Het begon met een schoenendoos als camera

Er bestaan verschillende motieven waarom mensen vrijwilligerswerk doen. AalsmeerVandaag is daarom op zoek naar verhalen over vrijwilligerswerk. Wat haalt een vrijwilliger er voor zichzelf uit, hoe gaan organisaties om met hun vrijwilligers, maar vooral wat motiveert mensen, welk werk doen ze en wat voor mensen zijn dat. Deze keer is het de beurt aan Peter van Klaveren die er samen met zijn team voor zorgt dat de thuiswedstrijden van de handballers van FIQAS heren 1 regelmatig live te zien zijn via het internet. Op You Tube zijn heel wat voorbeelden van zijn werk te vinden.

 

De kersverse grootvader Van Klaveren is voorgedragen door het bestuur van handbalvereniging Fiqas. Eigenlijk vindt hij het te veel eer, omdat er naar zijn smaak veel mensen binnen de vereniging in aanmerking komen voor deze serie van AalsmeerVandaag. Zijn tongval verraadt zijn zuidelijke afkomst en dat merkt hij soms bij de oer-Aalsmeerse vereniging zoals FIQAS nu eenmaal is. “Het Aalsmeerder zijn betekent wel iets voor Aalsmeerders zelf. Voor mij betekent het dat je gewoon niet een hele geschiedenis met elkaar deelt.“ Van Klaveren kwam naar Aalsmeer vanwege de liefde voor een, hoe Aalsmeers, echte Maarse. Van de drie kinderen die ze samen opvoeden handballen er nu nog twee bij FIQAS.

 

Het maximale er uit halen

Vanwege de handbal door de kinderen is het gekomen dat Van Klaveren na verloop van tijd het idee kreeg om de handbalwedstrijden van beelden te voorzien.”Ik ben er als het ware gewoon ingerold. Het begon eigenlijk met het maken van samenvattingen van de wedstrijden van heren 1 door tekstjes bij de juiste beelden monteren. Daar ben ik, schat ik, in 2009 mee gestart. Het is nu alweer een seizoen of drie dat we de wedstrijden van een livestream voorzien. En ja, we slaan ook wel eens een wedstrijd over. Het werk doen we met een team van vijf echte handbalmensen. Het is een creatief proces waarbij we samen iets neerzetten dat voldoening geeft. Dat is leuk en ik kan het echt niet alleen. Je moet iemand hebben die de camera bedient, iemand die het verslag doet vanaf de tribune, het scorebord moet worden bijgehouden en ik zit meestal als een soort regisseur achter de computer. Het is leuk om er het maximale uit te halen. Ik denk dat er nog geen club in Nederland is die dit doet. Andere verenigingen vragen ons wel eens hoe we het toch doen. Daar ben ik best trots op.”

 

Met stekkertjes spelen

Peter van Klaveren werkt als supportcoördinator support bij een klein internetbedrijf dat zakelijke websites maakt. Bij dat werk komt veel communicatie kijken. Een vaardigheid die hij ook inzet bij het maken van de streams. Maar waarom doet hij dat? “Ik ben ooit begonnen bij de Ziekenhuisomroep, maar ik heb ook gewerkt bij Meer TV in Hoofddorp en doe nu in het weekend nog wel onderwerpen voor RTV Amstelveen. Dan ga ik samen met een verslaggever op pad. Het is leuk om journalistieke dingen te doen en net als jij nu met dit interview doet, uit te zoeken wat mensen beweegt. Ik heb van kinds af aan een passie voor audio en video. Misschien komt het wel door mijn vader die altijd met smalfilm bezig was. Ik weet het niet.  Ik was een jaar of zes dat ik van een schoenendoos een camera maakte en dat ik een paneel had gebouwd met knoppen zodat ik in mijn fantasie uitzendingen kon maken. Thuis heb ik een speciale kamer, een soort inloopkast, waar ik regelmatig op de grond zit tussen allemaal rotzooi. Dan roepen de kinderen wel eens of ik weer met mijn stekkertjes zit te spelen.”

 

Het moet wel een hobby blijven

“Wat ik doe moet of heel leuk zijn of het moet een paar centen opleveren,”zegt Van Klaveren. “Bij trampolinespringen of amateurvoetbal zal je mij nooit met een camera vinden. Ik wel iets goeds leveren en er zo nu en dan een paar centen mee verdienen. En schrijf dit ook maar eens op zodat het duidelijk is dat ik een hekel heb aan mensen die me vragen iets te doen omdat ze denken dat ik het wel voor niks zal doen. Het is wel mijn hobby, maar het is een dure hobby. Ik moet af en toe apparatuur kunnen kopen. Zo nu en dan film ik daarom bijvoorbeeld een begrafenis of een evenement als de Ferry Maat Soulshow, de intocht van Sinterklaas of een handbalfinale zoals pas nog bij de Final4 van de BENE-league.  Als ik bezig ben dan zie ik vaak thuis pas of het gelukt is wat ik gefilmd heb. Tijdens het filmen zoek ik precies het plaatje, de kleur en het licht. Wat ik kan is echter niet zo bijzonder en de markt is groot. Binnen de club halen we er al het maximale uit en dat vind ik leuk om te doen. Dat geeft me energie en de club is er blij mee. Ik heb een bepaalde drang om het te doen en om te geven zonder er een belang bij te hebben. Zo snijdt het mes wat mij betreft aan twee kanten.”

 

Tekst Jan Daalman, foto Herman Pie