Dorcas maakt met kleine prijsjes groot verschil

Dorcas werd in slechts enkele jaren een begrip in Aalsmeer. Wie ging er niet eens rondkijken bij ‘de Dorcas’ die nu alweer bijna zeven jaar is gevestigd op het industrieterrein aan de Turfstekerstraat. Op een willekeurige dinsdagmiddag in januari snuffelt AalsmeerVandaag rond in de ruime vestiging en horen we van vrijwilliger Jan Eigenhuis wat achtergronden over deze kringloopwinkel, een van de 37 Dorcasvestigingen in Nederland.

Het hoofdkantoor van Dorcas is gevestigd in het Noord-Hollandse Andijk. Dorcas is een christelijke organisatie die zich, met uitsluitend hulp van vrijwilligers, inzet voor de allerarmsten ter wereld, zo lezen we over de doelstellingen. Dorcas gelooft in gerechtigheid en ziet een wereld vol unieke mensen. De christelijke achtergrond speelt daarbij een belangrijke rol en de landen in het zogenaamde Oostblok zoals bijvoorbeeld Albanië, Roemenië en Oekraïne werden al diverse malen van gulle giften voorzien. Ook verderop gelegen landen als Libanon, Syrië, Jemen, Egypte worden ondersteund. Steevast reizen met de goederen ook bijbels mee. Dankzij Dorcas konden er in 2018 bijna 70.000 van de allerarmsten worden geholpen.

Gezellige club
De naam Dorcas verwijst naar een Bijbelse figuur uit het boek Handelingen. Een vrouw die onder meer kleding maakt en aan arme mensen schenkt.

De start van de Aalsmeerse Dorcaswinkel was in 2003 in de Zijdstraat, een initiatief van de plaatselijke kerken. Al gauw werd de ruimte in het dorp te klein voor de groeiende stroom goederen en daarom werd in 2007 naar het toenmalige Wilzo verhuisd op de Aalsmeerderweg. “Daar ben ik als vrijwilliger begonnen,” zegt Eigenhuis, “in februari 2013 kwamen we hier op onze huidige plek. Een flinke oppervlakte en aan de overkant op dit terrein hebben we een aparte ruimte voor de meubels.“

Eigenhuis zegt één keer per week zijn vrijwilligerstaak te vervullen. “We zijn in totaal met een groep van 215 mensen, een gezellige club. De gemiddelde leeftijd is 50. In de kantine van Dorcas op de eerste verdieping met uitzicht op de kleding- en schoenenafdeling voeren we ons gesprek. Een kleurige plaat op de wand met de Bijbeltekst Lucas 10:27 zegt dat we van de medemens evenveel moeten houden als van onszelf…

De koffiedrinkende en luid converserende bezoekers lijken trivialere zaken aan het hoofd te hebben. Bepakt en bezakt wisselen ze ervaringen uit aan hun Dorcasbezoek waarbij elkaars koopjes worden vergeleken. Echte Hollanders, denken we. Het prijsaspect maakt veelvuldig deel uit van de op luide toon gevoerde conversatie.

Wekelijks even langs
Sommige bezoekers geven aan hier wekelijks even langs te komen (“Je vindt er altijd wat”), voor anderen is het een eerste bezoek. Eigenhuis weet te vertellen dat de gemiddelde prijs van een betalende bezoeker tien euro en 40 cent is. Over de jaaromzet laat men weinig los.

Opvallend is de duidelijke indeling van het pand. En mocht je iets niet kunnen vinden in de veelheid van producten dan is er altijd wel een hulpvaardige vrijwilliger in de buurt die je graag de juiste plek wijst.

Waar de meeste belangstelling naar uitgaat is volgens Eigenhuis moeilijk te zeggen. “Dat wisselt ook wel. De inbreng maar ook de verkoop is jaarlijks weer in stijgende lijn. Kleding trekt veel mensen, met name van wat ik dan maar noem de niet-Nederlanders. Ook de schoenen zijn populair.”

Menselijk gedrag
Eigenhuis geeft ons desgevraagd wat ‘inside information’ over het menselijk gedrag. “Ja, daar sta je wel eens van te kijken, De prijsjes hier bij Dorcas zijn al klein, maar toch gebeurt het herhaaldelijk dat bezoekers de plakkertjes met de toch al lage prijs er op inwisselen voor hun eigen meegebrachte plakkertjes met een nog lagere prijs erop en dan richting kassa gaan. Ook komt het herhaaldelijk voor dat iemand zijn schoenen uittrekt, die op de schoenenplank zet en doodleuk een ander paar uit de voorraad aantrekt. Poppen zonder armen en benen, ook die vinden we vaak. Die gaan we dan eerst repareren.”

Inboedels
Het wordt tijd voor onze rondleiding. We beginnen bij de afdeling Inname waar onder meer Eigenhuis zijn werkzaamheden verricht. Tijdens de openingsdagen wordt er een stroom van goederen aangeleverd. “Van kleding tot meubels, ja eigenlijk van alles. Ook inboedels van overledenen. Die meubels halen we desgewenst ook op.”

Hebberig
In mijn eentje doorkruis ik alle afdelingen en ik moet bekennen: ik word wat hebberig. Mijn fantasie slaat op hol. Ik sta voor een donkerbruin kruisbeeld dat niet zou misstaan in een eeuwenoud sereen dorpskerkje op het Franse platteland. Iets voor in de gang misschien? Een lamp met dartel springende hertjes, een bronskleurige vaas met veel nepgoud en kunstbloemen en een compleet net-echt antiek theeservies waarbij je je Marie-Antoinette in haar nadagen zou kunnen voorstellen.

Verdiept in Baantjer
Er staan zelfs enkele piano’s in de voorraad. En vergeet niet de enorme boekenafdeling waar je zowel een gloednieuwe Isabel Allende als stukgelezen boekjes van Kees van Kooten kan vinden.

In een gerieflijke leunstoel zit bij de boeken een oudere man te lezen. Hij is verdiept in Baantjer en wil wel aan me kwijt dat hij zeker enkele malen per week bij Dorcas komt om te lezen.

“Heerlijke plek, aardige mensen. Je zit hier lekker warm en in vijf minuten ben ik op mijn fiets weer thuis. Wel jammer dat ik hier niet mag roken.” Tja, veel wensen kunnen bij Dorcas worden vervuld, maar niet elke.

Rembrandt
We lopen nog even door de meubelafdeling en ook hier een ruim assortiment. Een puntgaaf Pastoe-stoeltje naast een designtafel. En wat doet dat bijna nieuw lijkende Perzische tapijt hier aan de muur?

Laatste vraag aan Eigenhuis: duikt er in het immense aanbod wel eens onverwacht een echt kostbaar kunstvoorwerp op? Eigenhuis: ”Nou, niet dat ik weet dat er hier ooit een Rembrandt tussen de spullen werd gevonden. Wat ik wel zie is dat bepaalde kunstkenners hier regelmatig de aangeboden schilderijen en tekeningen zorgvuldig komen bekijken. Je ziet ze denken: je kan nooit weten…”

Tekst: Leni Paul, foto’s Jaap Maars

(advertentie)