Hoe is het nu met… Kees Steegman?

Door: Jan Dreschler. De bekende Aalsmeerse fotograaf Kees Steegman is net terug van een Middellandse Zee cruise die hij samen maakte met zijn dochters. De gezellige kamer in zijn huis in Burgerveen staat vol met fototoestellen uit vroeger tijden. De tafel ligt vol plakboeken en fotoboeken deels samengesteld door dochter Ina die van jongs af met haar vader optrok en nu nog actief is in de zaak. Kortom er is veel om over te praten.

Kees Steegman werd geboren op dezelfde plek waar hij nu ook woont, de Ruigehoek in Burgerveen. Hij laat foto’s zien van hoe het toen was. Een onverharde weg met kleine huisjes met een zadeldak. Die huisjes zijn er al lang niet meer. Hij bouwde eigenhandig voor zijn ouders een twee onder één kap en woont daar inmiddels zelf. Het was een ontspannen jeugd. “Er gebeurde niet zo veel.” Zijn vader werkte bij boeren op de omliggende boerderijen.

Bouwvakker
Na de LTS, toen hij ongeveer zestien jaar was, werd Kees bouwvakker en werkte als zodanig bij de gebroeders Van Luling. Dit werd onderbroken door de dienstplicht. Hij werd ingedeeld bij de genie en hield zich bezig met allerlei technische werkzaamheden waaronder het bouwen van transportbruggen.

Met hulp van enkele collega’s bouwde hij voor zichzelf een huis in Rijsenhout. Hij trouwde en woonde er 24 jaar. “Dat huwelijk ging niet goed,” zegt hij en uiteindelijk kon hij intrekken in het huis dat tot die tijd door zijn ouders bewoond werd. Het beroep van bouwvakker is zwaar. Hij was op het laatst vooral tegelzetter en dan gaan op den duur de knieën opspelen. Hij werd afgekeurd.

Aalsmeerder Courant en Foto Looy
Naast zijn werk in de bouw had Kees als hobby fotograferen en daar bleek hij goed in. Toen hij contact had met het hoofd van de redactie van de Aalsmeerder Courant en hem aanbood een foto voor hem te maken, waar deze zelf geen tijd voor had, volgde al snel de vraag of hij dat niet vaker wilde doen. Al met al maakte hij zo’n acht jaar de foto’s voor deze krant. Tegelijk stapte hij over van de bouw naar de fotografie en trad in dienst van Foto Looy in de Ophelialaan. Dit was een combinatie van fotohandel en radio- en televisiezaak. Hij werkte daar van 1975 tot 1983 en deed er alles; afdrukken, reportages maken, in de winkel staan, enzovoort. Het was de begintijd van het machinaal afdrukken van kleurenfoto’s.

In 1983 kreeg hij te horen dat van Foto Looy het financieel dermate moeilijk had dat hij daar niet langer kon werken. Dat was een hele klap. Als vader van inmiddels vier jonge dochters zat hij ineens zonder inkomen. Toch noemt hij Looy een goede baas die hem ook op cursussen stuurde. Hij volgde een spoedcursus in Amsterdam die hij in recordtijd aflegde en toen men hem vroeg of hij eindexamen wilde doen als fotograaf of voor de fotohandel zei hij: “doe maar allebei.”

Daarna was Kees officieel fotograaf, en na zijn middenstandsdiploma gehaald te hebben stond niets zijn loopbaan als ondernemer nog in de weg. De arbeidsmarkt was niet best. De werkeloosheid was in die tijd 10 procent en Kees redeneerde: “ik heb een eigen huis en alle noodzakelijke papieren. Ik ga voor mijzelf beginnen.”

Een eigen zaak
Zijn zoektocht bracht hem in contact met een fotozaak in Zwanenburg die ging stoppen. Hij moest wel het hele pand huren, 80 vierkanten meter fotowinkel en 120 meter platenzaak. Die platenzaak was niet zijn ding. Vooral in de pauzes van de scholen moest je overal op letten anders had je zo weer wat grammofoonplaten minder. Gelukkig kon hij de platen afstoten door een deel van de winkel onder te verhuren aan een juwelier en werd de grote etalage voor een deel ter beschikking gesteld als bruidsetalage, waar andere winkels op dat gebied zich konden presenteren. De ondernemer Kees Steegman was goed op weg.

Vijf jaar na de start in Zwanenburg stopte Foto Looy en kon Kees de activiteiten overnemen. Niet het pand, want daar had de C1000 zijn oog op laten vallen. Hij kon een winkelruimte huren in het Nieuwe Polderhuis aan de Stationsweg en begon daar op bescheiden schaal een tweede winkel.

