Lintjesregen treft alleen heren

Net een week in dienst en dan vooral feestelijkheden waarop de nieuwe burgemeester zich mocht storten. Gebak eten met 60 jarige bruidsparen en lintjes uitreiken aan inwoners met bijzondere verdiensten. Voor een volle Burgerzaal slaagde Gido Oude Kotte ook voor dit examen. Ontspannen en vloeiend leidde hij de plechtigheid waarbij zeven mannen de eer van een koninklijke onderscheiding te beurt viel.

In de vijf jaar dat AalsmeerVandaag bestaat was een damesloze lintjesregen nog niet voorgekomen. Elke editie telde wel een of meer vrouwen die in het zonnetje gezet werd vanwege verdiensten voor de samenleving. Begrijpelijk dat de nieuwe burgemeester een oproep deed aan ‘het volk’ om voor volgend jaar goed na te denken over voor te dragen vrouwen.

Wat overigens niet weg nam dat het zevental heren dat veelal onder valse voorwendselen naar het gemeentehuis was gelokt, het lintje dubbel en dwars verdiende. Kruiwagens vol vrijwilligerstaken worden en werden er door de nieuwe geridderden uitgevoerd. Indrukwekkend waar ze de tijd vandaan halen.

Diepste geheim
Voordat de eerste gelukkige tamelijk verbouwereerd het podium werd opgeroepen, gaf Oude Kotte de aanwezigen een klein inkijkje in de procedure: “In het diepste geheim en al maanden geleden zijn de aanvragen ingediend bij de gemeente. En dan begint het pas. Ik zal u niet vermoeien met hoe dat precies in zijn werk gaat, maar het is een lang, intensief traject met pittige beoordelingscriteria. U krijgt dat lintje dus niet zomaar. En als alles rond is, komt het laatste onderdeel: de smoes. Hoe krijgen we u nietsvermoedend naar het gemeentehuis…”  

Gouden handjes
In het geval van Jaco Alderden, door de burgemeester abusievelijk als Van Alderden aangekondigd, was er een aannemelijk excuus. Zijn zoon werd 40 en zou trakteren op een gezellig dagje uit. Dat die begon in het gemeentehuis was natuurlijk verdacht. 

Actief bij de Waterscoutinggroep Wiol en Willem Barendsz. is Alderden een vrijwilliger met gouden handjes. De klusjesman die iedere zaterdag aan het werk is in en rond het clubhuis. Lassen, timmeren, ramen vervangen, alles doet hij. “Ik ga binnenkort verhuizen,” grapte de burgemeester tussendoor. Alderden zou hem vast en zeker zo gaan helpen. 

Alderden combineerde zijn hobby met zijn werk als inkoper op de Bloemenveiling, waar hij lange dagen maakte en altijd vroeg op moest. “U heeft geen behoefte om op de voorgrond te treden, bent een noeste werker, een stille kracht, iemand zonder poespas, oprecht en vriendelijk, een voorbeeld voor anderen. U bent een verbinder. De samenleving kan niet zonder mensen zoals u,” aldus Oude Kotte, waarna hem de medaille werd opgeprikt.  

Begaan met medemens
Herman Beunder, de tweede die gedecoreerd werd, dacht dat hij vanmorgen nog even moest vergaderen over de braderie. De aanvraag voor een lintje kwam maar liefst van zeven kanten. Een duizendpoot werd hij genoemd. Vanaf 1972 is Herman Beunder actief op vele terreinen. Bestuurslid van de personeelsvereniging van de VBA waar hij opviel door zijn energie en organisatorisch talent, iemand die dingen voor elkaar krijgt, altijd ideeën heeft en mensen weet mee te krijgen. Begaan met de medemens, collegiaal, loyaal en fijn om mee samen te werken. Hij was penningmeester bij mannenkoor Con Amore, vrijwilliger bij hardloopwedstrijden van Le Champion in Alkmaar en actief bij Kinderboerderij Boerenvreugd waar Beunder de brug slaat tussen bestuur en vrijwilligers 

Maar ook binnen de OVAK kennen ze hem. Daarvoor verzorgt hij de ledenadministratie en het ledenblad. Hij is actief voor het historisch archief van Royal Flora Holland en was tot voor kort chauffeur van Ons Tweede Thuis. Verder helpt hij bij de braderie en met het opknappen van de pramen voor de Pramenrace. 

