Hoe is het nu met Ans Creemer?

Door Leni Paul. Na een gesprek met de inspirerende, smaakvol geklede Ans Creemer blijf je achter met een licht gevoel van verwarring. De 78-jarige, in Kudelstaart wonende, geboren Amsterdamse is als een spraakwaterval en diverse onderwerpen passeren op deze mistige ochtend de revue. En dat is niet verwonderlijk, want het leven van Ans en haar echtgenoot Jan, allebei oud-onderwijzer is niet alledaags verlopen.

Hij serveert die ochtend de koffie, zij begint te vertellen over hun beider jeugd in Amsterdam. “We kennen elkaar al vanaf  de eerste klas van de Gereformeerde Kweekschool. Voor die tijd zaten we beiden op dezelfde HBS. We leerden elkaar beter kennen op een reisje van de school toen ik Jan mijn gympies leende. Afgelopen zomer hebben we samen met onze twee zoons van 43 en 49  plus hun partners en de zes kleinkinderen gevierd dat we 60 jaar bij elkaar waren. Beide zoons hebben gestudeerd en gingen op hun achttiende de deur uit. Ik vond dat voor hun ontwikkeling een goede zaak.”

Fotomodel
Ans groeide op in een eenvoudig gezin met vijf kinderen. “Van jongs af aan heb ik altijd graag verteld. Op mijn achttiende stond ik  als juffrouw voor de klas en toen ik 23 was gingen Jan en ik trouwen. ‘Gefeliciteerd met uw huwelijk juffrouw Allard’, zei een bestuurslid van de school maar u moet nu wel ontslag nemen. Waarom vroeg ik? Ja, dat is nu eenmaal de regel.”

En wat toen? “Mijn zus en ik zijn ons toen gaan aanmelden als fotomodel/mannequin bij Ria de Korte op de Weteringschans in Amsterdam. Ja, wel een heel andere wereld dan juf op een gereformeerde school. De zestiger jaren, een wilde tijd, in Amsterdam. Maar ik heb het daar altijd erg leuk gevonden..  Jan kreeg na zijn militaire diensttijd een baan als onderwijzer in Aalsmeer en we gingen wonen in de P.F. Von Sieboldlaan.”

Wonderlijke combinatie
Je werd toen huisvrouw? “Ja, maar ik begon in de Sieboldlaan voor het diploma schoonheidsspecialiste te studeren en om dat te bekostigen werkte ik nog als parttime onderwijzeres op verschillende scholen in Aalsmeer en af en toe als mannequin. Ik noemde de schoonheidssalon Marican en zette een bord op de deur. Een schoonheidssalon was nog niet zo gebruikelijk in Aalsmeer en het werd al gauw bekend dat de vrouw van meester Creemer een schoonheidssalon had voor zowel dames, heren en kinderen. Het was voor sommigen een wat wonderlijke combinatie, christen zijn en schoonheidsspecialiste.”

Zo achtergebleven waren we hier in Aalsmeer toch niet in die jaren? “Nee, maar er waren hier bijna geen schoonheidssalons en ik was de echtgenote van de christelijke onderwijzer.”

En nu wonen jullie in Kudelstaart. “Na enkele jaren zijn we verhuisd naar Geerland en we hopen hier te kunnen blijven. We zijn nu 78 en 81 jaar  en druk bezig ons heerlijke huis leeftijdsbestendig te maken.”

Theologie
Je hebt je op velerlei gebied in Aalsmeer nuttig gemaakt en groeide uit tot een bekende figuur. Het meest opmerkelijke is wellicht je functioneren als pastor. Hoe is dat zo gekomen? “Zoals ik al zei houd ik van vertellen, verhalen overbrengen aan iedereen die het maar horen wilde en als kind vertelde ik al verhaaltjes aan de buurkinderen. Toen ik 60 werd ben ik met de schoonheidssalon gestopt. Een opluchting? Ach, het is vreemd na 32 jaar te hebben gewerkt. En toen besloot ik een studie theologie gaan doen  Maar daarvoor moest ik een HBO-opleiding theologie volgen. Vier jaar lang ben ik één dag per week naar school in Amsterdam gegaan. De jongste in die opleiding was 30, ik was met 60 de oudste. De HBO-opleiding leidde niet op tot predikant, maar wel tot geestelijk verzorger. Tijdens die studie kreeg ik al diverse malen gelegenheid om te preken. Ik had inmiddels contacten met verschillende verzorgingshuizen en ook kreeg ik een preekbevoegdheid van de Protestantse Kerken in Nederland, de PKN. Ik ga ongeveer 20 tot 25 keer per jaar voor in verschillende kerken.”

Brede belangstelling
Haar pastorale activiteiten begonnen in de verpleeghuizen Rozenholm in Aalsmeer en Het Hoge Heem in Uithoorn. Ze spreekt en sprak ook ver buiten onze grenzen gedreven en bevlogen haar overtuigende woorden uit. “Ja, ik heb bijvoorbeeld al op diverse campings in Frankrijk gesproken Ik ga alleen voor waar ik word gevraagd. Verder ga ik dikwijls op huisbezoek. Ik heb een brede belangstelling. Mijn uitgangspunt is altijd geweest dat ik iets voor de ander beteken.”

Duizend gulden
Een ander punt dat in een gesprek met Ans Creemer niet kan en mag ontbreken is kunst in de ruimste zin van het woord.Vanaf de eerste huwelijksdag heeft het echtpaar Creemer oog gehad voor het verzamelen van kunst. “We waren pas getrouwd en kregen aan het eind van het jaar duizend gulden terug van de belasting. Van dat bedrag kochten we ons eerste schilderij. Ja en sindsdien hebben we een uitgebreide collectie aangeschaft.”

We krijgen een gedetailleerde rondgang door het huis en daarbij uitgebreid uitleg over de schitterende collectie schilderijen, etsen, beeldhouwwerk en tekeningen van bekende en minder bekende kunstenaars. Een keer nam het echtpaar ook deel aan de destijdse georganiseerde plaatselijke Kunstroute.

Hoeden
En dan is er de hoedencollectie. Bij diverse gelegenheden in het pre-coronatijdperk verraste je ons bij feestelijke gelegenheden altijd met weer een passend hoofddeksel bij goed gekozen fraaie kleding. Er wordt ons een kijkje gegund in een vitrine vol hoeden in diverse stijlen, maten vormen en kleuren. Op ons verzoek krijgen we deze ochtend een mini-hoedenshow te zien met als mannequin de bezitster van al dit moois.

“Ik heb van jongs af aan graag hoeden gedragen en heb hoeden in diverse afmetingen en stijlen.” Enthousiast en geduldig wijst ze ons diverse details van de hoofddeksels. “Kijk, dit is een hoed van Max Heymans, en deze is van Mirjam Nuver.”

De verslaggeefster denkt bij het zien van al deze modieuze pracht bescheiden en beschaamd aan haar twee eenvoudige vale regenhoedjes die slechts bij hevige storm en regen uit de kast worden gehaald.

Inmiddels zijn de tijden voor Ans en Jan Creemer wat rustiger geworden. Al zit het woord vervelen er nooit bij. “We wandelen veel, ik bezoek mensen, preek zo nu en dan en ik ben dol op lezen.”

Foto’s Jaap Maars