het fiets- en wandelevenement voor KWF: Sejal Korenromp. Dat de organisatie haar foto dit jaar gebruikte voor de campagne valt te begrijpen. Zo’n sprankelende deelnemer in het shirt van de hoogste fondsenwerver is immers een mooi uithangbord. Dat achter het beeld een heftig verhaal schuilgaat, vertelt de foto niet.

Wat het doet als je hoofd op een poster door de hele regio te zien is, heeft de Aalsmeerse Sejal intussen geweten. Talloze vrienden, familieleden en kennissen hebben haar herkend en delen foto’s van het affiche op sociale media. Dat brengt namelijk geld op want Sejals moeder draagt vijf euro bij voor elke keer dat iemand een nieuwe locatie deelt. De teller staat intussen op zo’n twintig stuks dus moeders mag de beurs trekken. Op Sejals persoonlijke fondsenpagina staat inmiddels al het riante bedrag van ruim 4500 euro, vorig jaar was ze met 5425 euro lijstaanvoerder en kreeg als beloning het tricot aan waarmee ze op de foto staat. Gedreven als ze is, wil ze het bedrag van vorig jaar proberen te overtreffen.

Adrenaline en liefde
Dit wordt Sejals vierde ride’. Twee keer fietste ze de Aalsmeerse editie en één keer die van Almere. Nu twee keer 100 kilometer, één keer 50 en vorig jaar de 25. Die korte afstand tijdens de laatste editie had een reden. Sejal: “Een paar dagen voor de Ride had ik net mijn eerste chemobehandeling achter de rug nadat ik in mei de diagnose borstkanker kreeg. Mijn oncoloog had liever niet dat ik 100 kilometer zou fietsen al had ik op adrenaline en met de liefde van mijn familie misschien wel de 50 kunnen halen.”

Toevalstreffer
Dat Sejal zelf kanker zou krijgen was niet iets waar ze rekening mee had gehouden maar wat haar en het gezin trof als een mokerslag. “In het jaar dat ik 50 werd kreeg ik de uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek. De brief kreeg ik in februari maar ik had hem naast me neergelegd. Totdat ik in april die bus bij het raadhuis zag staan en er weer aan dacht. Toen werd er iets bij me gevonden. Een toevalstreffer. Was ik meteen in februari gegaan dan was er waarschijnlijk niets te zien geweest en bij een maand later waren er wellicht uitzaaiingen. Het gekke is: ik had absoluut geen aanwijzingen, ik voelde me sterk en gezond en zat heerlijk in mijn vel. Dat zegt dus niks maar het is heel confronterend als het anders blijkt te zijn.”

Bijdrage voor KWF in plaats van cadeaus
Er volgde een operatie, bestralingen en een chemokuur. De behandelingen duurden bijna een jaar, mei dit jaar werd Sejal ‘schoon’ verklaard. Bijzonder is dat zowel haar vader als de vader van echtgenoot Robert-Jan aan kanker zijn overleden waarmee de betrokkenheid bij het KWF en de deelnames aan de ‘Ride’ verklaard zijn. “Als we feestjes gaven, wilden we geen cadeaus maar vroegen we een bijdrage voor het KWF.”

“Meedoen terwijl je kanker hebt en de operatie en bestralingen zijn net voorbij, geeft wel een andere lading,” erkent Sejal die eerder deze week haar 51^e verjaardag vierde. Deed ze vorig jaar samen met vriendin Nidia mee, als zondag het startschot klinkt, rijden ze als kwartet. Sejals neef komt er speciaal voor over uit Amerika en ook doet er nog een vriend mee. Als team ‘Two Thorns Between The Roses’ is er al bijna 6500 euro ingezameld. Wie ook een bijdrage wil leveren kan dat doen via deze wervingspagina.

(Foto’s: Arjen Vos en Ride for the Roses)