Dreschler ten strijde tegen onrecht in zorg

Veel cadeaus, vooral boeken, een koninklijke onderscheiding en een stortvloed aan mooie woorden vergezelden Jan Dreschler naar de poort van zijn pensioen. Vrijdag nam Dreschler afscheid van Zorgcentrum Aelsmeer, waar hij 21 jaar ‘gediend’ heeft. Opvallend was het vurige pleidooi dat hij hield tegen de regelgeving en verantwoordingscultuur die zijn intrede in de zorg heeft gedaan.

 

Het vinden van een opvolger voor Jan Dreschler viel niet mee, liet Bart Hulsbos, als voorzitter van de Raad van Toezicht weten, “Een tweede Jan is er niet. Niemand die met zulke grote passen door het huis kan lopen…”

 

Opvolger

Met Frans Knuit denkt het Zorgcentrum toch een waardig opvolger te hebben gevonden. Knuit is 52 jaar oud, woonachtig in Zeist met vrouw en drie kinderen, en bedrijfseconoom van oorsprong. “Ik heb er ontzettend veel zin in om hier te beginnen. Wat me erg aanspreekt is de warmte betrokkenheid en de menselijke maat in Aalsmeer. In de sollicitatieprocedure heb ik ervaren dat dit aspect hier echt beleefd wordt.”

 

Volgens Berry Phillippa die sprak namens de stichting “Vrienden van het Zorgcentrum” heeft het centrum veel aan Dreschler te danken. “Dankzij Jan Dreschler heeft het Zorgcentrum zich ontwikkeld tot een voorbeeld voor andere zorgcentra.”

 

Creatieve ideeën

Ook burgemeester Nobel prees Dreschler voor zijn inzet. Vooral voor het behouden van zaken die goed liepen (Tafeltje Dekje) en het opzetten van nieuwe projecten waaronder de dagopvang voor dementerenden en het project Zuiderkerk, sprak Nobel zijn waardering uit. “Dat het goed gaat met de ouderenzorg in Aalsmeer hebben we mede te danken aan jouw creatieve en innovatieve ideeën.” Een staande ovatie was er toen Nobel bekendmaakte dat Dreschler Koninklijk zou worden onderscheiden.

 

Gemengde gevoelens

Het slotwoord was voor de scheidende directeur zelf. Er was veel veranderd in de 21 jaar die hij hier gewerkt heeft. “Toen ik kwam was er slechts één computer en die zat in een doos, nu is het aantal computers niet meer te tellen.”

 

Gemengde gevoelens zei hij te hebben over zijn vertrek. Het liefst zou hij door gegaan zijn tot zijn 70^e maar er was iets wat hem over de streep getrokken heeft: “al het gedoe dat erbij gekomen is. De regelgeving en controlespagaat waarin de sector terecht is gekomen.”

 

“Vroeger was er één financier, de inkomsten lagen vast en je kon je helemaal wijden aan het beiden van goede zorg. Nu zijn er, zelfs voor een kleine organisatie als de onze 14 financiers met elke onder meer een eigen overlegsysteem en verantwoordingsprotocol. Je wordt er helemaal dol van.”

 

Protest

Dreschler gaf aan een vlammend protest te willen laten horen tegen het onrecht dat de sector wordt aangedaan. “Mensen met een passie voor zorg worden geconfronteerd met zaken waar ze geen affiniteit mee hebben. Het slokt alle tijd en energie op. Je komt helemaal klem te zitten in de regelgeving en administratieve verantwoording. Het liefst zou ik vandaag nog een actie willen starten tegen dit onrecht…”

 

Dreschler verdwijnt niet helemaal uit beeld. Hij blijft als vrijwliiger betrokkken bij het resbureau van het Zorgcentrum.