‘Ik heb voor zeven burgemeesters gewerkt’

Door: Leni Paul. Nog enkele maanden en dan ligt haar werkzame leven achter haar. Ze ‘diende’ onder zeven burgemeesters in een periode van 47 jaar. Komende maand wordt ze 65 jaar en ze vindt het nu welletjes. We kijken met Luci Beumer-Persoon terug op haar boeiende loopbaan in dienst van de gemeente Aalsmeer. Tot op de dag van vandaag vervult ze haar veelzijdige taak met veel plezier. Luci: ”Het was een mooie tijd.“

Een heerlijk lichte, ruime en speels ingerichte woonark met een wijds uitzicht op de kleine Poel en Topsvoortse bos. De locatie is de grond waarop haar ouders het beroep van kwekers uitoefenden en waar Luci en haar broers en zusters werden geboren. “Ik ben drie keer op hetzelfde stuk grond verhuisd en ik heb hier altijd een vakantiegevoel. ’s Winters en ’s zomers is hier voor mijn ramen altijd iets te zien.”

Acht kinderen
Ze stamt, zegt ze, uit een gelukkig gezin dat oorspronkelijk zijn wortels had in het Westland. “Mijn vaders komst als Westlandse kweker naar de Uiterweg baarde wel opzien. Alleen al dat hij een auto had. Mijn ouders gingen anjers kweken, ook niet zo gebruikelijk voor een Buurtse kweker en daarbij kwam ook nog dat we katholiek waren. Mijn vader interesseerde zich ook voor de politiek. Mijn ouders kregen acht kinderen. Eerst drie meisjes, toen twee jongens en daarna weer drie meiden (terugkijkend). Het was een prima gezin.”

Jongste bediende
Luci ging na de Jozefschool naar het Keizer Karel College maar behaalde op het nippertje niet haar eindexamen. “Toen mijn vader in de winter van 1974 een  advertentie zag staan dat er bij interne zaken in het archief op het raadhuis een jongste bediende werd gevraagd, raadde hij me aan om te solliciteren. Ik werd aangenomen. Burgemeester was in die dagen meneer Brouwer, Huson was gemeentesecretaris, Ben Raterman was hoofdpersoneelszaken en mijn afdelingschef was Arie Visser.”

En jij werd dus direct aangenomen? “Ja. Brouwer had als motief: ze heeft de Havo doorlopen en ze komt van de Buurt. Dat laatste was echt een aanbeveling, met ‘Buurtse meisjes’ had hij goede ervaringen.”

Inzet voor medemens
Op 51-jarige leeftijd overleed in 1979 vader Persoon. Luci spreekt met eerbied en bewondering over haar ouders. “Mijn vader nam altijd tijd voor andere zaken. Dat gold voor de tijd dat hij kweker was en ook later, toen we hier de jachthaven kregen. Hij zette zich graag in voor de medemens en was ook nauw betrokken bij de plaatselijke KVP. Ook ik heb me altijd bezig gehouden met andere zaken als mijn werk. Zo was ik bijvoorbeeld al vroeg  bezig voor Blieb, een katholieke jongerenorganisatie en voorganger van Bacchus. Ja, mezelf als vrijwilliger inzetten voor anderen heb ik echt wel van mijn vader.”

Dat Luci het in de daaropvolgende jaren verder zou brengen dan de functie van jongste bediende lag voor de hand. ”Ik had diverse taken, moest ook de raadsvergaderingen bijwonen. Notuleren? Nee, ik moest bij de diverse sprekers in de raad de microfoon op het juiste moment aan en uit zetten. In 1974 toen er verkiezingen kwamen moest ik wel voor het nieuwe raadsprogramma de zaken gaan verslaan. De onderhandelingen werden gevoerd door de toenmalige fractievoorzitters Piet Boom, Nico Borgman en Ad Verschueren. Tot 1994 was ik bij de totstandkoming van het vierjaarlijkse gemeenteprogramma betrokken.”

Verhuizen per kruiwagen
Via allerlei opleidingen op gebied van archivering, secretaressewerk en bestuurszaken bekwaamde Luci zich verder in het ambtelijke werk. Ze trouwde in 1975 met Gerlof Beumer en bleef wonen op de ouderlijke grond aan de Uiterweg. Weer in een woonark. “Ik ben hier drie keer verhuisd en kon dat altijd per kruiwagen doen.”

Veelzijdige Aalsmeerder
Negen jaar geleden tijdens een reis door Italië verloor ze plotseling haar echtgenoot, een veelzijdige Aalsmeerder met veel interesse voor de kunst. In haar woning wijst ze op diverse beelden en manden van Gerlof. De schilderachtige tegel bij de buitendeur moet herkenbaar zijn voor elke oudere Aalsmeerder. “Het herinnert aan de oude Seringenstraat waarin elke woning zich onderscheidde door een kleurige tegel. Mijn man was in die straat geboren, in De Leeuwerik.”

Uit de begintijd op het raadhuis herinnert ze zich een tegen haar ingediende ‘klacht’. “Op een dag werd mijn vader gebeld door het hoofd personeelszaken. Op het werk in spijkerbroek verschijnen mocht niet. Ja, het waren duidelijk andere tijden.”