Verkeerde keelgat
Hij werd in Aalsmeer niet met open armen ontvangen. Met zijn winkel in Zwanenburg was hij onderdeel van de inkooporganisatie Combifoto, maar niet in Aalsmeer. Toen hij toch Combiproducten in de winkel had schoot dat in het verkeerde keelgat bij de eigenaar van Foto de Boer, die ook aangesloten was bij Combifoto. Dat leidde in die tijd tot een conflict dat bij de rechter moest worden uitgevochten. Kees werd toch ook in Aalsmeer lid van Combifoto en nog weer later nam hij de vestiging van foto De Boer in Uithoorn over.

Het was de tijd van de 1-uurs fotoservice en dat scoorde enorm. Het pand begon te klein te worden. Er werd een studioruimte gehuurd aan de overzijde van de weg, waar accountantskantoor Pierik en Bolhuis vertoefde en volgde de verhuizing naar het Raadhuisplein. Na die laatste verhuizing steeg de omzet nog eens met 80 procent.

Beste jaar ooit dankzij Floriade
In 2002 was de Foriade in de Haarlemmermeer. AGFA Nederland was met de organisatie overeengekomen zij alleenrecht had op de verkoop van rolfilms, en Kees Steegman, een trouw AGFA klant moest dat maar organiseren. Dat was geen sinecure. Voor het op te zetten winkeltje aldaar moest voor de zes maanden dat de Floriade duurde 35.000 euro huur betaald worden Dan had je nog de bouw van de winkel en de bemensing, zeven dagen per week. Kees moest dus flink zijn nek uitsteken “Maar,” zegt hij, “het was mijn beste jaar ooit!“

‘Waarom zijn jullie getrouwd?’
Kees Steegman was duidelijk een ondernemend fotograaf. Hij fotografeerde veel trouwreportages. Op de opmerking dat je dan altijd wel met feestelijk gebeurtenissen te maken hebt wil hij wel een nuancering aanbrengen: “Je trekt de hele dag met zo’n bruidspaar op en dan zie je veel. Soms bekroop me wel eens het gevoel, waarom zijn jullie in hemelsnaam met elkaar getrouwd? Als ik een boek zou schrijven over mijn ervaringen bij trouwreportages zou dat een heel onderhoudend boek worden.”

Kees maakte ook kunstzinnige foto’s, onder andere met naaktmodellen. Via de organisatie Color Art Foto kreeg hij de titel Masterfotograaf.

Te gast op Soestdijk
Desgevraagd wil hij wel een anekdote kwijt. “Ik fotografeerde de opening van de vaktentoonstelling met dat jaar een hoge buitenlandse gast, graaf Bernadotte. Ik was toen nog in dienst bij Looy; het was de begintijd van de kleurenfotografie. Ik dacht, ik doe het dit keer eens in kleur. En ’s avonds presenteerde ik het resultaat in een kleurige reportage. Dat was ongekend. Ik was de foto’s ook meteen kwijt en moest ’s nachts nog bijdrukken. Toen zei de graaf: “ik moet ook nog een cheque afleveren voor het Wereldnatuurfonds bij Bernhard op Soestdijk, ga je mee? En de volgende ochtend was ik bij de Oranjes thuis aan het fotograferen!“

Spraakmakend waren zijn reizen met bruidsparen. Zeventien keer werd er zo’n reis ondernomen met de via loting uitgekozen bruidsparen naar exotische bestemmingen als Mallorca en zelfs Florida.

Zwarte band karate
Kees’ grootste hobby was karate. Dat begon ooit bij een vriend in Vinkeveen die daarvoor een sportschool startte. “Ik heb daar elf jaar gesport en eindigde met een bruine band.” In Aalsmeer ging hij verder met Koreaans Karate en moest weer helemaal opnieuw beginnen. Maar hier kwam Kees tot de zwarte band, die hij op zijn 77ste nog haalde.

“Ik ben nu tachtig. Anderhalf jaar geleden is mijn vrouw overleden. Daar heb ik nog steeds last van. Je lijf wordt stijver, want je beweegt minder. Aan mijn rug kan ik voelen dat ik als bouwvakker veel te zwaar heb getild.”

Op een compliment dat hij toch wel heel wat heeft gedaan met zijn leven zegt hij ”Ja, ik heb aardig wat overhoopgehaald.”

(Foto’s: Jaap Maars)