Dat het plotse overlijden van Han Carpay zo’n schokgolf in Aalsmeer zou veroorzaken…. Precies een week nadat Han bekend maakte een stapje terug te gaan doen, blijkt het einde verhaal te zijn. Van zijn pen geen nieuwe bijdragen meer. Nooit meer. Maar einde verhaal kan het toch niet zijn?
Wat Han heeft nagelaten zal blijven bestaan. Niet alleen de prachtverhalen die hij in zijn journalistieke carrière heeft geschreven, ook de noodzaak van onafhankelijke en kritische journalistiek heeft hij overgebracht. Zowel op zijn lezers als op zijn medewerkers.
Misschien dat er verschillend over gedacht wordt, maar de Aalsmeerse politiek mag zich gelukkig prijzen met de scherpe pen die Han hanteerde. Nooit om mensen te kwetsen of bewust de grond in te schrijven maar om te signaleren als er geblunderd werd, gebrek aan daadkracht getoond werd of beloftes niet werden nagekomen. ‘Opvoeden’ noemde Han dat. Treffend was zijn laatste column over Blooming Holland. Mooie praatjes die nergens gaatjes vulden. Waar iedereen het was vergeten, diepte Han de plannen nog eens op. Han hield je bij de les.
Eens een schrijver, altijd een schrijver. Want wie schrijft die blijft en een schrijver stopt nooit. Han had januari 2016 al lange tijd in gedachte als het ging om gas terug nemen. Hij wilde af van de dagelijkse, zelf opgelegde druk van het ‘moeten’ vullen van de website en het plannen van verhalen. Gewoon schrijven op momenten dat het hemzelf gelegen kwam.
Hoe het dan met AalsmeerVandaag verder moest als hij zich er niet meer mee bemoeide? Dat was een goeie vraag. Er moesten mensen bij.
Het leek hem een mooie taak om stagiaires te werven en op te leiden. En het idee om Heliomare erbij te betrekken, werd na aanvankelijke scepsis toch door Han omarmd. Daarin toonde Han zijn sociale gezicht. Op dinsdagmiddag naar de Zwarteweg om de jongens te begeleiden in het bewerken van persberichten en het leren omgaan met de website. Hij kreeg er steeds meer plezier in en kon genieten van de momenten met zijn nieuwe collega’s. Han had grote bewondering voor deze mensen die ondanks hun beperking toch hun best doen om te functioneren als ieder ander.
Genieten was een kunst die Han beheerste. Hij genoot intens van kunst, van oude muziek, van sport, van fietsen, van bier, van gevulde koeken van Vooges, van mensen, van zijn honden Thim en Thom, en vooral van Yo, Sam en Loes. Wat was hij gelukkig met ze en trots op hen. Han zal blijven voortbestaan in hen. Einde verhaal? Niks daarvan.
En op woensdagmorgen, na een vergadering op ons Kudelstaartse ‘hoofdkantoor’, stapt Han zoals altijd op zijn alom bekende fiets. Schrijfblok in de Rembrandttas. “Zorg je nog wel even voor een AalsmeerVandaagposter op je nieuwe auto?” zegt hij gekscherend. Lachend fietst hij het beeld uit. “We zien elkaar.” Ja, we zien elkaar.
Arjen Vos
/hoekwater.jpg)
/Muller.jpg)
/LJ-de-Vries.png "LJ-de-Vries")
18 reacties
Een groot gemis voor de onafhankelijke en vrije manier van berichtgevng Han kon dat als geen ander .
bedankt Arjan vor dit ontroerende afscheid van hem.
Mooi stuk Arjen. Dank je wel. Sterkte.
Dank je Arjen, mooi geschreven!
We zullen opnieuw vorm moet geven aan het leven want het zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik zie heel veel mooie reacties voorbijkomen op AV en op Facebook, dat doet me oprecht goed. Het geeft ook een nog completer beeld van Han, die ik toch al meer dan 35 jaar ken….
Arjan,
woorden uit het hard gegrepen, prachtig.
en zoals Sem al schrijft Hierin herken je de leermeester
ga zo door, ook al zal het in het begin met een lege stoel moeten gebeuren
het team ook veel sterkte
Mooi geschreven, Arjen! En laten we er z’n allem voor zorgen dat Aalsmeer Vandaag, en daarmee Han, blijven voortbestaan!
Dank voor de mooie woorden, je beschrijft hem hoe ik hem heb leren kennen, ik zal hem missen, jullie nog veel meer, sterkte!
Een In Memoriam Han waardig!
Wat Sem zegt…..
Han leeft voort in zijn kinderen, maar ook in jou Arjen. Wat hij je geleerd heeft neem je met je mee. En zo kunnen wij er ook nog een beetje van genieten.
Wat prachtig geschreven Arjan. Hoe ontroerend en hoe nog lang niet te bevatten dat hij er niet meer is. Ik wens jullie, en het gezin van Han heel veel sterkte toe.
Prachtige woorden! Collega’s en vrienden en zeker familie veel sterkte!
Mooi geschreven! Sterkte!
In de leerling herkent men de meester. Chapeau Arjen. Sterkte!
Arjen, een prachtig portret van Han en het grote belang wat hij had voor de onafhankelijke zienswijze en berichtgeving van Han in onze Aalsmeerse gemeenschap. Alleen komt dit veel te vroeg. Ik kan het nog niet bevatten. Alle direct betrokkenen en geliefden heel veel sterkte.
Janny Oosterloo
Mooi geschreven, Arjen. Ook voor jou veel sterkte!
‘Als de kapitein iets terugtreedt betekent het nog niet dat de boot zinkt.’ woorden van Gerard Zelen op het terugtreden van Han. Dat hij zo definitief het schip zou verlaten was niet te voorzien. Arjen, ik wens je veel sterkte om het schip drijvende te houden. Ik gaat je ongetwijfeld lukken. Succes
Juist nu, moeten wij als trouwe lezers en gebruikers van AV, deze onafhankelijke krant steunen. Enkele weken geleden opperde ik het donateurschap met geldelijke steun, maar nu is het ook nog onze plicht en ode aan Han en de nieuwe redactie, om AV te blijven steunen, maar vooral te lezen.
Het is vooral niet het einde van AV, integendeel!
Ik wens iedereen veel sterkte toe.
De wens van Han om Heliomare in de persberichten te betrekken….Arjen daar moeten we het maar eens over hebben.
Mooi geschreven, Arjen…