Hoge leeftijd geen belemmering voor actief leven

Door Leni Paul. Nog niet eerder werden we bij het betreden van een woning begroet door een luid zingende Jan Smit. De Volendamse zanger komt ons in de gang al overdonderend luid uit de speakers tegemoet, als we kennis maken met de 92-jarige Gerard Pouw in zijn huis aan de Bisschop Koenraadstraat. Een opgewekte kwieke Kudelstaarter die ons graag zijn opmerkelijke levensverhaal vertelt.

Pouw blijkt een geboren verhalenverteller die aangeeft waarom die Smit ons al bij binnenkomst op luide toon begroette. “De hele dag luister ik naar deze muziek. Daar word ik blij van.”

Tropendienst
Een licht accent verraadt dat Pouw zijn jeugd doorbracht in het oosten van het land. “Ik ben geboren en opgegroeid in een groot gezin in Deventer. Acht kinderen en we waren nogal sportief. Twee broers zijn gymnastiekleraar geworden en ik zelf ging naar de tuinbouwschool in Deventer. Daarna ben ik twee maanden gaan werken in een fabriek, maar ik moest al snel in dienst. Ik heb twee jaar tropendienst gedaan als militair in Indonesië en weer terug ben ik op een drukkerij gaan werken. Maar tot op de huidige dag blijven sporten.”

IJs- en badmeester
Opleiding tuinbouw en dan naar een drukkerij? (Gulle lach)”Ja, ik kon daar meer verdienen dan op een kwekerij. Mijn leven lang was ik ook lid van de vakbond FNV. Ik ben tien jaar in die drukkerij gebleven. Maar intussen had ik mijn diploma als gymnastiekleraar gehaald kon ik les gaan geven aan diverse verenigingen. Toen ik dan ook een advertentie zag als ijsmeester in Deventer heb ik daarvoor gesolliciteerd. Ik ben tien jaar in die functie gebleven.” De druk pratende Pouw doorspekt zijn opmerkelijk levensverhaal graag met anekdotes. Zo horen we onder meer dat hij naast ijsmeester, ‘s zomers de functie van badmeester bekleedde, een jaar greenkeeper was op de golfbaan waarna opnieuw een wonderlijke vervolgstap werd gezet in de horeca van Deventer.

Bloeiend uitgaansleven
(Er valt plotseling een kleine stilte) “In de randstad denkt men wellicht dat Deventer een saaie provinciestad is, maar er was en is daar een bloeiend uitgaansleven. Mijn baas in de horeca, Wezenbeek, kocht op een gegeven moment drie villa’s, een daarvan was het Kamphuis in Lunteren en daar heb ik een tijdje als huismeester gewerkt.” Maar ook daar bleef Gerard niet lang. Hij kwam uiteindelijk toch terecht bij zijn eerste liefde; de tuinbouw. “Op een gegeven moment zag ik een advertentie waarin een assistent werd gevraagd op een kwekerij op de Plesmanlaan in Amsterdam en dat trok me wel. Ik had tenslotte de tuinbouwschool gedaan. Dus vijf jaar in de Dieffenbacchia en de Saintpaulia. Na enkele jaren werd de kwekerij verkocht en toen ben ik nog twee jaar gaan werken op de Noorddammerlaan. Met 59 jaar kon ik in de VUT en toen belandde ik in 1980 in Aalsmeer. Eerst in de Weteringstraat maar nu woon ik alweer 30 jaar hier in Kudelstaart. Ik heb 33 jaar samengewoond en was een van de eersten in die tijd die ging samenwonen.”

Raadsel
Na een werkzaam leven in diverse beroepen en functies is Pouw dus al een kleine 40 jaar met pensioen. En onder meer een verwoed tennisser gebleven die volgens insiders zeer vakkundig twee keer per week een balletje slaat.

 “Ja, na mijn pensioen heb ik me nog nooit een moment verveeld. Ik verzamel van alles. Bijzondere stenen, speciaal klein aardewerk, kleine zeehondjes, ik draai de hele dag door muziek, ik werk al 25 jaar elke dag op de geitenboerderij in het Amsterdamse Bos. Daar heb ik ook een biologische groentetuin waar elke dag wel wat te doen is. En Aalsmeer is echt een dorp met verenigingen. Ik bridge, ik klaverjas, ik tennis bij twee clubs en ik ben door mijn drie dochters inmiddels al bet-overgrootvader. Ik ben gelukkig gezond van lijf en leden, Geheim? Bezig blijven, je lichaam en geest bezig houden, je nooit vervelen. Het begrip eenzame bejaarde blijft voor mij dus echt een raadsel. En zeker in Aalsmeer met zijn vele verenigingen is dat niet nodig.”

Foto’s Jaap Maars