Als laatste en misschien wel belangrijkste noemde de burgemeester zijn onmisbare steun aan zijn dochter en haar gezin die moeilijke tijden beleven. Beunder wordt omschreven als iemand die zich met hart en ziel inzet voor een ander. Sociaal, eerlijk en oprecht, altijd paraat, nauwgezet, een harde, toegewijde werker. “Een onmisbare, betrokken en enthousiaste vrijwilliger die elke vrijwilligersorganisatie zichzelf graag toewenst.”

Geen toontje lager
Voor voormalig rozenkweker Piet Donicie was een eigen kwekerij hard werken, maar geen belemmering om in zijn vrije tijd ook de handen uit de mouwen te steken.  

Hij begon zijn lange vrijwilligerscarrière in 1975 bij RKDES waar hij van alles deed. Onder meer was hij wedstrijdsecretaris, medeoprichter en organisator van het straatvoetbaltoernooi en elftalbegeleider. Iedere zaterdag en zondag voor dag en dauw op om de velden te keuren en binnen de club al benoemd tot lid van verdienste. 

Daarnaast al 20 jaar secretaris van Schaatsvereniging VZOD waarvoor Donicie de koek en zopie op het ijs regelt en helpt met het onder water zetten van de skeelerbaan zodat de kinderen er lekker kunnen schaatsen. 

Donicie is bestuurslid van de Parochiële Caritas Instelling met als doel zorg voor kwetsbaren. Daarvoor bezoekt hij onder meer ouderen, zorgt dat er met Pasen paasbroden in de pakketten van de Voedselbank zitten, en gaat langs in het detentiecentrum Schiphol.

Verder was Donicie vrijwilliger bij de Stichting Hulpgoederen Roemenië en zingt hij in het St. Ceaciliakoor in Bovenkerk. “U bent er de man niet naar om een toontje lager te zingen, want ook voor het koor zet u zich met hart en ziel in. Als voorzitter, archivaris en allerlei andere hand- en spandiensten.”

Na zijn pensionering kon er nog wel wat bij, Donicie werd vrijwilliger bij de Parochie Amstelland en voorzitter van de Zonnebloem.

Mensen hoop geven
De naam Guus Droppert hangt nauw samen met voormalige Huishoudschool De Poort waar hij jarenlang directeur van was.

Daarnaast vrijwilliger op vele fronten. Als leider van de jongensclub, vakantiekampen, de zondagsschool en allerlei andere activiteiten voor de kerk. In 1996 werd Droppert vrijwilliger bij het Arbeidspastoraat waar hij geestelijk verzorger was en mensen begeleidde die werkloos waren geworden in de Amsterdamse havens. De mensen weer hoop geven was hier zijn streven. 

Ook was hij geruime tijd vicevoorzitter van het Rode Kruis in Aalsmeer en sinds 2012 de secretaris van de Adviesraad Sociaal Domein waar Droppert ‘van onschatbare waarde’  is.  

Daarnaast was Droppert een aantal jaren bestuurslid van Stichting Thuis Sterven. Integer, contentieus, verantwoordelijk. Een man zonder opsmuk met een groot hart en een brede maatschappelijke interesse. Zo werd Droppert omschreven door de aanvragers van de onderscheiding. 