Karakters
Verder heeft Luci heel veel fijne herinneringen aan haar werkzaam leven. “Ik heb gewerkt voor zeven burgemeesters, te weten Brouwer, Hoffscholte, Litjens, Van Eijck, Vonk, Nobel, en nu Gido Oude Kotte. Allemaal verschillende persoonlijkheden en met andere karakters. Ook veel wethouders en raadsleden kwamen in die 47 jaar voorbij en ik heb altijd plezierig gewerkt met hen. Althans met de meeste van hen. Ik zou er een boek over kunnen schrijven.”

Saillante details over bijzondere eigenschappen, gebeurtenissen en eigenaardigheden zouden ongetwijfeld tot een smakelijk boekje kunnen leiden. “Er gebeurde erg veel. Kudelstaart was nog niet uitgebreid, het industrieterrein in de Hornmeer was in ontwikkeling, woonwijken ontstonden zoals in Aalsmeer/Oost. Veel burgemeesters en wethouders namen afscheid. Helaas overleden er ook mensen. Vooral het overlijden van Ad Verschueren heeft veel indruk op me gemaakt. En zo gebeurde er van alles in die 47 jaar.”

Dat sinds 2013 de samenwerking met de gemeente Amstelveen voor veel veranderingen heeft gezorgd is bekend. “Er is heel veel gewijzigd. Ook in het gebouw zelf. Veel personeelsleden verhuisden naar Amstelveen. Je hebt dan ineens te maken met een personeelsbestand van 1300 mannen en vrouwen in plaats van met 100”.

Dronken man
Als vanouds zetelt Het Gezag voor veel burgers in het gemeentehuis. Kwamen er wel eens boze burgers langs? Luci hoeft niet lang na te denken. “O ja. Mensen die onmiddellijk de burgemeester willen spreken en dan voortvarend doordringen richting burgemeesterskamer. Zoals bijvoorbeeld een dronken man die onmiddellijk de burgemeester wilde spreken. Ik heb de niet te kalmeren man begeleid en hem naar de kamer van Joost geleid. Ik wist dat die op dat moment vergaderde met alle politiemannen dus kon ik de man zo afleveren.”

Ondersteunend
Luci zegt zich altijd te hebben gerealiseerd dat haar rol dienstbaar was en op de achtergrond. “Niemand moet last van je hebben, zo heb ik me altijd opgesteld.” Ze herinnert zich het onleesbare handschrift van burgemeester Brouwer en bepaalde rituelen en voorkeuren van bepaalde personeelsleden, die beslist met hun achternaam wensten te worden aangesproken.

In haar schaarse vrije tijd zet Luci zich graag in voor de ander, de medemens. “Dat was en is voor mij altijd vanzelfsprekend geweest. Net als mijn vader doe ik dat graag. Het begon al vroeg, voordat ik getrouwd was. Ik kwam bijvoorbeeld wekelijks bij een wat eenzame mevrouw in ‘t Kloosterhof. Heel gezellig, totdat ze hoorde dat ik ging trouwen met een niet-katholieke jongeman. Toen hoefde ik niet meer te komen, zo liet ze me weten. En daar gaan dan je goede voornemens.”

Jongerenkoor Aqry
Ze zegt dat de interesse voor de politiek er ook al sinds haar jeugd is geweest. “Ik zong bij het jongerenkoor Aqry en na de repetitie trokken we dan met een aantal koorleden nog naar de raadsvergadering in het raadhuis.” Een 47 jarig dienstverband, ongebruikelijk in onze tijd. Heb je in die periode nog wel eens overwogen naar een andere werkkring om te zien? Na diep nadenken: ”Ja, toen ik tien jaar in dienst was en naar de typekamer werd overgeplaatst. Maar in 1980 kon ik toen op het secretariaat beginnen dat toen werd ingesteld en dat heb ik altijd erg leuk gevonden. Tot op de dag van vandaag.”

Volgende maand word je 65. Nooit overwogen nog een jaartje te blijven? “Nee, ik bedacht dat het nu wel voldoende was. Vervelen zal ik me zeker niet.”

Stilletjes genieten
Gevraagd naar de verenigingen en instanties waarbij ze al lang betrokken is en waarvoor ze zich jarenlang inzette volgt na aandrang een lange lijst. “Ik ben secretaris van de IJsclub Uiterweg, voorzitter van de Stichting Nepal Benefiet die voor de coronatijd samen met Joke van der Zwaan, Laura Tas en anderen benefietconcerten organiseerde. Iets doen voor de minderbedeelde medemens vind ik belangrijk. Verder zit ik in het Algemeen bestuur van de Historische Tuin, ben daar ook vrijwilliger, help ik ’s zaterdags in de bieb, ik ben betrokken bij de Voorleesexpress, werk mee aan de muziekmiddagen met Pieter Groenveld in de Oude Veiling, althans, voor de coronatijd. Er blijft genoeg te doen. Overigens hou ik ervan hier stilletjes te genieten. Uitzicht op de Poel, op mijn tuin, op de vele vogels die ik zie. Nee, vervelen zal ik me niet.”

Foto’s Arjen Vos