Beminnelijk en wijs
Dick Koolhaas werd geroemd voor zijn inzet voor de Lijnbaankerk. Vanaf 1983 is hij zeer betrokken bij de kerk, onder meer als ouderling. In een tijdsbestek van ruim 35 jaar was hij zes keer ouderling, elke keer voor een periode van tenminste vier jaar. Daarnaast zat Koolhaas vele jaren in het moderamen van de kerkenraad als tweede voorzitter. De kerk omschrijft Koolhaas als een beminnelijk en wijs mens, een bruggenbouwer en een verbinder, zowel binnen als buiten de kerk. 

Als vrijwilliger bij Stichting Oost-Europa Zending vertrok hij met een team meerdere malen mee naar Albanië en Roemenië om te helpen met het opknappen van onder meer een weeshuis, een bejaardenhuis en een school. In 2006 werd hij vrijwilliger bij de Ichtusshop en is hij chauffeur bij Tafeltje Dekje van het Zorgcentrum Aelsmeer. Toegewijd en trouw zijn termen die gebruikt werden om Koolhaas te omschrijven. 

Gedreven en integere bestuurder
Wim Poortvliet werkte als projectmanager bij de KLM, maar is ook al bijna 40 jaar actief als vrijwilliger. “Tot in zijn diepste vezels,” aldus de burgemeester.

Hij was jarenlang penningmeester voor diverse kerkelijke commissies maar zijn rol als voorzitter van de Commissie Kerkbouw sprong er uit. Mede onder zijn leiding werd De Spil gebouwd.

In 2012 werd Poortvliet voorzitter van de Kerkenraad. Een functie waarin zijn organisatorische en bestuurlijke vaardigheden goed van pas komen. Hij is iemand die mensen kan enthousiasmeren, een waardevolle eigenschap bij het werven van vrijwilligers dat vandaag de dag steeds lastiger wordt. 

Van 1989 tot 1997 zat Poortvliet in het bestuur van de vereniging voor Protestants Christelijk Onderwijs Aalsmeer. In die rol heeft hij zich verdienstelijk gemaakt bij de fusie tussen de Christelijke en de openbare Mavo. “Een gedreven en integere bestuurder. Iemand die zorgvuldig met de gevoeligheden kon omgaan en ogenschijnlijk onoverbrugbare verschillen toch met elkaar wist te verenigen.”

Als secretaris van de Vereniging Gepensioneerden KLM komt Poortvliet op voor de belangen van gepensioneerden. 

Jan Joore dacht dat hij vandaag met de werkgroep moest vergaderen over aanpassingen bij de renovatie van het gemeentehuis. “Het gemeentehuis moet immers beter toegankelijk worden voor mensen met een beperking. Maar vandaag draait het om u,” zo begon de burgemeester. Met de stoel die hij erbij pakte kwam Oude Kotte op gelijke hoogte met Joore die zich vanwege een dwarslaesie in de jaren ’90 in een rolstoel voortbeweegt.

Ondanks tegenslag is Joore zijn veerkracht en optimisme nooit kwijt geraakt. Hij wierp zich op als belangenbehartiger van mensen met een fysieke beperking. Als actief lid en vrijwilliger bij de Rolstoelbasketbalvereniging waar hij zich een groot voorvechter van de gehandicaptensport toont. 

Sinds 2004 is Joore ook lid van de Participatieraad Gehandicapten Aalsmeer. Vanuit die rol maakt hij zich onder meer hard voor betere toegankelijkheid van overheidsgebouwen voor gehandicapten. Als ervaringsdeskundige heeft hij goed oog tegen welke hindernissen mensen met een fysieke beperking aanlopen. 

U was bijna 10 jaar lid van het Overleg Lichamelijk Gehandicapten Amstelland (OLGA) dat de belangen behartigt van mensen met fysieke en zintuigelijke beperking in de Amstelland regio. “Aalsmeer heeft het mede aan u te danken dat de Watertoren, de Oude Veiling, het Oude Raadhuis en straks na de renovatie dit gemeentehuis beter toegankelijk zijn geworden,” zo sprak Oude Kotte die ook zijn humor en positieve insteek roemde.

Tekst Arjen Vos, foto's Jaap Maars

(advertentie)